Από τη μεγάλη ανατροπή που προκάλεσε στις κατασκευές κτιρίων η υπ’ αριθ. 146/2025 απόφαση της Ολομέλειας του Συμβουλίου της Επικρατείας εξαιρούνται ρητά οι οικοδομικές άδειες, των οποίων η υλοποίηση άρχισε πριν από τις 11 Δεκεμβρίου 2024.
Μάλιστα, η από 24/1/2025 ανακοίνωση του Συμβουλίου της Επικρατείας αναφέρει ρητά ότι ως έναρξη υλοποίησης των οικοδομικών αδειών νοούνται οι εκσκαφές για την ανέγερση της οικοδομής. Αποφάσισε δηλαδή το ίδιο το ανώτατο δικαστήριο που εξέδωσε την πολύκροτη αυτή απόφαση ότι αυτή δεν ισχύει για τις περιπτώσεις όπου αποδεδειγμένα έχουν αρχίσει οι εκσκαφές.
Το Διοικητικό Εφετείο Πειραιά, όμως, είχε διαφορετική γνώμη απ’ το Συμβούλιο της Επικρατείας και αποφάσισε να σταματήσει την ανέγερση κτιρίου στο κέντρο της Γλυφάδας, οι εκσκαφές του οποίου έχουν αρχίσει από τις 8 Οκτωβρίου 2024.
Ο χρόνος έναρξης των εκσκαφών δεν επιδέχεται αμφισβήτηση, καθώς αποδεικνύεται από δημόσιο έγγραφο, και συγκεκριμένα από βεβαίωση της Αρχαιολογικής Υπηρεσίας, η οποία αποτελεί πλήρη και απόλυτη απόδειξη.
Εντούτοις, εκδόθηκε προσωρινή διαταγή να σταματήσουν οι εργασίες, παρά τους τεράστιους κινδύνους που θα προκαλέσει αυτή η διακοπή, τους οποίους γνωστοποίησε στο δικαστήριο η αρμόδια υπηρεσία του Δήμου Γλυφάδας.
Και ποιοι είναι αυτοί οι κίνδυνοι;
Κατολισθήσεις
Στο έργο έχουν γίνει εκσκαφές σε ιδιαίτερα μεγάλο βάθος. Για να γίνουν αυτές οι εκσκαφές προηγήθηκαν εργασίες αντιστήριξης, οι οποίες θα πρέπει να ολοκληρωθούν μετά το πέρας της εκσκαφής. Αν δεν ολοκληρωθεί άμεσα η συνολική αυτή κατασκευή, όπως προβλέπεται από τη σχετική μελέτη, οι ωθήσεις γαιών στα σημεία μεταξύ των πασσάλων και στο οπλισμένο σκυρόδεμα που στηρίζεται στους πασσάλους θα προκαλέσει κατολισθήσεις, που δεν θα περιοριστούν στο εν λόγω οικόπεδο.
Οι ενδεχόμενες ζημιές θα επεκταθούν και στις περιμετρικές οδούς, στις οποίες θα υπάρξουν ρηγματώσεις και λακκούβες, με δημιουργία ασυνέχειας στα δίκτυα ύδρευσης και αποχέτευσης, με αποτέλεσμα διαρροή υδάτων και λυμάτων στο υπέδαφος αλλά και επιφανειακά. Επίσης, οι μετατοπίσεις του υπεδάφους πιθανόν να οδηγήσουν σε δημιουργία λάκκων, με παραμόρφωση τοπική των κτιρίων που θα είναι πάνω από αυτούς και με ταυτόχρονη ρηγμάτωση των τοιχοποιιών.
Μια άλλη περιβαλλοντική βόμβα που πυροδοτεί η παράδοξη αυτή δικαστική ενέργεια είναι η εξής: στο οικόπεδο αυτό είχε προηγηθεί μπάζωμα παλαιότερης εκσκαφής, με ακατάλληλα και επικίνδυνα για τη δημόσια υγεία υλικά, τα οποία πλέον έχουν έρθει στην επιφάνεια και αποτελούν εστία δυσοσμίας και μόλυνσης.
Το αίτημα στο δικαστήριο για να σταματήσουν οι εργασίες υποβλήθηκε από έναν γείτονα, με το επιχείρημα ότι το κτίριο που θα ανεγερθεί «θα του κόψει τη θέα», γι’ αυτό πρέπει να γίνει χώρος πρασίνου. Εφόσον αυτός έχτισε τη δική του οικοδομή, αποφάσισε ότι δεν πρέπει να χτιστεί καμία άλλη, για να μη μειωθεί η αξία του δικού του κτιρίου.
Ασφαλώς, αν το άδικο και καταχρηστικό αυτό αίτημα το υπέβαλλε ένας απλός πολίτης, δεν θα είχε κανένα αποτέλεσμα. Ελα όμως που, κατά περίεργη -έως σατανική- σύμπτωση, ο γείτονας είναι ανώτερος δικαστικός λειτουργός, που ασκεί και καθήκοντα διοίκησης σε ένα από τα μεγαλύτερα δικαστήρια της χώρας.
Για να έχει λοιπόν απρόσκοπτη θέα ο δικαστής, καταστρατηγήθηκαν τα νόμιμα δικαιώματα αυτών που είχαν την ατυχία να γειτονεύουν μαζί του και αγνοήθηκαν οι κίνδυνοι που θα προκληθούν στην περιοχή και στο περιβάλλον.
*Πηγή: Εφημερίδα «δημοκρατία»
