18 Ιουνίου 1992: ο υποσμηναγός (Ι) Νικόλαος Σιαλμάς περνά στην αθανασία κατά την αναχαίτιση τουρκικών F-16, που είχαν εισέλθει παράνομα στο FIR Αθηνών, με παλιότερης γενιάς Α/Φ Mirage F-1CG.
Το μνημείο του στον Άγιο Ευστράτιο με το έμβλημα της 342 Μοίρας «Σπάρτη» είναι σημείο αναφοράς για κάθε χειριστή της Πολεμικής Αεροπορίας «Μολών Λαβέ».
Εκεί στον Άγιο Ευστράτιο στο Ακρωτήριο Σιαλμάς, 33 χρόνια μετά, πραγματοποιήθηκε επιμνημόσυνη δέηση και κατάθεση στεφάνων, στο πλαίσιο των εκδηλώσεων τιμής και μνήμης.
Συγκινητικό το μήνυμα του Α/ΓΕΑ, Αντιπτέραρχου Δημοσθένη Γρηγοριάδη, ο οποίος ανέφερε για την θυσία του Ήρωα:
«Η 18η Ιουνίου 1992 έμελλε να είναι εκείνη η μέρα όπου ο Νικόλαος Σιαλμάς, πιστός στον όρκο ‘μέχρι της τελευταίας ρανίδος του αίματός του’, θα ήταν ο πρώτος Έλληνας Αεροπόρος που θα έδινε ότι πολυτιμότερο είχε, τη ζωή του, σε μία αποστολή εναέριας αστυνόμευσης σε καιρό ειρήνης, σ’ έναν ακήρυχτο πόλεμο που καθημερινά διεξάγεται στο Αιγαίο μέχρι σήμερας.
Η θυσία του βύθισε στο πένθος την οικογένειά του, την Πολεμική Αεροπορία και όλους τους Έλληνες, αλλά συνάμα τον κατέταξε στο πάνθεο των ηρώων, εκείνων που τολμούν, αγωνίζονται και είναι πάντα εκεί παρόντες και ατρόμητοι, όταν τους καλεί η πατρίδα, είναι πάντα εκεί για να φυλάσσουν Θερμοπύλες. Κοντά στον Αη Στράτη, ο Νίκος πέταξε γεμάτος με ‘Ελλάδα’ στο μυαλό και στην καρδιά του.
Πέταξε για να δώσει το μήνυμα σε όλους όσους επιβουλεύονται την ακεραιότητα της Χώρας μας, ότι θα μας βρίσκουν πάντα παρόντες και έτοιμους, οποιαδήποτε ώρα, σε οποιοδήποτε σημείο. Θυσιάστηκε προασπιζόμενος αυτόν ακριβώς τον υψηλό και συνάμα ιερό σκοπό, γιατί δεν έκανε σπιθαμή πίσω, δεν διαπραγματεύτηκε, δεν φοβήθηκε παρά την τεχνολογική υπεροχή του αντιπάλου, ως ένας γνήσιος απόγονος των τριακοσίων του Λεωνίδα. Έπεσε ηρωικά, αναδεικνύοντας τι σημαίνει να είσαι άγρυπνος φρουρός του εναέριου χώρου μας, τι σημαίνει το να υπηρετείς την πατρίδα με λεβεντιά και αυταπάρνηση.
Σας διαβεβαιώνω, ότι οι αεροπόροι μας απέναντι στην πρόκληση, την αμφισβήτηση και την απειλή θα δηλώνουν βροντερό παρών, όπως ακριβώς έκανε και ο Νίκος. Το ιερό μνημείο που απεικονίζει την σπαρτιάτικη ασπίδα μαζί με ένα δόρυ, ο θυρεός της 342 Μοίρας Παντός Καιρού με την οποία πετούσε ο Νίκος, αποτελεί ένα φάρο, ένα μεγάλο καθρέπτη που αντανακλά στα μάτια των αεροπόρων που πετούνε καθημερινά προασπίζοντας τα εθνικά κυριαρχικά συμφέροντα, ένα λιτό αλλά συνάμα ουσιαστικό και διαχρονικό μήνυμα: ‘ΜΟΛΩΝ ΛΑΒΕ‘».
