Έχω γράψει και υποστηρίξει πολλές φορές για την εξυπνάδα του «αίλουρου» Προέδρου Πούτιν, ο οποίος πάντα κρύβει τον τελευταίο άσο στο μανίκι. Γνωρίζουμε ακόμα όλοι για την σεμιναριακή ρωσική διπλωματία ανέκαθεν από την εποχή των Τσάρων.
- Από τον Νίκο Κιτσάκο
Δικηγόρος/Διεθνολόγος
Νομική Αθηνών/ΜΑs University of Geneva
Για την ουκρανική κρίση θα μπορούσαμε να πούμε ότι «κρατάει χρόνια αυτή η κολόνια» και η Ρωσία με αργά και σταθερά βήματα περιορίζει την Ουκρανία και σκοπεύει να την καταντήσει μία μικρή ανούσια χώρα. Η κρίση έχει ξεκινήσει από το 2007, όταν ο Πρόεδρος Μπους, εκτός από όλες τις άλλες φοβερές του πολιτικές ενέργειες, αποφάσισε και να μπλέξει με το ΝΑΤΟ την Γεωργία και την Ουκρανία. Θυμάστε τότε για τον σκοτεινό και αδιευκρίνιστο πόλεμο των λίγων ημερών, ουσιαστικά την ρωσική επίθεση στην Γεωργία και την Ουκρανία, που φήμες αναφέρουν ότι ο ρωσικός στρατός κατέστρεψε δυτικά όπλα που είχαν αναπτυχθεί στις δύο αυτές χώρες. Ακολούθως έχουμε την ιστορία της Κριμαίας, την οποία φυσικά προσάρτησε η Ρωσία, παρά τις δυτικές αντιδράσεις, με τρόπο παρόμοιο με αυτόν που σήμερα προσπαθεί να προσαρτήσει τις περιοχές της Ανατολικής Ουκρανίας. Η Κριμαία ήταν υψίστης σημασίας για την Ρωσία, αφού εκεί βρισκόταν αγκυροβολημένος ο ρωσικός στόλος. Μετά την διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης, η Δύση είχε την ιδέα να δώσει στην Ουκρανία το έδαφος στο οποίο βρισκόταν το αρχηγείο του ρωσικού στόλου, ώστε να ελέγχει το παιχνίδι. Αυτό φυσικά δεν θα έμενε για πάντα έτσι και την κατάλληλη στιγμή η αλεπού Πούτιν, προχώρησε στην προσάρτηση. Από το 2015 λοιπόν μέχρι σήμερα έχουμε διαρκώς εχθροπραξίες στην Ανατολική Ουκρανία μεταξύ των στρατευμάτων των δύο χωρών με πολλούς νεκρούς από τον ουκρανικό στρατό. Δεν είναι κάτι καινούριο για τους γνωρίζοντες τα διεθνή θέματα ο πόλεμος αυτός. Στους περισσότερους έγινε γνωστό εδώ και λίγες εβδομάδες ότι υπάρχει ρωσοουκρανική διαμάχη στην Ανατολική Ουκρανία.
Αρχικά και πριν προχωρήσω στην ανάλυση των ενεργειών του Πούτιν, πρέπει να αναφέρω ότι οι Ρώσοι με τους Ουκρανούς δεν έχουν καμία γονιδιακή και φυλετική σχέση, ούτε γλωσσική ούτε πολιτιστική συνάφεια. Μάλιστα οι Ρώσοι αντιπαθούν βαθύτατα τους Ουκρανούς, διότι υποστηρίζουν ότι οι Ουκρανοί μαζί με τους Μολδαβούς ήταν συνεργάτες των Γερμανών το 1941 και αυτό η αιματοβαμμένη Ρωσία του πολέμου κατά των Γερμανών δεν θα το ξεχάσει ποτέ.
