Ο Μπενιαμίν Νετανιάχου είναι ένας πολιτικός που έχει χτίσει ολόκληρη τη διεθνή του ρητορική πάνω στην παραπληροφόρηση και την τρομοκρατική ρητορική. Όμως για να κατανοήσει κανείς το πόσο επικίνδυνη και προβλέψιμη είναι αυτή η τακτική, αρκεί να θυμηθεί τι έλεγε το 2002 και τι λέει σήμερα.
Το 2002, ο Νετανιάχου εμφανίστηκε μπροστά στο Κογκρέσο των Ηνωμένων Πολιτειών, ζητώντας εισβολή στο Ιράκ. Με αυτοπεποίθηση δήλωνε ότι ο Σαντάμ Χουσεΐν αναπτύσσει όπλα μαζικής καταστροφής και πως, αν ανατραπεί το καθεστώς του, η Μέση Ανατολή θα “σταθεροποιηθεί” και η τρομοκρατία θα μειωθεί. Χαρακτήρισε την επέμβαση ως μια ευκαιρία για τη δημοκρατία και την ασφάλεια. Τα λόγια του ήταν γεμάτα βεβαιότητα: «Αν απομακρύνετε τον Σαντάμ, θα υπάρξουν τεράστιες θετικές επιπτώσεις στην περιοχή».
Το αποτέλεσμα ήταν ένα γεωπολιτικό και ανθρώπινο χάος. Το Ιράκ καταστράφηκε, δημιουργήθηκε κενό εξουσίας που τροφοδότησε το Ισλαμικό Κράτος, εκατοντάδες χιλιάδες άμαχοι σκοτώθηκαν, και οι ΗΠΑ βυθίστηκαν σε πολυετή πολέμους με τεράστιο οικονομικό και κοινωνικό κόστος. Και φυσικά, όπλα μαζικής καταστροφής δεν υπήρχαν.
Η ιστορία επαναλαμβάνεται
Όπως με το Ιράκ, έτσι και με το Ιράν, ο Νετανιάχου έχει το ίδιο κόλλημα: Προειδοποιεί εδώ και… σχεδόν 30 χρόνια ότι η Τεχεράνη είναι «στο τσακ» για να φτιάξει πυρηνική βόμβα! Τα ίδια κάθε φορά, για μια πυρηνική απειλή που όλο έρχεται, αλλά τελικά δεν είναι πουθενά!
Αμετανόητος.
Παρουσιάζει την Τεχεράνη ως άμεση πυρηνική απειλή, ισχυρίζεται ότι βρίσκεται “λίγο πριν” την κατασκευή βόμβας και καλεί τη Δύση να δράσει αποφασιστικά. Οι λέξεις είναι σχεδόν ίδιες, η επιχειρηματολογία ολόιδια, μόνο που το “Σαντάμ” έχει αντικατασταθεί από το “Ιράν”.
Το ερώτημα είναι προφανές: πόσες φορές μπορεί να ξαναπαιχτεί το ίδιο έργο πριν αρχίσουμε να βλέπουμε τον σκηνοθέτη αντί για το σενάριο; Πόσοι ακόμη πόλεμοι πρέπει να ξεκινήσουν, βασισμένοι σε εκφοβισμό, χωρίς αποδείξεις, πριν η διεθνής κοινότητα πάψει να δέχεται τέτοια ρητορική χωρίς αμφισβήτηση;
Ο Νετανιάχου δεν αλλάζει αφήγημα γιατί ποτέ δεν χρειάστηκε να απολογηθεί για τα λάθη του. Όμως η Ιστορία έχει καταγράψει το τίμημα της προηγούμενης του “πρόβλεψης”. Και είναι βαρύ.
Παρά τα καταστροφικά αποτελέσματα, ο Νετανιάχου παραμένει στο ίδιο αφήγημα. Το Ιράν πάντα “είναι κοντά”, πάντα “λίγο πριν”, πάντα “απειλή”. Κι όμως, σχεδόν 30 χρόνια μετά, δεν υπάρχει ούτε μία αποδεδειγμένη περίπτωση κατασκευής πυρηνικής βόμβας.
Δείτε Επίσης:
