Όταν ο Έλβις Πρίσλεϊ βρέθηκε νεκρός στο μπάνιο του σπιτιού του στην Γκρέισλαντ τον Αύγουστο του 1977, οι φήμες σχετικά με τα αίτια του θανάτου του έδιναν κι έπαιρναν.
Το μυστήριο ήρθε να ενισχύσει και η οικογένειά του, η οποία «σφράγισε» την ιατροδικαστική αναφορά, κρατώντας για εκείνη τα μυστικά του πρόωρου θανάτου του. Κάποιοι είπαν ότι υπέστη έμφραγμα εξαιτίας της δυσκοιλιότητας που τον ταλαιπωρούσε, κάποιοι ότι πέθανε από υπερβολή χρήση ναρκωτικών.
Μέχρι το 2027(!), οπότε και θα δημοσιοποιηθούν τα αποτελέσματα της ιατροδικαστικής μελέτης, την πιο καλή εικόνα επί του θέματος πιστεύεται ότι έχει ο Φόρεστ Τέναντ, διάσημος γιατρός στην Καλιφόρνια, ο οποίος δίνει μια εντελώς διαφορετική εκδοχή για τον θάνατο του Έλβις, λέγοντας ότι οφείλεται σε χτύπημα που είχε υποστεί στο κεφάλι του 10 χρόνια νωρίτερα. Ο Τέναντ είναι από τα λιγοστά άτομα που είχαν πρόσβαση στο ιατροδικαστικό πόρισμα, καθώς είχε αναλάβει την υπεράσπιση του ελληνικής καταγωγής γιατρού του Έλβις, Τζορτζ Νιχόπουλος, ο οποίος απαλλάχθηκε, τελικά, των κατηγοριών για υπερσυνταγογράφηση φαρμάκων στον Πρίσλεϊ.
Αυτοάνοση φλεγμονώδης διαταραχή
Για τον Τέναντ το μυστικό της επιδείνωσης της υγείας του Έλβις, ο οποίος από τα τέλη της δεκαετίας του ’60 μέχρι και τον θάνατό του ταλαιπωρήθηκε από πόνους στην πλάτη, αϋπνία, οφθαλμολογικές μολύνσεις, πονοκεφάλους, ίκτερο, δυσκοιλιότητα, έλκος, ηπατίτιδα, υπέρταση, υψηλή χοληστερόλη και τοξικό μεγάκολο, κρύβεται σε ένα σοβαρό χτύπημα στο κεφάλι του το 1967, το οποίο πυροδότησε μια αυτοάνοση φλεγμονώδη διαταραχή.
Το σφοδρό χτύπημα προκλήθηκε όταν μπλέχτηκε το πόδι του στο καλώδιο της τηλεόρασης σε δωμάτιο ξενοδοχείου του Χόλιγουντ και έπεσε στο μπάνιο. Τότε, μέρος του εγκεφαλικού ιστού του αποκολλήθηκε και πέρασε στην κυκλοφορία του αίματος, με αποτέλεσμα το ανοσοποιητικό του να αναγνωρίσει ως ξένο σώμα τον ιστό και να πυροδοτηθεί υπογαμμασφαιριναιμία.
Εκείνη την εποχή η επιστήμη δεν γνώριζε πολλά για τις αυτοάνοσες διαταραχές, όμως σήμερα είναι γνωστό ότι ευθύνονται για πολλά από τα συμπτώματα που παρουσίαζε ο Έλβις.
