Η ιστορία της Μίρα Τζαλάλ Θάμπατ, μιας νεαρής Αλαουίτισσας από τη Χομς, αποτελεί ένα ακόμη αποτρόπαιο παράδειγμα της βαρβαρότητας που εξαπολύει το καθεστώς του Αχμέντ αλ-Σαράα, γνωστού ως Αμπού Μοχάμεντ αλ-Τζολάνι, εναντίον των μειονοτήτων στη Συρία.
Η Μίρα, που απήχθη στις 27 Απριλίου 2025 κοντά στο Ινστιτούτο Εκπαίδευσης στη Χομς, επέστρεψε στο σπίτι της φορώντας νικάμπ, υποχρεωμένη να αφηγείται μια κατασκευασμένη ιστορία για έναν υποτιθέμενο «έρωτα» με έναν τζιχαντιστή του ISIS. Πίσω από αυτή την αφήγηση κρύβεται η ωμή αλήθεια: ο Τζολάνι και οι δυνάμεις του, μέσω της ομάδας HTS (Hay’at Tahrir al-Sham), επιδίδονται σε συστηματικές απαγωγές, βιασμούς και εξαναγκαστικούς γάμους, με στόχο τον εξευτελισμό και την υποταγή μειονοτήτων όπως οι Αλαουίτες.
Η υπόθεση της Μίρα δεν είναι μεμονωμένη. Είναι μέρος ενός ευρύτερου κύματος βίας που έχει κλιμακωθεί μετά την ανατροπή του Μπασάρ αλ-Άσαντ τον Δεκέμβριο του 2024. Ο Ειδικός Απεσταλμένος του ΟΗΕ για τη Συρία, Γκέιρ Πέντερσεν, προειδοποίησε στις 30 Απριλίου 2025 για την «εξαιρετικά εύθραυστη κατάσταση» στη χώρα (UN News), ενώ ανθρωπιστικές οργανώσεις καταγγέλλουν τη δολοφονία περίπου 1800 Αλαουιτών από φιλοκυβερνητικές δυνάμεις τον Μάρτιο του 2025 στην παράκτια Συρία (BBC). Οι Αλαουίτες, που αποτελούν μόλις το 10% του πληθυσμού, αντιμετωπίζουν μια άνευ προηγουμένου γενοκτονία υπό την αιγίδα του Τζολάνι. Χιλιάδες έχουν εκδιωχθεί από τα σπίτια τους στη Δαμασκό, με τις δυνάμεις ασφαλείας του καθεστώτος να επιδίδονται σε λεηλασίες και εκτελέσεις.
Η Μίρα απήχθη από το ίδιο το ινστιτούτο όπου σπούδαζε, ενώ ο πατέρας της την περίμενε έξω για να την παραλάβει. Αντί να προστατεύσουν την οικογένεια, οι δυνάμεις του Τζολάνι συνέλαβαν τον πατέρα της, ενώ η νεαρή κοπέλα εξαφανίστηκε για μέρες. Όταν τελικά επέστρεψε, η εικόνα της ήταν σοκαριστική: φορώντας νικάμπ, μια ενδυμασία ξένη προς την παράδοσή της, και αναγκασμένη να πει ψέματα για έναν «εραστή», ένα σενάριο που θυμίζει τις μεθόδους του ISIS, όπως αυτές που περιγράφονται σε έρευνα του Guardian το 2015 για τις «νύφες του ISIS». Η πρακτική αυτή δεν είναι τίποτα λιγότερο από μια τακτική τρομοκρατίας που χρησιμοποιεί ο Τζολάνι για να σπάσει το ηθικό των Αλαουιτών και να επιβάλει τον έλεγχό του μέσω του φόβου.
Η Χομς, όπου συνέβη η απαγωγή, έχει μετατραπεί σε πεδίο μάχης, με πρόσφατες επιθέσεις σε προάστια της Δαμασκού να αφήνουν τουλάχιστον 16 νεκρούς, σύμφωνα με τον ΟΗΕ. Η βία κατά των Αλαουιτών έχει βαθιές ρίζες, με την ένταση να κλιμακώνεται μετά από σφαγές όπως αυτή στην περιοχή Χούλα το 2012, όπου Αλαουίτες κατηγορήθηκαν για τη δολοφονία 100 Σουνιτών, τροφοδοτώντας κύκλους εκδίκησης. Ωστόσο, το καθεστώς του Τζολάνι δεν περιορίζεται στην εκδίκηση: Επιδιώκει την πλήρη εξάλειψη κάθε αντίθεσης. Οι πολιτικές του, που ευνοούν τους Σουνίτες, όπως η άρση της απαγόρευσης της νικάμπ το 2011, συνοδεύονται από την περιθωριοποίηση των μειονοτήτων, αφήνοντας τις γυναίκες όπως η Μίρα ευάλωτες σε θηριωδίες.
Ο Τζολάνι, πρώην μέλος της Αλ Κάιντα, υποσχέθηκε μια «συμπεριληπτική» διακυβέρνηση, αλλά οι πράξεις του αποδεικνύουν το αντίθετο. Η HTS, υπό την ηγεσία του, κατηγορείται για την απαγωγή εκατοντάδων γυναικών από μειονότητες, εξαναγκάζοντάς τες σε γάμους με μαχητές της, μια τακτική που παραπέμπει στις μεθόδους του ISIS στη Συρία και το Ιράκ. Η Μίρα, που ήταν ήδη αρραβωνιασμένη με έναν νεαρό που εργαζόταν στον Λίβανο, έγινε θύμα αυτής της πολιτικής τρόμου, με το καθεστώς να την αναγκάζει να «παραδεχτεί» μια ψεύτικη ιστορία ενώ την απήγαγαν ξανά μετά την επιστροφή της. Η εικόνα της, με το βλέμμα γεμάτο φόβο και πόνο, αποτελεί μια σιωπηλή κραυγή κατά της βαρβαρότητας του Τζολάνι.
Η διεθνής κοινότητα παραμένει απαθής, ενώ ο Τζολάνι συνεχίζει ανενόχλητος το έργο του. Η ιστορία της Μίρα υπογραμμίζει την απόλυτη αποτυχία του καθεστώτος του να προστατεύσει τις μειονότητες, αποκαλύπτοντας την υποκρισία πίσω από τις υποσχέσεις του για «εθνική ενότητα». Οι διεθνείς φωνές που καλούν για αποκλιμάκωση και προστασία των πολιτών (UN News) πέφτουν στο κενό, ενώ ο Τζολάνι όχι μόνο ανέχεται, αλλά και υποθάλπει αυτές τις πράξεις, μετατρέποντας τη Συρία σε ένα απέραντο πεδίο φρίκης. Η Μίρα Τζαλάλ Θάμπατ δεν είναι απλώς ένα θύμα. Είναι η ζωντανή απόδειξη της γενοκτονίας που διεξάγει ο Τζολάνι, ένας εγκληματίας πολέμου που πρέπει να λογοδοτήσει για τα εγκλήματά του.
Τον καλοδέχτηκε μετά βαΐων και κρίνων ο μικρο-Ναπολέων της Γαλλίας, βγάζοντάς του και ειδική άδεια από τα ΗΕ που -υποτίθεται- ακόμα τον κυνηγάνε ως τρομοκράτη.
Τέτοια κατάντια η Ευρώπη.
Και μαζί αυτοί που εξακολουθούν να υποστηρίζουν ΑΥΤΗΝ την Ευρώπη, παριστάνοντας μάλιστα και τους ορθολογιστές, εκσυγχρονισμένους και λοιπές αηδίες.
Καλημέρα και συγγνώμη για την οργή μου.