Είναι θέμα ημερών, αν όχι ωρών η ισραηλινή επίθεση εναντίον του Ιράν, ως αντίποινα για την πυραυλική επίθεση με 181 βαλλιστικούς πυραύλους κατά της ισραηλινής επικράτειας το βράδυ της περασμένης Τρίτης, που ήταν η απάντηση των ιρανικών Αρχών για τις δολοφονίες των ηγετών της Χαμάς και της Χεζμπολάχ.
- Από τη Μαρία Δεναξά
Εκτοτε ορισμένοι Ισραηλινοί αξιωματούχοι ζητούν επίμονα την καταστροφή των πυρηνικών εγκαταστάσεων του Ιράν, παρότι αυτό αποτελεί «κόκκινη γραμμή» για τις Ηνωμένες Πολιτείες, η βοήθεια των οποίων φαίνεται απαραίτητη για το Ισραήλ για μια τέτοια επιχείρηση. «Η απάντηση είναι όχι» ήταν η αντίδραση του Τζο Μπάιντεν σε σχετική ερώτηση την επομένη των επιθέσεων. Ο ίδιος κατέστησε σαφές ότι οι σύμμαχοί του στο G7 βρίσκονται στο ίδιο μήκος κύματος: Το Ισραήλ «έχει το δικαίωμα να αντιδράσει με αναλογικό τρόπο». Οσον αφορά πιθανά ισραηλινά πλήγματα σε ιρανικές πετρελαϊκές εγκαταστάσεις, ο Αμερικανός πρόεδρος παραδέχτηκε ότι βρίσκονται σε εξέλιξη «συζητήσεις», αλλά νομίζει πως θα ήταν «λίγο», όπως είπε προχθές, κατά τη διάρκεια μιας σύντομης ανταλλαγής απόψεων με τον Τύπο στον Λευκό Οίκο.
Γεγονός είναι πάντως πως το εβραϊκό κράτος υποσχέθηκε «μια σημαντική απάντηση» στο Ιράν. Αλλά με ποιον τρόπο; Οι ισραηλινές Αρχές δεν φαίνεται να έχουν λάβει ακόμη οριστική απόφαση. Σύμφωνα με διεθνείς παρατηρητές, εξετάζονται τρεις εναλλακτικές: Η στόχευση πετρελαϊκών εγκαταστάσεων της Ισλαμικής Δημοκρατίας, χτυπήματα πυρηνικών εγκαταστάσεων ή δολοφονίες υψηλόβαθμων αξιωματούχων.
Κλιμάκωση
Οσο για το αν θα λειτουργήσει η αμερικανική πίεση στον Μπενιαμίν Νετανιάχου, ο οποίος δέχεται και εσωτερικές πιέσεις από τον πρώην πρωθυπουργό Ναφτάλι Μπένετ για την καταστροφή των πυρηνικών εγκαταστάσεων του Ιράν, κανείς δεν μπορεί να μιλήσει με βεβαιότητα. Για το εβραϊκό κράτος οι πυρηνικές εγκαταστάσεις του Ιράν αποτελούσαν πάντα πρωταρχικό στόχο και σε δεύτερο πλάνο ήταν τα σαμποτάζ, οι στοχευμένες δολοφονίες αξιωματούχων ή οι επιθέσεις στον κυβερνοχώρο. Αυτή η στρατηγική επέτρεψε στο Ισραήλ να σταματήσει την πυρηνική πρόοδο του Ιράν, διατηρώντας παράλληλα ένα ορισμένο επίπεδο αξιοπιστίας και αποφεύγοντας περαιτέρω στρατιωτική κλιμάκωση, παραμένοντας έτσι σε μεγάλο βαθμό εντός των «κανόνων» που έχουν θεσπίσει οι δύο χώρες κατά τη διεξαγωγή του σκιώδους πολέμου τους. Αλλά με την τροπή των γεγονότων, το Ισραήλ θα μπορούσε να δει μια ευκαιρία -ή να αισθανθεί υποχρεωμένο- να στοχεύσει άμεσα τις πυρηνικές εγκαταστάσεις του Ιράν.
Ωστόσο, χωρίς την αμερικανική βοήθεια, μια μεγάλης κλίμακας ισραηλινή επίθεση στις πυρηνικές εγκαταστάσεις του Ιράν φαίνεται περίπλοκη. Ειδικά καθώς ορισμένοι στόχοι, όπως οι υπόγειες πυρηνικές εγκαταστάσεις στο Φορντό και στη Νατάνζ, είναι δύσκολο να προσεγγιστούν. Χτισμένες σε βάθος που ξεπερνά τα 100 μέτρα, η καταστροφή τους θα απαιτούσε τη χρήση ισχυρών πυραύλων. Αυτοί οι πύραυλοι, που έχουν σχεδιαστεί για να διαπερνούν βράχους ή οπλισμένο σκυρόδεμα προτού εκραγούν, κατασκευάζονται κυρίως στις Ηνωμένες Πολιτείες και χρησιμοποιήθηκαν για τη δολοφονία του Χασάν Νασράλα, του ηγέτη της Χεζμπολάχ, στη Βηρυτό την περασμένη Παρασκευή.
