Στο καταγάλανο πέλαγος των Σποράδων, εκεί που οι ήχοι της φύσης διδάσκουν περισσότερα απ’ όσα μπορεί να χωρέσει μια σχολική αίθουσα, μια ομάδα εφήβων άφησαν πίσω τους τη Θεσσαλονίκη για να σπουδάσουν τη ζωή αλλιώς. Μακριά από πίνακες και τετράδια, με οδηγό το ερευνητικό σκάφος «Νηρηίς» και συνοδοιπόρο τη MOm – την Οργάνωση για την Προστασία του Μεσογειακού Φώκιας – οι μαθητές του Κολλεγίου Ανατόλια πέρασαν μια εβδομάδα στην Αλόννησο που θα θυμούνται για πάντα.
Ήταν ένα διαφορετικό σχολείο. Ένα «σχολείο πεδίου», όπως λένε οι επιστήμονες της MOm, με θεωρητικές συνεδρίες κάτω από τα πεύκα, πρακτική εκπαίδευση πάνω σε σκάφος και βουτιές στον πολύτιμο βυθό της θαλάσσιας προστατευόμενης περιοχής.
Επιστήμη, συναίσθημα και δράση σε μια παραλία
Με την υποστήριξη του Ιδρύματος Θάλασσα, που διέθεσε το ειδικά εξοπλισμένο σκάφος «Νηρηίς», οι μαθητές έγιναν για λίγες μέρες μικροί ερευνητές. Παρατήρησαν δελφίνια, κατέγραψαν θαλάσσια θηλαστικά, συζήτησαν με θαλάσσιους βιολόγους και, το πιο σημαντικό, έμαθαν να βλέπουν τη φύση όχι ως κάτι μακρινό, αλλά ως κάτι δικό τους. Μπροστά τους απλωνόταν ένας κόσμος μαγικός, εύθραυστος και πολύτιμος, που χρειάζεται υπερασπιστές.
Tο αποκορύφωμα; Ο καθαρισμός μιας απομονωμένης παραλίας, που είχε πνιγεί στα πλαστικά. Εκεί, με σακούλες, γάντια και σιωπηλό πείσμα, οι μαθητές κατάλαβαν στην πράξη τι σημαίνει «ευθύνη».
Η Αλόννησος δεν τους δίδαξε απλώς βιολογία. Τους δίδαξε σεβασμό. Αγάπη. Ενσυναίσθηση. Όλα αυτά που λείπουν από τα περισσότερα αναλυτικά προγράμματα.
Η MOm και οι άνθρωποί της συνεχίζουν σιωπηλά αυτόν τον αγώνα, δίνοντας χώρο και φωνή στους νέους ανθρώπους που θέλουν να κάνουν τη διαφορά. Κι αυτοί οι νέοι, με τα μάτια τους γεμάτα από μπλε και τις τσέπες τους γεμάτες κοχύλια, ίσως είναι η καλύτερη ελπίδα που έχουμε για να σωθούν οι θάλασσές μας – και μαζί, εμείς οι ίδιοι.
Πηγή: Rosa.gr
