Χιτλερικές πρακτικές από το Γερμανικό Κοινοβούλιο: Βουλευτές επιδιώκουν την απαγόρευση της AfD!

Στο Γερμανικό Κοινοβούλιο, η συζήτηση για την απαγόρευση του κόμματος “Εναλλακτική για τη Γερμανία” (AfD) αποκτά ολοένα και πιο έντονη πολιτική διάσταση, καθώς αυξάνονται οι φωνές υπέρ της καταστολής του μοναδικού πατριωτικού κόμματος που αντιτίθεται στα παραδοσιακά πολιτικά συστήματα της χώρας.

Η κίνηση αυτή, που φέρει την υπογραφή κυρίως του κεντροδεξιού CDU και του σοσιαλιστικού SPD, θυμίζει τις πιο σκοτεινές στιγμές της ιστορίας της Γερμανίας, όταν πολιτικές δυνάμεις αποφάσιζαν ποιοι πρέπει να έχουν φωνή και ποιοι όχι, αποκλείοντας οποιαδήποτε διαφορετική άποψη.

Η προσπάθεια για την απαγόρευση του κόμματος AfD από το Γερμανικό Κοινοβούλιο θυμίζει επικίνδυνα τις πιο σκοτεινές σελίδες της ιστορίας της Γερμανίας, όταν η ναζιστική θηριωδία επιβλήθηκε με τη δικαιολογία της «προστασίας του λαού» και της «καθαρής κοινωνίας». Οι ίδιοι πολιτικοί που προωθούν την απαγόρευση της AfD, ενσαρκώνουν το ίδιο πνεύμα που καταδίωξε και εξόντωσε οποιονδήποτε διαφωνούσε με το καθεστώς, προβάλλοντας το ψευτοεπιχείρημα ότι «μόνο οι δικοί μας απόψεις αξίζουν να ακούγονται». Όπως και οι ναζί που έκλειναν στόματα και εξόντωναν τους αντιφρονούντες, έτσι και οι σύγχρονοι φορείς αυτής της απαγόρευσης προσπαθούν να καταπνίξουν τη φωνή του λαού που αμφισβητεί το κατεστημένο.

Η διαδικασία για την απαγόρευση του AfD βασίζεται στο Άρθρο 21 του Γερμανικού Συντάγματος, το οποίο επιτρέπει την απαγόρευση πολιτικών κομμάτων που στρέφονται κατά της δημοκρατικής τάξης. Για να προχωρήσει η απαγόρευση, απαιτείται αίτηση από το Κοινοβούλιο ή την κυβέρνηση προς το Ομοσπονδιακό Συνταγματικό Δικαστήριο. Η διαδικασία αυτή είναι εξαιρετικά περίπλοκη και προϋποθέτει την απόδειξη ότι το κόμμα ή οι οργανώσεις του επιδιώκουν την ανατροπή του συντάγματος ή την υπονόμευση των θεμελιωδών αρχών της Δημοκρατίας.

Η αίτηση για την απαγόρευση του AfD υποστηρίζεται από πολιτικά κόμματα όπως η SPD, η CDU και οι Πράσινοι, οι οποίοι επικαλούνται δηλώσεις του AfD, όπως αυτή της Άλις Βάιντελ, που αναφέρεται σε ιστορικές αναθεωρήσεις και υποτιμητικά σχόλια για τον Χίτλερ. Αντίθετα, αντίπαλοι της απαγόρευσης, όπως ο Θόρστεν Φραίι από την CDU, επισημαίνουν ότι μια τέτοια ενέργεια θα μπορούσε να καταστήσει το AfD «μάρτυρα» της πολιτικής καταπίεσης και να ενισχύσει τη δημοφιλία του, κάτι που θα μπορούσε να δημιουργήσει επικίνδυνο προηγούμενο για άλλες πολιτικές φωνές στο μέλλον.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ

Πειραιάς: Νεκρή 13χρονη – Πνίγηκε με φαγητό

Η AfD, με τη σταθερή της άνοδο στις δημοσκοπήσεις και την ολοένα αυξανόμενη υποστήριξη του κόσμου, αποτελεί τον κύριο στόχο αυτής της επιχείρησης εκδίωξης από το πολιτικό σκηνικό. Οι βουλευτές που προωθούν την απαγόρευση θεωρούν το κόμμα «επικίνδυνο» και «ριζοσπαστικό», αδυνατώντας να κατανοήσουν ότι το μόνο «αμάρτημα» της AfD είναι ότι τολμά να εκφράσει τις απόψεις που πολλοί άλλοι φοβούνται να προφέρουν. Η επιχείρηση αυτή ενάντια στην AfD θυμίζει άλλες εποχές, όπου οι πολιτικοί αντίπαλοι εξοστρακιζόταν χωρίς δισταγμό, με το πρόσχημα της «προστασίας» του συντάγματος, ενώ στην πραγματικότητα ήταν μια προσπάθεια να κατασιγαστεί η αντίθετη φωνή του λαού.

Η δήλωση της Άλις Βάιντελ, που χαρακτήρισε τον Χίτλερ «κομμουνιστή», αποτέλεσε την αφορμή για να ξεκινήσει η καμπάνια ενάντια στο κόμμα. Όμως, το να προσπαθούν να εξαλείψουν κάθε ίχνος αντίστασης από το πολιτικό φάσμα, μόνο να θυμίσει τις δικτατορικές τακτικές του παρελθόντος μπορεί. Δεν πρόκειται για υπεράσπιση της δημοκρατίας, αλλά για μια κίνηση καταστολής της ελευθερίας του λόγου και της δημοκρατικής έκφρασης. Και όλα αυτά, ενώ η AfD είναι το μόνο κόμμα που τολμά να αμφισβητήσει τις καταστροφικές πολιτικές της ΕΕ και την ισλαμική μετανάστευση που απειλεί την ταυτότητα της Γερμανίας.

Αυτή η κίνηση είναι η απόλυτη καταπάτηση της δημοκρατίας και του κράτους δικαίου. Εάν η απαγόρευση περάσει, η Γερμανία θα έχει κάνει το πρώτο βήμα προς την αποδοχή ενός καθεστώτος που φοβάται τη δημοκρατία και τη διαφορετική γνώμη. Η ιστορία μας έχει δείξει τι συνέπειες έχει το να ακολουθείς αυτήν την πορεία, και το ίδιο το μέλλον θα κρίνει αν οι σύγχρονοι «χειριστές» αυτής της σκέψης θα καταστούν οι ίδιοι η νέα σκιά του φασισμού στην Ευρώπη.