Δεν είναι λίγες οι φορές που το βλέμμα μας στέκεται σ’ ένα αρμυρίκι, ακριβώς εκεί που το κύμα σκάει στην άμμο. Όσοι έχουν περάσει καλοκαίρια σε ελληνικές παραλίες, τα ξέρουν καλά. Είναι εκείνα τα ταπεινά δέντρα με τα λεπτά, φτενωτά φυλλαράκια και τα ροζ ή λευκά ανθάκια που σαν σύννεφο αιωρούνται στην άκρη του κύματος. Δέντρα που δεν θορυβούν, δεν εντυπωσιάζουν με το ανάστημά τους, αλλά χαρίζουν απλόχερα σκιά, μιαν ανάλαφρη αύρα δροσιάς και μια αίσθηση προστασίας στην άκρη της θάλασσας.
Ένα δέντρο για τη θάλασσα
Τα αρμυρίκια —ή αλλιώς αλμυρίκια, ταμαρίσκοι, αλμυρίδες— ανήκουν στο γένος Tamarix και αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι του παράκτιου ελληνικού τοπίου. Είναι φυτά γενναία. Αντέχουν στην αλμύρα, στον αέρα, στην ξηρασία. Ριζώνουν βαθιά και αγκαλιάζουν το χώμα σαν να το προστατεύουν. Όταν τα δεις να στέκονται σε μια ερημική παραλία, μοιάζουν με φύλακες: ήσυχοι, σοφοί, σχεδόν αρχαίοι.
Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο στο rosa.gr