Αλλά δεν υπάρχουν πληροφορίες που να υποδηλώνουν ότι το Ισραήλ έχει στην κατοχή του το ισχυρότερο όπλο που υπάρχει και θα μπορούσε να καταστρέψει τέτοιου είδους εγκαταστάσεις: Τον GBU-57A/B. Σύμφωνα με τα στοιχεία του κατασκευαστή, «ο πύραυλος μπορεί να διεισδύσει σε βάθος 60 μέτρων». Δεδομένου του βάθους των ιρανικών εγκαταστάσεων, που μπορεί να ξεπερνά τα 100 μέτρα, ο μόνος τρόπος να χτυπηθούν αυτές οι υπόγειες εγκαταστάσεις θα ήταν να σταλούν δύο από αυτές τις βόμβες στο ίδιο σημείο, κάτι που δεν έχει γίνει ποτέ μέχρι σήμερα. Επιπλέον, υπάρχουν μια σειρά από τεχνικά, υλικοτεχνικά και επιχειρησιακά εμπόδια. Προς το παρόν, τα μόνα αεροσκάφη που μπορούν να μεταφέρουν τέτοιους πυραύλους είναι τα αμερικανικά βομβαρδιστικά Β-2. Επομένως, τα ισραηλινά F-15 θα πρέπει να τροποποιηθούν για να τους χρησιμοποιήσουν.
Μια τέτοια επιχείρηση θα απαιτούσε επίσης ανεφοδιασμό αέρος-αέρος και εξουδετέρωση της ιρανικής αντιαεροπορικής άμυνας, κάτι που πιθανόν να απαιτούσε τη βοήθεια των Ηνωμένων Πολιτειών. Ολοι αυτοί οι άγνωστοι παράγοντες καθιστούν μια επιχείρηση αυτού του τύπου εξαιρετικά περίπλοκη.
Εκτός από την ταυτόχρονη στόχευση της αντιαεροπορικής άμυνας, μια τέτοια επιχείρηση θα απαιτούσε ενδεχομένως επιθέσεις σε άλλες στρατιωτικές εγκαταστάσεις προκειμένου να αποφευχθεί η άμεση αντίδραση των ιρανικών ενόπλων δυνάμεων. «Η εξουδετέρωση ενός μεγάλης κλίμακας πυρηνικού προγράμματος που εκτείνεται σε πολλές εγκαταστάσεις σε μια μεγάλη χώρα όπως το Ιράν δεν είναι καθόλου εύκολη» υποστηρίζουν σύμβουλοι διεθνών κινδύνων. Θα απαιτούσε πολλές επιδρομές επί αρκετές ημέρες, με αξιολόγηση των ζημιών μέσω δορυφόρου μεταξύ κάθε επιδρομής. Το Ισραήλ είναι ικανό να κάνει ορισμένες επιθέσεις, αλλά ο όγκος των πυραύλων του εξακολουθεί να είναι περιορισμένος. Στους σχεδιασμούς των Ισραηλινών αξιωματούχων το ιδανικό σενάριο θα ήταν ένα χτύπημα από κοινού με τους Αμερικανούς.
Παρατηρητές
Για τους διεθνείς παρατηρητές, το πιο πιθανό σενάριο είναι αυτό ενός συμβολικού χτυπήματος, που θα μπορούσε ωστόσο να αποφέρει πλήγμα στο ιρανικό πυρηνικό πρόγραμμα ή σε έναν από τους ηγέτες του με τον ένα ή τον άλλο τρόπο. Εκείνο που διαφαίνεται είναι η διάθεση για μια αμοιβαία επίδειξη δύναμης, παρά για την επιθυμία να προκληθεί σοβαρή ζημιά. Αυτό προκύπτει από το γεγονός ότι οι Ιρανοί είχαν προειδοποιήσει τις αραβικές χώρες. Ετσι, οι Ισραηλινοί ήταν σε επιφυλακή, τα μαχητικά τους αεροσκάφη ήταν στον αέρα και το κρίσιμο προσωπικό τους είχε εκκενωθεί. Σήμερα, το διακύβευμα παραμένει το ίδιο για τους Ισραηλινούς: μια επίδειξη δύναμης.
Πηγή: Εφημερίδα Δημοκρατία
Δείτε επίσης: Aνέκρουσε πρύμναν ο Μπάιντεν: Στην θέση του Ισραήλ δεν θα εξέταζα πλήγμα στα πετρέλαια του Ιράν
