Τεράστιο θέμα προκύπτει πλέον για τη δημοτική Αρχή στον Δήμο Τανάγρας, μετά την αποκάλυψη και την επιβεβαίωση της «δημοκρατίας» ότι η πολυεθνική εταιρία αναψυκτικών Coca Cola Τρία Εψιλον δεν έχει άδεια «εμπορίας πόσιμου ύδατος», όπως οφείλει εκ του νόμου, και δεν έχει αποδώσει εκατομμύρια ευρώ σε σχετικά δικαιώματα στα δημοτικά ταμεία, όπως και τα αντίστοιχα πλέον πρόστιμα.
- Από τη
Μαρία Παναγιώτου
Υπενθυμίζουμε ότι η συγκεκριμένη άδεια χορηγείται στις βιομηχανίες που εμφιαλώνουν νερά ή/και παράγουν χυμούς και αναψυκτικά από τον δήμο στον οποίο βρίσκεται η παραγωγική μονάδα τους, ενώ στον δήμο πληρώνουν οι βιομηχανίες και τα δικαιώματα εμπορίας, ανεξάρτητα από το ποια είναι η πηγή υδροληψίας και το εάν αυτή ανήκει ή όχι στον δήμο. Με βάση δε την έρευνά μας, η Coca Cola είναι από τις λίγες εταιρίες που δεν έχουν άδεια και δεν πληρώνουν, αλλά η πλέον σημαντική, καθώς κατέχει τουλάχιστον το 70% της αγοράς.
Το θέμα έφερε στο δημοτικό συμβούλιο του Δήμου Τανάγρας, αμέσως μετά τα δημοσιεύματά μας, ο επικεφαλής της αντιπολίτευσης Νίκος Παπαϊωάννου, τον οποίο και αναζητήσαμε. «Μου προξένησε εντύπωση το πρωτοσέλιδο της εφημερίδας σας», μας είπε ο κ. Παπαϊωάννου και συνέχισε: «Δεν επιτρέπεται να ζητάμε να πληρώνουν τις υποχρεώσεις και τους φόρους οι κάτοικοι της περιοχής και να επιτρέπουμε σε πολυεθνικές εταιρίες να διαφεύγουν, στερώντας από τα ταμεία του δήμου πολλά εκατομμύρια έσοδα». Συμπλήρωσε, ακόμη, πως στο δημοτικό συμβούλιο «η διοίκηση του δήμου δήλωσε άγνοια, αλλά το χειρότερο είναι ότι έδειξε να μην πιστεύει στο θέμα ιδιαίτερα, εκτός από 2-3 εξαιρέσεις. Ξεκάθαρα αρνητικός και άκαμπτος ήταν ο γενικός γραμματέας, που θεωρεί πως ο νόμος δεν έχει ισχύ στην περίπτωσή μας αλλά μόνο σε περιοχές που διαθέτουν πηγές και γεωτρήσεις στους δήμους τους. Ο δήμαρχος και ο δ/ντής Οικονομικών οφείλω να σημειώσω πως ήταν πιο προσεκτικοί και δεκτικοί στο άκουσμα της είδησης».
Στο δημοτικό συμβούλιο, το οποίο παρακολουθήσαμε από μέσο κοινωνικής δικτύωσης, ο δήμαρχος Τανάγρας Βασίλης Περγάλιας δεσμεύτηκε, πράγματι, να διερευνήσει το θέμα. Φυσικά, του αποστείλαμε ερωτήσεις, μέσω ηλεκτρονικού ταχυδρομείου, αναζητώντας να μάθουμε πού εντοπίζει τις ευθύνες για το γεγονός ότι (και επί των ημερών του) η εταιρία δεν συμμορφώθηκε με τη νομοθεσία, αλλά και ποια βήματα σκοπεύει να κάνει στη συνέχεια. Μία εβδομάδα αργότερα, έπειτα από επαναλαμβανόμενες ενοχλήσεις μας, λάβαμε ένα κείμενο. Οχι όμως από τον δήμαρχο, αλλά από τον γενικό γραμματέα του δήμου, Γιώργο Καμπούρη.
Στο κείμενο, ωστόσο, απάντηση για το θέμα των ευθυνών δεν υπήρχε. Υπήρχε, βεβαίως, η διαβεβαίωση ότι το θέμα διερευνάται και ότι θα γίνουν τα νόμιμα. Το παραθέτουμε αυτούσιο: «Από τα αρχεία του Δήμου Σχηματαρίου, νυν Δήμου Τανάγρας, προκύπτει ότι η εταιρία Coca Cola, που διατηρεί εργοστάσιο στο Σχηματάρι, δεν έχει υποβάλει αίτημα για χορήγηση άδειας εμπορίας και ως εκ τούτου μέχρι σήμερα δεν έχει εκδοθεί σχετική άδεια από τον δήμο. Ο δήμος βρίσκεται σε διαδικασία αναζήτησης από την εταιρία Coca Cola των απαντήσεων για όλα τα θέματα που αναφέρονται στο άρθρο 12 του Β.Δ. 24.9.1958/20.10.1958 – Δικαίωμα επί εμπορίας ποσίμων ιαματικών ή μη υδάτων, και σχετίζονται με την άδεια εμπορίας και την καταβολή των σχετικών δικαιωμάτων που ορίζει ο νόμος. Σε κάθε περίπτωση, ο δήμος θα εφαρμόσει πλήρως όσα ο νόμος ορίζει, θα διεκδικήσει οποιαδήποτε καταβολή δικαιωμάτων, καθώς και θα επιβάλει ενδεχόμενες ποινές και κυρώσεις για παράβαση της νομοθεσίας, για όλες τις περιπτώσεις των παραβάσεων που ορίζει ο νόμος».
