Σε μια περίοδο όπου οι υποδομές των νησιωτικών περιοχών δέχονται πιέσεις, το ζήτημα που ανακύπτει από τα εκτελούμενα έργα στο αεροδρόμιο της Νάξου προκαλεί έντονο προβληματισμό και εγείρει σοβαρά ερωτήματα για την ασφάλεια και την επιχειρησιακή ετοιμότητα του νησιού σε περιόδους κρίσης.
Τα έργα διαπλάτυνσης του αεροδρομίου, τα οποία ξεκίνησαν πρόσφατα και προβλέπεται να διαρκέσουν αρκετούς μήνες, αποτελούν μεν ένα σημαντικό αναπτυξιακό βήμα, αλλά η εκτέλεσή τους έχει αφήσει ακάλυπτο ένα κρίσιμο σκέλος της λειτουργίας του αερολιμένα, δηλαδή τη δυνατότητα νυχτερινής προσγείωσης και απογείωσης αεροσκαφών.
Όπως έγινε γνωστό, στο πλαίσιο των πρώτων εργασιών απαιτήθηκε η αφαίρεση των φωτιστικών σωμάτων του αεροδιαδρόμου. Από τις 10 Μαρτίου, ο διάδρομος παραμένει χωρίς φωτισμό, γεγονός που αν και δεν επηρεάζει τις προγραμματισμένες πτήσεις –οι οποίες έτσι κι αλλιώς δεν εκτελούνται τη νύχτα στα περισσότερα νησιά– δημιουργεί σοβαρό κενό ασφαλείας σε περιπτώσεις έκτακτης ανάγκης.
Το πρόβλημα γίνεται ακόμη πιο οξύ αν αναλογιστεί κανείς την ανάγκη για αεροδιακομιδές, ιδιαίτερα κατά τους θερινούς μήνες όπου αυξάνεται ο πληθυσμός λόγω τουρισμού και αντίστοιχα οι πιθανότητες για επείγοντα περιστατικά. Παρότι ορισμένοι τύποι στρατιωτικών ελικοπτέρων –όπως τα Σινούκ και τα MH-90– μπορούν να επιχειρήσουν σε μη φωτιζόμενο διάδρομο, πολλά μικρότερα αεροσκάφη που χρησιμοποιούνται συνήθως για διακομιδές αδυνατούν να προσγειωθούν υπό αυτές τις συνθήκες.
Το ερώτημα που τίθεται είναι εύλογο: μπορεί ένα νησί να μείνει ουσιαστικά αποκομμένο από την αεροπορική του πρόσβαση σε ώρες ανάγκης, για μήνες;
Ο αερολιμενάρχης της Νάξου, αναγνωρίζοντας τη σοβαρότητα του θέματος, έχει ήδη αιτηθεί την αποστολή φορητού εξοπλισμού φωτισμού. Οι πληροφορίες αναφέρουν ότι τα φορητά φώτα έχουν ήδη ξεκινήσει να φτάνουν στο νησί, με στόχο να καλύψουν προσωρινά τις ανάγκες για νυχτερινές απογειώσεις και προσγειώσεις, ειδικά σε περιπτώσεις που η ανθρώπινη ζωή βρίσκεται σε κίνδυνο.
Ωστόσο, παραμένει ασαφές αν αυτό το μέτρο επαρκεί για να καλύψει πλήρως τα επιχειρησιακά πρότυπα ασφαλείας, καθώς οι φορητοί προβολείς δεν προσφέρουν την ίδια σταθερότητα και αξιοπιστία με τον μόνιμο φωτισμό.
Το ζήτημα δεν είναι μόνο τεχνικό. Αγγίζει το ευρύτερο θέμα της ισότιμης πρόσβασης των νησιωτών σε κρίσιμες υπηρεσίες υγείας και άμεσης διακομιδής, ανεξαρτήτως ώρας. Καθώς τα έργα στο αεροδρόμιο συνεχίζονται, είναι απαραίτητο να τεθεί ως πρώτη προτεραιότητα η διατήρηση της λειτουργικότητας του αεροδιαδρόμου σε καταστάσεις ανάγκης.
Ο αναπτυξιακός σχεδιασμός, όσο φιλόδοξος και αναγκαίος κι αν είναι, δεν μπορεί να γίνεται εις βάρος της ασφάλειας και της υγειονομικής προστασίας των πολιτών. Η πολιτεία οφείλει να παρακολουθήσει στενά την κατάσταση, να διασφαλίσει την άμεση κάλυψη του κενού και να αποδείξει έμπρακτα ότι η ζωή και η υγεία των κατοίκων των νησιών δεν μπαίνουν σε αναμονή, ούτε «παγώνουν» μέχρι την ολοκλήρωση των έργων.
