Όλοι παραδέχονται ότι η αναμενόμενη εισβολή των ισραηλινών στη Λωρίδα της Γάζας δεν θα είναι εύκολη. Η περιοχή δεν έχει ρυμοτομία. Στενοί δρόμοι, αδιέξοδα, συνθέτουν ένα τοπίο που μπορεί να εμποδίσει την πορεία των τανκς, να αποτελέσει πρόβλημα στην προέλαση του τακτικού στρατού και τη… χαρά των ελεύθερων σκοπευτών.
Όλη η Λωρίδα της Γάζας θυμίζει περισσότερο τα ελληνικά νησιά με τα στενά δρομάκια, παρά σύγχρονη πόλη. Με μια διαφορά. Αντί για τα γραφικά σπιτάκια υψώνονται τεράστια κτίρια που θα έλυναν σε ένα μεγάλο ποσοστό το πρόβλημα του υπερπληθυσμού στην περιοχή.
Κι αν στην εποχή των πειρατών τα στενά και δαιδαλώδη δρομάκια αποπροσανατόλιζαν τους πειρατές – εισβολείς, τώρα τα ίδια δρομάκια αποτελούν παγίδες για τον ισραηλινό στρατό.
Ένα από τα βασικά όπλα του ισραηλινού στρατού θα αποτελέσει η ομάδα Oketz. Στα εβραϊκά σημαίνει «τσίμπημα». Το χαρακτηριστικό της είναι ότι την αποτελούν κομάντος και σκυλιά, βελγικοί ποιμενικοί. Στόχος να αποκαλύπτουν εκρηκτικά – παγίδες, αλλά και να δημιουργούν αντιπερισπασμό σε εχθρούς που βρίσκονται σε κτίρια.
Τα σκυλιά ανακαλύπτουν τα παγιδευμένα με εκρηκτικά σημεία. Κι όχι μόνο αυτό. Οι κομάντος τα στέλνουν στα σπίτια που βρίσκονται οι εχθροί για να δημιουργήσουν σύγχηση και να έχουν την ευκαιρία να επιτεθούν και να τους εξουδετερώσουν.
Η ομάδα έχει μακρά ιστορία. Από το 1939 όταν είχαν ενταθεί οι συγκρούσεις Αράβων και Εβραίων στην περιοχή, Σκυλιά είχαν αναλάβει τη φύλαξη των χωριών. Η ομάδα επανιδρύθηκε το 1974, έμεινε μυστική για μεγάλο διάστημα και η δράση της αποκαλύφθηκε μόλις το 1988 σε αποστολές στο Νότιο Λίβανο.
Οι κομάντoς είναι εθελοντές που περνούν ειδική εκπαίδευση που κρατά δέκα μήνες. Εκτός από από την κοινή εκπαίδευση με τον σκύλο τους –ο καθένας έχει τον δικό του– εκπαιδεύονται στις πολεμικές τέχνες και φυσικά στη σκοποβολή αφού σε χρόνο μηδέν πρέπει να δράσουν.
Το βίντεο που ακολουθεί περιγράφει την… καλή εικόνα. Δεν αναφέρεται βέβαια στις απώλειες των άτυχων τετράποδων που, φυσικά, δεν έχουν τη δυνατότητα να επιλέξουν το μέλλον τους, όπως οι εκπαιδευτές τους.
