Κάποια Κυριακή…

«Κάποια Κυριακή/φουστάνι και αέρας/θα ποδοπατηθεί στο διάβα της το τέρας/τακούνια για καρφιά/θα εκδικηθεί η ομορφιά».Δεν είναι τυχαίο που το τραγούδι της Ιουλίας Καραπατάκη «Τακούνια για καρφιά» που έγραψε και μελοποίησε ο Ορέστης Ντάντος το τραγούδησε η μητέρας της αδικοχαμένης Κυριακής Γρίβα τον περασμένο Απρίλιο, έξω από το αστυνομικό τμήμα των Αγίων Αναργύρων όπου έγιναν τα αποκαλυπτήρια του μνημείου που στήθηκε στη μνήμη της κόρης της.

• της Γιώτας Φλώρου

Για να θυμίζει σε όλους, στους αστυνομικούς, στους πολίτες τον τόπο μιας ανείπωτης τραγωδίας, μιας ακόμα δολοφονίας μιας γυναίκας από το χέρι ενός άντρα. Η κ. Δέσποινα Καλλέα φώναξε με σπαραγμό τους στίχους που μιλούν για μια Κυριακή όπως ακριβώς ήταν το όνομα του 28χρονου σαν τα κρύα τα νερά «μπουμπουκιού» της που γλίστρησε μέσα από τα χέρια της από κάποια άλλα χέρια, αυτά του 40χρονου πρώην συντρόφου της που την μαχαίρωσε στραγγίζοντας το αίμα της και αφήνοντας την χωρίς πνοή. Φώναξε όσο πιο δυνατά μπορούσε τους στίχους που μιλούν για την κακοποίηση των γυναικών και δίνουν δύναμη σε όσες υποφέρουν να σηκώσουν το ανάστημά τους.

Ίσως επειδή η ίδια η κόρη της δεν μπόρεσε να το κάνει, βρέθηκε παγιδευμένη σε μια περίεργη σχέση με ένα εγκληματία που πάντα έβρισκε τον τρόπο να κακοποιεί το σώμα και την ψυχή της.

Η καταδίκη του 40χρονου σίγουρα αποτέλεσε ανακούφιση και δικαίωση για τους γονείς της Κυριακής Γρίβα. Ίσως πάλι τα ισόβια που στην Ελλάδα είναι απλά μια πολυετής κάθειρξη 25 ετών να μην τους λέει τίποτα. Γιατί ο 40χρονος θα μεγαλώσει και θα γεράσει πίσω από τα κάγκελα της φυλακής αλλά κάποια μέρα θα δει πάλι το φως του κόσμου και θα αναπνεύσει τον καθαρό αέρα ενώ η Κυριακή θα λιώνει μέρα με τη μέρα κάτω από ένα άσπρο κρύο μάρμαρο.

Η αλήθεια είναι πως τα 25 χρόνια δεν είναι τίποτα μπροστά στην αφαίρεση της ζωής μιας νέας κοπέλας που δεν πρόλαβε να ζήσει, να αγαπήσει, να ονειρευτεί, να κάνει τις επιθυμίες της πραγματικότητα, να γίνει μάνα.

Όμως για σκεφτείτε το λίγο. Όταν ο 40χρονος βγει από τη φυλακή θα είναι γύρω στα 65. Σίγουρα στα 65 δεν τελειώνει η ζωή αλλά ούτε και αρχίζει. Θα είναι στα χαμένα, ιδρυματοποιημένος, έχοντας περάσει στη φυλακή ορισμένα από τα καλύτερα και πιο παραγωγικά χρόνια ενός ανθρώπου. Τι θα κάνει αυτός ο άνθρωπος στα 65 του; Θα καταφέρει να βρει μια δουλειά να εργαστεί; Θα γνωρίζει να κάνει κάτι;

Ή ίσως θα είναι ίσως πολύ μεγάλος για κάποιους εργοδότες και θα μείνει έξω από την αγορά εργασίας; Θα γνωρίσει μια γυναίκα, θα παντρευτεί και θα κάνει παιδιά; Θα μπορούσε. Για πόσο, όμως, θα κρύψει το παρελθόν του από αυτή την γυναίκα; Και αν αυτή η γυναίκα θα φοβηθεί τρέξει μακριά;

Άρα χωρίς δουλειά και μια σύντροφο πλάι του η ζωή του δεν θα λέει και πολλά. Ίσως να έχει δίπλα τους τους γονείς του που θα είναι ηλικιωμένοι για να του προσφέρουν.

Η ίδια η ζωή βρίσκει τον τρόπο να τιμωρεί. Τα «τακούνια» κάποιας Κυριακής θα τον έχουν πατήσει κατάχαμα και η ομορφιά του 28χρονου κοριτσιού που κάποτε την σκότωνε θα τον έχει εκδικηθεί για πάντα. Και ίσως εκείνη τη στιγμή που θα είναι έξω στον κόσμο αλλά σε μια «φυλακή» που ο ίδιος θα έχει βάλει τον εαυτό του εξαιτίας ενός στυγερού εγκλήματος να περάσει από το μυαλό του μια μικρή σκέψη μετάνοιας, μεταμέλειας. Τα «τακούνια» θα έχουν καρφωθεί στο μυαλό του και η ομορφιά θα έχει νικήσει για ακόμα μια φορά.

Δείτε επίσης:

• Κυριακή Γρίβα: Το αποκαλυπτικό της σκίτσο για την κακοποίηση και τα προφητικά λόγια για την δολοφονία
• Ξεσπά η μητέρα της Κυριακής Γρίβα: «Τη βίασε όταν ήταν 2 μηνών έγκυος και απέβαλε» – Σοκάρουν οι αποκαλύψεις
• Συγκλονίζει ο πατέρας της Κυριακής Γρίβα: «Ξέρετε τι είναι να κρατάς το παγωμένο χέρι της κόρης σου και να την κατεβάζουν στον τάφο;»