Ανείπωτος ο πόνος από τον χαμό του 19χρονου Ραφαήλ, που έχασε τη ζωή του υπηρετώντας την Πατρίδα.
Συγκλονίζει ο πατέρας του για τα τελευταία λόγια του παιδιού του, καθώς ο Ραφαήλ ήταν ενθουσιασμένος για την στρατιωτική άσκηση. Που δυστυχώς έμελλε να είναι η τελευταία του, καθώς σκοτώθηκε από χειροβομβίδα, στο Πεδίο Βολής Αφάντου στη Ρόδο.
Ο 19χρονος επέστρεψε στην γενέτειρά του Κρήτη, με το φέρετρό του τυλιγμένο με ελληνική σημαία.
Συγκινημένος ο πατέρας του Ραφαήλ
«Εμένα με ενδιαφέρει που το παιδί μου έφυγε χαρούμενο, τον είδα, κούκλος ήταν, έτσι θα τον θυμάμαι». Αυτό δήλωσε ο πατέρας του 19χρονου Ραφαήλ, Μάνος Γαλυφιανάκης, λίγη ώρα αφότου επέστρεψε στο σπίτι του στο Τυμπάκι, με τη σορό του γιου του.
Συντετριμμένος μίλησε για τις τελευταίες στιγμές που πέρασε με τον γιο του στη Ρόδο, μία μέρα πριν την μοιραία άσκηση.
«Είμαι μπορώ να πω “χαρούμενος” γιατί το παιδί μου, πριν φύγω την Τρίτη, μου είπε με ένα χαμόγελο: “Μπαμπά αύριο θα πάμε να ρίξουμε χειροβομβίδες”. Τον ρώτησα “θα ρίξεις και εσύ;”. “Σιγά μη χάσω το πανηγύρι” μου είπε, ήταν πολύ χαρούμενος, ενθουσιασμένος», δήλωσε.
Σύμφωνα με το creta24.gr, ο κ. Γαλυφιανάκης επέστρεψε στην Κρήτη, από την Ρόδο, το μεσημέρι μαζί με την σορό του 19χρονου Ραφαήλ.
Το μυαλό του όμως βρίσκεται στον 39χρονο επιλοχία που έχει τραυματιστεί βαρύτατα και δίνει μάχη για τη ζωή του στο 401 Στρατιωτικό Νοσοκομείο, όπου μεταφέρθηκε.
«Σκέφτομαι και το παλικάρι το άλλο που είμαι στο νοσοκομείο. Είναι κρίσιμη η κατάστασή του. Εύχομαι από την καρδιά μου να πάνε όλα καλά και με αυτό το παιδί. Έχει δύο παιδιά, συμπάσχω μαζί τους».
Το πρωί στην Ρόδο ο πατέρας του Ραφαήλ, θέλησε να αφήσει λίγα λουλούδια στο σημείο που σκοτώθηκε ο γιος του.
Τα πρωτόκολλα όμως είναι αυστηρά αφού οι έρευνες είναι σε εξέλιξη και δεν του επετράπη. «Πολεμούσα να αφήσω ένα λουλούδι, καταλαβαίνω ότι η κατάσταση είναι περίεργη», είπε συγκινημένος.
Δείτε ακόμα:
Θεωρώ μεγάλη ατιμία να καταταγεί κάποιος ως εποπ ή να καταταχθεί στην απλή στρατιωτική θητεία. Είναι ατιμία διότι γίνεται δούλος σε ένα παράλογο σύστημα με ανόητους ανθρώπους στην ιεραρχία του κι έτσι δεν τιμά τον εαυτό του. Τιμητική είναι μόνο η άρνηση στράτευσης είτε ως μισθοφόρος, είτε ως πολίτης. Φοβούνται τις δήθεν συνέπειες όλες αυτές οι κότες που υπηρετούν, είναι άτιμοι άνθρωποι αφού δε σέβονται την αξιοπρέπεια, ούτε το χρόνο τους.