Πάμε λοιπόν στο σήμερα…
Όλες αυτές τις ημέρες ακούγαμε για την πιθανή ρωσική εισβολή στην Ουκρανία και για την συγκέντρωση ρωσικών στρατευμάτων στα σύνορα. Από την αρχή πίστευα ότι δεν έχει κανένα λόγο ο Πούτιν να εισβάλει στην Ουκρανία. Στρατιωτικά άλλωστε δεν τίθεται καν θέμα σύγκρισης υπεροπλίας, ένας τέτοιος πόλεμος θα ήταν υπόθεση videogame για τους Ρώσους και απλά ισοπέδωσης των Ουκρανών στρατιωτών. Αυτό προφανώς δεν συνέφερε τον Πούτιν, να χρεωθεί επιθετικές πολιτικές και απάνθρωπες στρατιωτικές ενέργειες. Περίμενα λοιπόν τι έκρυβε στο μανίκι του ο Πούτιν, αφού ήμουν σίγουρος ότι τα εδάφη του Ντονέτσκ και του Λουγκάνσκ θα τα έπαιρνε σίγουρα από την Ουκρανία. Υποστήριξε αρχικά η Ρωσία, κάτι που πιθανότατα ισχύει κιόλας, ότι οι Ουκρανοί εκτοπίζουν και σκοτώνουν τους Ρωσογένείς της περιοχής, με σκοπό να δηλώσει ότι θα παρέμβει για να τους προστατέψει και αποτρέψει πιθανή γενοκτονία τους από τους Ουκρανούς. Προχώρησε λοιπόν ο Πούτιν, αφενός στην δήλωση περί αποστολής ειρηνευτικών στρατευμάτων για την προστασία των Ρωσογενών πληθυσμών, και αφετέρου στην αναγνώριση των περιοχών αυτών ως ανεξάρτητα κράτη.
Τι έκανε λοιπόν η «αλεπού» και ουσιαστικά «τάπωσε» την δυτική διπλωματία…
Ουσιαστικά βάφτισε τα ρωσικά στρατεύματα, που θα μπουν περπατώντας στην Ουκρανία, ως ειρηνευτικές δυνάμεις και όχι ως επιθετικές δυνάμεις. Επιπλέον, ακολουθώντας την διάταξη του διεθνούς δικαίου για την αυτοδιάθεση των λαών, αναγνώρισε πρώτη η Ρωσία την ανεξαρτησία των δύο ήδη αυτοκηρυχθεισών Λαϊκών Δημοκρατιών του Ντονέτσκ και του Λουγκάνσκ, ενέργεια που έχει δικαίωμα να κάνει με βάσει το διεθνές δίκαιο. Οπότε, σιγά σιγά ο ειρηνευτικός ρωσικός στρατός θα απομακρύνει εντελώς τους Ουκρανούς από τα εδάφη αυτά, θα εποικίσει και με άλλους Ρώσους την περιοχή και σε βάθος χρόνου, μέσω δημοψηφίσματος (βλ. Κριμαία) θα προσαρτήσει τα εδάφη στην ρωσική επικράτεια. Σε όλα λοιπόν νόμιμη η Ρωσία με βάσει το διεθνές δίκαιο, αποτροπή γενοκτονίας και αναγνώριση της αυτοδιάθεσης των λαών.
Η Δύση λοιπόν κοιμόταν κανονικά. Τόσες ημέρες μας ζάλιζαν για πιθανή επίθεση της Ρωσίας, για κυρώσεις κλπ., ενώ ο Πούτιν γέλαγε πίσω από την πλάτη τους. Αυτή τη στιγμή η Ρωσία ειρηνικά έφτιαξε την κατάσταση που ήθελε στην περιοχή.
Το καλύτερο σας το άφησα για το τέλος…
Ξέρετε με τι μοιάζει η ιστορία στην Ανατολική Ουκρανία;
Μοιάζει με την ιστορία του Κοσόβου, ό,τι έκαναν οι Δυτικοί στο Κόσοβο, κάνει σήμερα ο Πούτιν στην Ανατολική Ουκρανία και μάλιστα χωρίς βομβαρδισμούς!!!
