Έτσι κατέρριψαν τα ινδικά Rafale

Στην αερομαχία Ινδίας-Πακιστάν που έλαβε χώρα το βράδυ της 7ης Μαΐου συμμετείχαν συνολικά περί τα 120 αεροσκάφη και διήρκεσε περισσότερο από μία ώρα.

• Από τον Περικλή Ζορζοβίλη, εφημερίδα «δημοκρατία»

Μεταξύ των απωλειών πιθανολογείται ότι περιλαμβάνεται και μικρός αριθμός ινδικών μαχητικών Rafale, γεγονός που πυροδότησε έντονη δημόσια συζήτηση στην Ελλάδα σχετικά με την αποτελεσματικότητα των γαλλικών μαχητικών, καθώς η Πολεμική Αεροπορία (ΠΑ) έχει προμηθευτεί 24 μαχητικά του τύπου.

Όμως το συμβάν αξίζει το ιδιαίτερο ελληνικό ενδιαφέρον και για σειρά άλλων λόγων:

• Οι εμπλοκές έγιναν σε αποστάσεις μεγαλύτερες των 100 χλμ. και χωρίς τα αντίπαλα αεροσκάφη να διασχίσουν τη συνοριακή γραμμή.
• Οι Πακιστανοί είχαν αναπτύξει αεροσκάφη έγκαιρης προειδοποίησης και ελέγχου (AEW&C / ΑΣΕΠΕ) τύπου Saab 2000 Erieye, παρόμοια με αυτά που διαθέτει η ΠΑ, όπου το σύστημα είναι εγκατεστημένο σε αεροσκάφος EMB-145 κατασκευής της Embraer, με μέγιστη εμβέλεια 450 χλμ. Αντίθετα, δεν αναφέρθηκε η χρήση παρόμοιων αεροσκαφών από τους Ινδούς.
• Σχεδόν το σύνολο των πακιστανικών αεροσκαφών ήταν διασυνδεδεμένο με ζεύξη δεδομένων (σε ανοιχτές πηγές αναφέρεται ως Link 17) που αναπτύχθηκε εγχωρίως.
• Όλες οι πληροφορίες συμφωνούν ότι τα πακιστανικά μαχητικά για την εμπλοκή των ινδικών μαχητικών χρησιμοποίησαν την εξαγωγική έκδοση PL-15E του κινεζικής σχεδίασης, σύγχρονου πυραύλου αέρος – αέρος μεγάλης εμβέλειας PL-15. Σύμφωνα με ανοιχτές πηγές, ο PL-15 έχει εμβέλεια 200 έως 300 χλμ., ενώ η εξαγωγική έκδοση PL-15Ε, η οποία έχει πουληθεί μόνο στο Πακιστάν, έχει εμβέλεια 145 χλμ. Σε πακιστανική υπηρεσία εξοπλίζει τα κινεζικής προέλευσης μαχητικά J-10CE και JF-17 Block III.
• Δεν αναφέρθηκε η χρήση από τα ινδικά Rafale του γνωστού πυραύλου Meteor (μέγιστη εμβέλεια 200 χλμ.) που εξοπλίζει και τα ελληνικά Rafale.

Με βάση τα παραπάνω, πηγή με βαθιά γνώση των δυνατοτήτων των σύγχρονων όπλων και αισθητήρων, η οποία μίλησε στη «δημοκρατία» με τον όρο της ανωνυμίας, παράθεσε το ακόλουθο σενάριο κατάρριψης ανεπιβεβαίωτου αριθμού ινδικών Rafale.

Εικάζεται ότι τα ινδικά Rafale (κατά πληροφορίες 12 τον αριθμό), εξοπλισμένα με όπλα αέρος – εδάφους (πυραύλους πλεύσης SCALP και παντοδαπού καιρού κατευθυνόμενα όπλα Hammer) και πιθανώς με πυραύλους Meteor, προσέγγισαν τη συνοριακή γραμμή με σκοπό να πλήξουν στόχους εδάφους στο δυτικό μέρος του Κασμίρ και στο Πακιστάν. Ταυτόχρονα με τον εντοπισμό των ινδικών ιχνών, πακιστανικά μαχητικά (πιθανά JC-10CE) με πυραύλους PL-15Ε απογειώθηκαν για να αναχαιτίσουν τα ινδικά ίχνη.

Τα πακιστανικά μαχητικά διατήρησαν το ραντάρ τους σβηστό, λαμβάνοντας όμως εικόνα της επιχειρησιακής κατάστασης μέσω του Link 17 από τα ιπτάμενα ραντάρ Erieye, τα οποία παρακολουθούν όλα τα εισερχόμενα ίχνη από απόσταση ασφαλείας. Ούτως ή άλλως, σε αποστάσεις άνω των 200 χλμ. τα πακιστανικά μαχητικά δεν θα μπορούσαν να ανιχνεύσουν αεροσκάφη μεγέθους μαχητικού. Όμως θα γίνονταν αντιληπτά από το ικανότατο σύστημα αυτοπροστασίας SPECTRA των Rafale, το οποίο θα ήταν σε θέση να τα αναγνωρίσει με τη λειτουργία προειδοποίησης δέκτη ραντάρ (RWR: Radar Warning Receiver) και να προειδοποιήσει τον χειριστή.

