Η Θεσσαλονίκη ντύθηκε στα γιορτινά για να τιμήσει τον Άγιο Δημήτριο τον Μυροβλύτη, τον Πολιούχο και Προστάτη της πόλης, σε μια λαμπρή δοξολογία που τελέστηκε το πρωί της Κυριακής 26 Οκτωβρίου στον Ιερό Ναό Αγίου Δημητρίου.
Το παρών έδωσαν ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κωνσταντίνος Τασούλας, ο Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας, Νίκος Χριστοδουλίδης, εκπρόσωποι της πολιτικής και στρατιωτικής ηγεσίας, καθώς και χιλιάδες πιστοί που προσήλθαν για να προσκυνήσουν τα ιερά λείψανα του Αγίου και να τιμήσουν τη μνήμη του.
Η Θεσσαλονίκη, όπως κάθε χρόνο, ζει μια διπλή γιορτή — τον εορτασμό του Πολιούχου Αγίου Δημητρίου και την επέτειο της απελευθέρωσης της πόλης το 1912, που σηματοδότησε την επιστροφή της στη μητέρα Ελλάδα.
Συγκινητικές ήταν οι στιγμές κατά την ανάκρουση του Εθνικού Ύμνου, ενώ από νωρίς το πρωί οι καμπάνες όλων των ναών της πόλης ήχησαν χαρμόσυνα, καλώντας τους Θεσσαλονικείς να ενώσουν προσευχές και ευχαριστίες στον Άγιο τους.
*Φωτογραφίες EUROKINISSI
Δείτε επίσης:
- Θεσσαλονίκη: Δοξάζει τον Άγιο Δημήτριο και την Ελευθερία της – 113 χρόνια από την απελευθέρωσή της
- «Άκυρο» στην Άγκυρα: Η Τουρκία απέτυχε να αποκλείσει την Κύπρο από τη Σύνοδο για Γάζα
- Κίτρινη κάρτα Μητσοτάκη σε Τασούλα!
Καθαρός παγανισμός και αμ αρτωλή ειδώλων λατρεία τύπου βούddα. Τα ίδια κάνουν κι εκείνοι με άλλα ονόματα. Αυτό εδώ δεν είναι ούτε στο ελάχιστο xριsτιαnismos, είναι βουdισμός. Ποιος μπορεί να μας εξηγήσει τι σχέση έχουν αυτά και αυτοί με τον Χριστό και το evαggέλιό του? (Ξέρω ότι θα μου το σβήσουν το σχόλιο τα νιουζμπρέκια)…
ΤΡΙΚΥΜΊΑ ΕΝ ΚΡΑΝΙΩ !
Το θαύμα της μυρόβλυσης του Αγίου Δημητρίου το έτος 1987
Όπως μαρτυρείται από τον π. Χρήστο Κότιο διάκονο τότε του ναού.
Ήταν 26 Οκτωβρίου 1987. Ώρα δέκα το βράδυ.
Την ώρα εκείνη δεν θα ήταν περισσότεροι από τριάντα με σαράντα άνθρωποι στον ναό. Μια ομήγυρις περίπου δέκα γυναικών, μπροστά στην λάρνακα, έψελνε την παράκληση του Αγίου. Μοναδικός κληρικός που παρευρισκόταν, ο διάκονος του ιερού ναού.
Ξαφνικά, οι γυναίκες που έψελναν την παράκληση άρχισαν να φωνάζουν! Η λάρνακα ήταν λουσμένη κυριολεκτικά με ένα ελαιώδους συστάσεως μύρο (λέω μύρο γιατί η ευωδία του ήταν ασύγκριτη). Θα έλεγε κανείς με σιγουριά, ότι κάποιος άδειασε επάνω της τουλάχιστον δυο «κουβάδες» αρωματικό υγρό (χρησιμοποιώ την λέξη «κουβάδες» για να γίνει κατανοητό ότι η ποσότητα του μύρου που γλυστρούσε στα συμπαγή τοιχώματα της αργυρής λάρνακας με τις ανάγλυφες παραστάσεις, ήταν μεγάλη).
Ο διάκονος άρχισε να σκουπίζει με το βαμβάκι το μύρο από τα εξωτερικά τοιχώματα της λάρνακας. Σκούπιζε και το μύρο δεν τελείωνε, αλλά συνέχισε να αναβλύζει.
Πέρασαν 24 χρόνια από τότε (1987-2011). Είμαι, τώρα (2011) Εφημέριος ιερού ναού Κοιμήσεως της Θεοτόκου, Σαράντα Εκκλησιές Θεσσαλονίκης