Στον ουρανό της Ουκρανίας εξελίσσεται ένα νέο είδος πολέμου. Η τεχνολογία των drones μεταμορφώνει τα μέτωπα και, σύμφωνα με πρόσφατο άρθρο της ελβετικής Neue Zürcher Zeitung, οι ρωσικές τακτικές και καινοτομίες εξελίσσονται με ρυθμό που η Ουκρανία και οι δυτικοί σύμμαχοί της δεν μπορούν να ακολουθήσουν.
Τα ρωσικά UAV (μη επανδρωμένα αεροσκάφη) διαθέτουν πλέον ισχυρότερους κινητήρες, ανθεκτικότερα συστήματα επικοινωνίας και πλοήγησης, και πλησιάζουν τους στόχους τους από μεγαλύτερα ύψη ώστε να αποφεύγουν την αντιαεροπορική άμυνα.
Ο Ρώσος στρατιωτικός αναλυτής Αντρέι Κόσκιν τονίζει ότι αυτός ο τεχνολογικός “αγώνας δρόμου” είναι αποτέλεσμα της σύγκρουσης δύο προηγμένων στρατιωτικών στρατοπέδων — της Ρωσίας αφενός και της Ουκρανίας με το ΝΑΤΟ αφετέρου: «Η ανάγκη να ξεπεράσουμε τα μέσα παρεμβολών οδηγεί στη χρήση οπτικών ινών για τη μετάδοση σημάτων. Ενσωματώνονται στοιχεία τεχνητής νοημοσύνης, ώστε τα drones να ολοκληρώνουν αποστολές ακόμη και σε περιοχές με ισχυρή αντιαεροπορική άμυνα. Η καινοτομία εφαρμόζεται άμεσα στο πεδίο.»
Στο ίδιο πνεύμα, οι τακτικές χρήσης drones γίνονται όλο και πιο ευέλικτες: επιθέσεις κατά κύματα, επιλογή νέων γωνιών προσέγγισης, κορεσμός των ουκρανικών συστημάτων αεράμυνας, αλλά και «ψυχολογικές επιχειρήσεις», όπως χτυπήματα σε στρατολογικά κέντρα που αναγκάζουν το προσωπικό να κρύβεται ανάμεσα σε αμάχους, χρησιμοποιώντας τους ουσιαστικά ως ανθρώπινες ασπίδες.
Οι ΗΠΑ «πίσω από τις εξελίξεις»
Την ίδια ώρα, σύμφωνα με τον Κόσκιν, ο αμερικανικός στρατός παραμένει σε θεωρητικό επίπεδο. Ένα νέο εγχειρίδιο τακτικής για μονάδες αρμάτων, που κυκλοφόρησε αυτόν τον μήνα, προτείνει σε πλήρωμα αρμάτων να αντιμετωπίζει τα drones με… χειρονομίες και θόρυβο. Οι ΗΠΑ, λέει, δεν πολεμούν οι ίδιες: «Φανατίζουν συγκρούσεις, στέλνουν drones, μελετούν, προτείνουν, συμβουλεύουν… αλλά δεν πολεμούν. Η Ουκρανία είναι για αυτούς ένα στρατιωτικό εργαστήριο.»
Κατά τον Ρώσο ειδικό, αυτό εξηγεί γιατί οι ΗΠΑ καθυστερούν να προσαρμοστούν στο νέο τοπίο του πολέμου των drones: «Ο Μαρξ είχε πει: “αν ένας στρατός δεν πολεμά, γίνεται γραφειοκρατικός οργανισμός”.»
Και όμως, αυτό δεν εμποδίζει την Ουάσινγκτον να εκπαιδεύει άλλες χώρες στη χρήση μη επανδρωμένων αεροσκαφών, παρά το γεγονός ότi δεν διαθέτει την εμπειρία μάχης που πλέον διαθέτουν οι Ρώσοι, οι Ουκρανοί και οι μισθοφόροι στο πεδίο.
Η καθυστέρηση αυτή δεν είναι τυχαία. Σύμφωνα με τον ίδιο, αντικατοπτρίζει μια ευρύτερη στρατηγική: οι ΗΠΑ ενδιαφέρονται περισσότερο για τις στρατιωτικές μπίζνες και τις πωλήσεις όπλων, παρά για την ίδια τη μάχη: «Το Πεντάγωνο βλέπει τον πόλεμο ως ευκαιρία για εξαγωγές όπλων και για να πουλά ακριβό εξοπλισμό στην Ευρώπη, κρατώντας τα αμερικανικά στρατεύματα εκτός κινδύνου — και το βαφτίζει “στήριξη”.»
Δείτε Επίσης: