Η μόδα που μας πνίγει

Τα τελευταία τριάντα χρόνια, η μόδα άλλαξε ριζικά. Δεν είναι πια δημιουργία, ούτε ταυτότητα, είναι κατανάλωση. Η τάση των καταναλωτών να αγοράζουν συνεχώς φθηνά, μοδάτα ρούχα έχει οδηγήσει στην άνθηση των μεγάλων πολυεθνικών αλυσίδων και στην εξαφάνιση των τοπικών βιοτεχνιών και μικρών καταστημάτων.

Όλος ο πλανήτης φοράει τα ίδια από άκρη σε άκρη.

Ο καταναλωτής, χωρίς να το καταλαβαίνει, αγοράζει πολύ περισσότερα απ όσα χρειάζεται. Το ρούχο δεν είναι πια επένδυση, ούτε έχει διάρκεια είναι προϊόν μιας χρήσης. Αγοράζεται φθηνά, φοριέται ελάχιστα και πετιέται γρήγορα. Έτσι δημιουργείται μια αλυσίδα που πλουτίζει τις πολυεθνικές και μετατρέπει την ένδυση σε καθημερινή, φρενήρη κατανάλωση.

Η μόδα προκαλελι τεράστια ζημιά

Η περιβαλλοντική ζημιά είναι τεράστια. Τόνοι ρουχισμού παράγονται καθημερινά, με εργοστάσια που καταναλώνουν ενέργεια, χημικά και νερό σε δυσθεώρητα μεγέθη. Στη συνέχεια, τα ίδια ρούχα καταλήγουν στα σκουπίδια. Υπάρχουν ολόκληρα «νεκροταφεία ρούχων» στην Αφρική και στη Λατινική Αμερική, όπου οι καραβιές με τα απορριπτόμενα ρούχα της Δύσης στοιβάζονται σε βουνά υφασμάτων που δεν αποσυντίθενται ποτέ.

Κάποτε, τα ρούχα είχαν αξία. Ένα παλτό μπορούσε να κρατήσει χρόνια, ένα καλό παντελόνι να περάσει από γενιά σε γενιά. Σήμερα, η έννοια της διάρκειας έχει εξαφανιστεί. Η μόδα έγινε «γρήγορη», το στυλ έγινε ομοιόμορφο και το περιβάλλον πληρώνει το τίμημα.

Το φθηνό δεν είναι ποτέ πραγματικά φθηνό. Κοστίζει ακριβά στον πλανήτη, κοστίζει ακριβά στην ποιότητα ζωής μας. Και το πιο τραγικό; Έχουμε συνηθίσει τόσο πολύ αυτήν την κανονικότητα που πλέον δεν μας ξενίζει να αντιμετωπίζουμε το ρούχο ως σκουπίδι. Οι πολυεθνικές αλυσίδες βάφτισαν την υπερκατανάλωση «δημοκρατικοποίηση της μόδας». Στην πραγματικότητα, πούλησαν φθηνή ψευδαίσθηση και μας άφησαν με έναν πλανήτη γεμάτο πλαστικά υφάσματα και άδειες τσέπες.

Δείτε επίσης:

H μόδα στο σχολείο: Από την παραλία… κατευθείαν στην τάξη