Εκτιμάται ότι αυτό ακριβώς ήταν το πρώτο σφάλμα που διέπραξαν τα ινδικά Rafale: αντί να αξιοποιήσουν πληροφορίες από φίλια επίγεια ή ιπτάμενα ραντάρ, προσπάθησαν να διαμορφώσουν την αεροπορική εικόνα με το δικό τους ραντάρ, επιτρέποντας την ανίχνευση και την ηλεκτρονική ταυτοποίησή τους από τις πακιστανικές δυνάμεις.

Διατηρώντας το ραντάρ τους σε σιγή, τα πακιστανικά μαχητικά εξαπολύουν πυραύλους PL-15Ε στις μέγιστες δυνατές αποστάσεις, στα ίχνη (track) που υποδεικνύονται από τα ιπτάμενα ραντάρ Erieye. Τα ιπτάμενα ραντάρ είναι προφανώς ανιχνεύσιμα από το SPECTRA, αλλά δεν αποτελούν άμεσο κίνδυνο, καθώς παραμένουν πολύ μακριά. Επομένως, τα Rafale δεν προειδοποιούνται για την εκτόξευση των PL-15Ε.

Οι PL-15Ε κινούνται με μεγάλη ταχύτητα προς τους στόχους τους, με βάση ενημέρωση από τα J-10CE που τους εκτόξευσαν, τα οποία συνεχίζουν να διατηρούν τα ραντάρ τους σε σιγή, ενώ λαμβάνουν νεότερα στοιχεία από τα ιπτάμενα ραντάρ. Επομένως, μέχρι τώρα τα Rafale δεν έχουν αντιληφθεί τίποτα ιδιαίτερο: δεν έχουν αποκαλύψει τα J-10CE με το ραντάρ τους (οι αποστάσεις παραμένουν μεγάλες), το SPECTRA δεν έχει ανιχνεύσει ραντάρ μαχητικού (η εκπομπή για την ενημέρωση του πυραύλου είναι αμελητέα και κατά πάσα πιθανότητα μη ανιχνεύσιμη), ενώ η καύση του πυραυλοκινητήρα έχει ολοκληρωθεί πριν φτάσει σε απόσταση ώστε να γίνει αντιληπτή από το σύστημα προειδοποίησης επερχόμενου πυραύλου DDM-NG που διαθέτει το Rafale.

Μερικές δεκάδες χιλιόμετρα πριν από τον στόχο ο πύραυλος PL-15Ε ενεργοποιεί το δικό του ραντάρ, ώστε να ανιχνεύσει και να εγκλωβίσει τον στόχο. Παράλληλα, ο πυραυλοκινητήρας παρέχει επιπλέον επιτάχυνση, παρέχοντας την απαιτούμενη κινητική ενέργεια ώστε ο πύραυλος να μπορεί να ακολουθήσει ελισσόμενο στόχο. Σημειώνεται ότι ταχύτητα 5 Mach σε μεγάλο ύψος ισοδυναμεί με περίπου 1,5 χλμ./δευτερόλεπτο. Προφανώς το SPECTRA θα ανιχνεύσει τόσο την εκπομπή του ραντάρ με το RWR όσο και τη θερμότητα με το DDM-NG. Ομως ο χρόνος που απομένει είναι ελάχιστος.

Ο χειριστής θα πρέπει να ξεκινήσει άμεσα κάποιον «σκληρό» ελιγμό, με παράλληλη άφεση αεροφύλλων (chaff), ενώ είναι ενδεχομένως πολύ αργά για εφαρμογή κάποιας τεχνικής παρεμβολής εναντίον του ραντάρ του πυραύλου. Τα πράγματα βεβαίως είναι πολύ χειρότερα εάν έχουν εκτοξευθεί περισσότεροι του ενός πυραύλου κατά του αεροσκάφους.

Κατά την πηγή, εκ του αποτελέσματος διαπιστώνεται ότι η αεροπορία της Ινδίας άρχισε τη διεξαγωγή επιχείρησης χωρίς συγκεκριμένους αντικειμενικούς σκοπούς και κανόνες εμπλοκής, χωρίς ιπτάμενα ραντάρ και στη βάση της παραδοχής ότι τα πακιστανικά μαχητικά δεν θα προσέβαλλαν τα μαχητικά της εφόσον δεν διέσχιζαν τη συνοριακή γραμμή.

Αντίθετα, οι Πακιστανοί είχαν ξεκάθαρους κανόνες εμπλοκής, αξιοποίησαν στο έπακρο τις δυνατότητες των όπλων και των αισθητήρων τους και επέλεξαν τους στόχους τους με σκοπό να πλήξουν τα Rafale και να επιτύχουν τον μέγιστο ισχυρό επικοινωνιακό αντίκτυπο.

Δείτε επίσης:

• Τι έδειξε το «crash test» των Rafale στο Κασμίρ