Η συμμαχία Πούτιν – Ερντογάν είναι κάτι που προβληματίζει την ρωσική κοινή γνώμη. Μπορεί ως στρατηγική να ήταν ευφυέστατη, καθότι με αυτόν τον τρόπο ο ρώσος πρόεδρος κλείνει το νότιο μέτωπο την ώρα που το ΝΑΤΟ αναπτύσσεται στα δυτικά του σύνορα, οι ρώσοι όμως δεν έχουν ξεχάσει τα τούρκικα εγκλήματα εις βάρος τους. Συγκεκριμένα η κατάρριψη του ρωσικού αεροσκάφους στην Συρία, η βάναυση δολοφονία του ρώσου πιλότου, όπως και η δολοφονία του ρώσου πρέσβη μπροστά στις κάμερες, δεν είναι πράγματα που μπορεί ο ρωσικός λαός να συγχωρήσει.
Το σχέδιο Ερντογάν όμως για την κατασκευή των δύο καναλιών της Κωνσταντινούπολης, αντιμετωπίζεται πλέον από πλήθος ρώσων αναλυτών ως μέγιστη απειλή κατά της χώρας. Μπορεί ο Ερντογάν να διαβεβαιώνει ότι τα συγκεκριμένα κανάλια δεν έχουν καμία σχέση με την συνθήκη του Μοντρέ η οποία θα συνεχίσει να ισχύει, αυτό ακριβώς όμως είναι το ανησυχητικό για την Ρωσία.
Σύμφωνα με την συνθήκη του Μοντρέ, δεν μπορεί να διέλθει των στενών αμερικανικό αεροπλανοφόρο. Έτσι, εάν η Αμερική ήθελε να αποκτήσει στρατιωτική βάση στην μαύρη θάλασσα, θα έπρεπε να δωρίσει το αεροπλανοφόρο στην Ρουμανία, ώστε αυτό να διέλθει με ρουμανική σημαία. Φυσικά αυτό το σενάριο δεν είναι εφικτό.
Η κατασκευή όμως των δύο καναλιών στην Κωνσταντινούπολη που θα βρίσκονται υπό τον απόλυτο έλεγχο και την ευχέρεια της Τουρκίας, θα δώσει την ευκαιρία στους τούρκους να επιτρέψουν την διέλευση οποιοδήποτε πολεμικού πλοίου επιθυμούν, κατά παράβαση της συνθήκης του Μοντρέ! Εκεί ακριβώς έγκειται η απειλή στην δήλωση Ερντογάν ότι τα δύο νέα κανάλια δεν θα σχετίζονται με την συνθήκη.
Οι πιέσεις λοιπόν των αναλυτών στρέφονται ευθέως κατά του Πούτιν, ο οποίος δεν πρέπει να επιτρέψει αυτή την εξέλιξη διότι συνιστά υπαρξιακή απειλή για την Ρωσία. Επιπλέον, το τουρκικό παζάρι μπορεί να περάσει σε άλλο επίπεδο εάν η Τουρκία κρατάει το κλειδί αμερικανικής στρατιωτικής παρουσίας στην μαύρη θάλασσα. Θα μπορούσε για παράδειγμα να απαιτήσει από τις ΗΠΑ ανταλλάγματα στην Κριμαία για τυχόν στήριξη των αμερικανικών ενόπλων δυνάμεων και συγκεκριμένα του πολεμικού ναυτικού.
Το προφανές λοιπόν στο σχέδιο Ερντογάν είναι να δώσει το σήμα στις ΗΠΑ, ότι μπορεί να σταθεί στο πλευρό τους με καταλυτική μάλιστα παρουσία, αρκεί να πάρει τα ανταλλάγματα που επιθυμεί. Και αυτά τα ανταλλάγματα οπωσδήποτε ζημιώνουν την Ρωσία αλλά και την Ελλάδα. Διότι ο Ερντογάν δεν κρύβει την επιθυμία του να ακρωτηριάσει το μισό Αιγαίο, ούτε καν ως «συνεκμετάλλευση». Αλλά ως πλήρη κατοχή, όπως αποδείχτηκε μόλις χθες με την προσπάθεια του τουρκικού πολεμικού σκάφους να εκδίωξη γαλλικό ερευνητικό από την ελληνική υφαλοκρηπίδα νοτίως της Κρήτης.
Το σχέδιο λοιπόν των νέων στενών της Κωνσταντινούπολης, θα πρέπει να αποτραπεί πάση θυσία. Φαίνεται όμως ότι οι ρώσοι το έχουν αντιληφθεί και θα πράξουν τα δέοντα.