«Σε τέτοιες περιπτώσεις οι όποιες ευθύνες ξεκινούν πάντα από την κεφαλή στη διοίκηση ενός δήμου. Αλλά αυτό δεν είναι ζητούμενο για εμάς, τουλάχιστον τώρα. Ο σκοπός είναι να αρχίσουν να πληρώσουν οι εταιρίες» λέει ο κ. Παπαϊωάννου.
Απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας απαντά με ακρίβεια στη ρητορική της εταιρίας
Στο δημοτικό συμβούλιο που παρακολουθήσαμε, ο γενικός γραμματέας του δήμου Γιώργος Καμπούρης ανέλαβε να παρουσιάσει τη θέση της Coca Cola. Ηταν ίδια με αυτή που είχε αποστείλει η εταιρία και σε εμάς. Περιλαμβάνει τη ρητορική ότι προμηθεύεται νερό από την ΕΥΔΑΠ που δεν είναι έτοιμο προς χρήση, το οποίο υποβάλλεται «σε πολλαπλά στάδια διύλισης και επεξεργασίας» και γι’ αυτό δεν υπάγεται στον νόμο. Φυσικά, κάθε εταιρία μπορεί να ισχυρίζεται ό,τι θέλει. Ο νόμος, ωστόσο, δεν διαχωρίζει την πηγή υδροληψίας και αφορά το νερό… γενικά. Εξάλλου, όλες οι βιομηχανίες, απ’ όπου κι αν παίρνουν νερό, το επεξεργάζονται για να παράγουν αναψυκτικά.
Απόδειξη που δεν σηκώνει αμφισβήτηση ως προς τα παραπάνω αποτελούν, φυσικά, οι αποφάσεις του ΣτΕ. Αναφέρουμε ειδικώς μία (2543/2004), η οποία απαντά με ακρίβεια στη ρητορική της Coca Cola.
Τότε, μία εταιρία είχε προσφύγει στο ανώτατο δικαστήριο κατά της διάταξης του νόμου 1828/1989 περί «άδειας εμπορίας πόσιμου ύδατος», που τροποποιούσε το αρχικό βασιλικό διάταγμα του 1958, ορίζοντας ότι και στην περίπτωση που τα νερά τα οποία προμηθεύονται οι βιομηχανίες δεν ανήκουν στους δήμους, υπεύθυνος για την άδεια και τα δικαιώματα είναι και πάλι ο δήμος. Αναφέρεται στην απόφαση του ΣτΕ για τη διάταξη του 1989 (σ.σ.: το περιεχόμενο της οποίας παραμένει ίδιο και στις νεότερες τροποποιήσεις): «Με το υπάρχον (σ.σ.: πριν το 1989) καθεστώς οι μεν επιχειρήσεις που προμηθεύονται το νερό από τους δήμους και τις κοινότητες επιβαρύνονται με το ανωτέρω δικαίωμα, οι δε επιχειρήσεις που προμηθεύονται το νερό από ιδιωτικά νερά ή από επιχειρήσεις ύδρευσης – αποχέτευσης (ΕΥΔΑΠ, δημοτικές και κοινοτικές επιχειρήσεις ύδρευσης και αποχέτευσης) έχουν μικρότερη επιβάρυνση, λόγω της διαφοράς της τιμής του νερού και μη καταβολής του δικαιώματος και κατά συνέπεια έχουν μικρότερο κόστος. Για τον ίδιο λόγο με την προτεινόμενη διάταξη καθορίζεται σταθερό το δικαίωμα εμπορίας για όλη τη χώρα».
Δηλαδή, το ΣτΕ μάς απαντά ότι το δικαίωμα είναι σταθερό για όλη τη χώρα ακόμη κι αν το νερό είναι από την ΕΥΔΑΠ. Φυσικά, η διάταξη κρίθηκε συνταγματική και απορρίφθηκε η αίτηση της εταιρίας που είχε προσφύγει. Η απόφαση, όπως κι άλλες που έχουμε στα χέρια μας, δεν αφήνουν κανένα περιθώριο αμφιβολίας.
Σας το είπα κανείς δεν παίρνει άδεια από τους ιθαγενείς.