Η Κυβέρνηση Μακρόν εφαρμόζει ουκρανολάγνο μνημόνιο επικαλούμενη τον Αλέξη Τσίπρα και το δημοψήφισμα

Σε μια κίνηση που θυμίζει στιγμές της ελληνικής κρίσης, η γαλλική κυβέρνηση ανακοίνωσε ένα σχέδιο λιτότητας που πλήττει άμεσα την καθημερινότητα των πολιτών.

Ο πρωθυπουργός Φρανσουά Μπαϊρού, εκτελώντας τις οικονομικές επιλογές του Εμανουέλ Μακρόν, παρουσίασε έναν σκληρό προϋπολογισμό λιτότητας που περιλαμβάνει περικοπές, απολύσεις, «πάγωμα» κοινωνικών δαπανών και προκλητική κατάργηση ιστορικών εθνικών αργιών. Και όλα αυτά, την ώρα που η Γαλλία αυξάνει τις στρατιωτικές της δαπάνες και δίνει απλόχερα χρήματα για την ανοικοδόμηση της Ουκρανίας.

Ο Γάλλος πρωθυπουργός μάλιστα δεν δίστασε να επικαλεστεί τον ΣΥΡΙΖΑ και τον Αλέξη Τσίπρα χαρακτηρίζοντας τους ακρο-αριστερή κυβέρνηση και παράδειγμα προς αποφυγή, με την Γαλλία να κινδυνεύει με δημοψήφισμα ελληνικού τύπου άμα δεν εφαρμόσει λιτότητα.

Οι Γάλλοι να δουλεύουν, για να εξοπλίζεται το Κίεβο

Με χρέος που αγγίζει τα 3,3 τρισεκατομμύρια ευρώ και με δημοσιονομικό έλλειμμα εκτός ευρωπαϊκών ορίων, η κυβέρνηση αποφάσισε να το… καλύψει όχι φορολογώντας τους πλουσιότερους ή περιορίζοντας τις εξοπλιστικές σπατάλες, αλλά μειώνοντας τον αριθμό των δημοσίων υπαλλήλων, παγώνοντας μισθούς και συντάξεις, κόβοντας κονδύλια για την υγεία και αφαιρώντας δικαιώματα από τους εργαζόμενους.

Δύο επίσημες αργίες, η Δευτέρα του Πάσχα και η Ημέρα Νίκης κατά του ναζισμού, καταργούνται, με τη δικαιολογία ότι «η Γαλλία πρέπει να δουλέψει περισσότερο». Ο Μπαϊρού ισχυρίστηκε πως πρόκειται για «συλλογική θυσία», αλλά οργή σαρώνει τη χώρα. Στο διαδίκτυο, οι αντιδράσεις ήταν άμεσες, ενώ τα κόμματα της αντιπολίτευσης, τόσο της αριστεράς όσο και της άκρας δεξιάς, μιλούν ήδη για πρόταση μομφής.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ

Τσεχία: Τουλάχιστον 45 τραυματίες από σύγκρουση τρένων

Μνημόνιο «γαλλικού τύπου»

Το πακέτο περικοπών θυμίζει τα Μνημόνια που επιβλήθηκαν στην Ελλάδα: 3.000 απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων, περαιτέρω 1.500 θέσεις καταργούνται σε κρατικούς οργανισμούς, μειώσεις 5 δισ. ευρώ στις δαπάνες υγείας, πάγωμα αυξήσεων σε συντάξεις και παροχές. Στον αντίποδα, η αμυντική χρηματοδότηση όχι μόνο δεν μειώνεται, αλλά ο ίδιος ο Μακρόν υποσχέθηκε να την αυξήσει στα 64 δισ. ευρώ ως το 2027.

Και σαν να μην έφτανε αυτό, η Γαλλία δεσμεύεται για νέες χρηματοδοτήσεις ύψους δισεκατομμυρίων προς την Ουκρανία, ενώ κόβει από τους δικούς της πολίτες ακόμη και τις επίσημες αργίες. Πολλοί σχολιάζουν πως η γαλλική κυβέρνηση ζητά από τους εργαζομένους να δουλέψουν περισσότερο και να θυσιαστούν, την ώρα που η ίδια διοχετεύει κονδύλια προς το εξωτερικό, εξυπηρετώντας γεωπολιτικές στρατηγικές.

Η οργή φουντώνει

Ο Μακρόν, που ήδη κυβερνά χωρίς πλειοψηφία, κινδυνεύει να χάσει και το τελευταίο ίχνος πολιτικής νομιμοποίησης. Ο επικεφαλής του Εθνικού Συναγερμού Ζορντάν Μπαρντελά χαρακτήρισε το σχέδιο «προσβολή στη μνήμη της Γαλλίας», ενώ η Μαρίν Λεπέν διεμήνυσε πως αν ο πρωθυπουργός δεν κάνει πίσω, θα ζητήσει την αποπομπή του.

Οι αριστεροί, οι Πράσινοι και η ακροδεξιά συμφωνούν σε ένα πράγμα: ο Μπαϊρού επιβάλλει λιτότητα στους πολίτες για να στηρίξει μια πολιτική που δεν τους εκφράζει.

Αντίο σε ιστορικά κεκτημένα με επίκληση στον Τσίπρα

Ο Μακρόν, που μιλά για «ευρωπαϊκή στρατηγική ανεξαρτησία», επιλέγει να θυσιάσει την κοινωνική συνοχή στο όνομα του ΝΑΤΟ, των εξοπλισμών και της ανοιχτής υποταγής προς το Κίεβο. Αντί να αγγίξει τα υπερκέρδη, διαλύει το κοινωνικό κράτος. Το μήνυμα είναι σαφές: η ιστορική μνήμη (όπως η 8η Μαΐου) και η κοινωνική ανάσα (όπως η Δευτέρα του Πάσχα) είναι πολυτέλειες που η «νέα Γαλλία» του Μακρόν δεν αντέχει.

Ο ίδιος ο Μπαϊρού, σε μια στιγμή αμηχανίας, παραδέχθηκε πως η κυβέρνησή του «είναι στο έλεος της αντιπολίτευσης» και ίσως να μην μπορέσει να εφαρμόσει το σχέδιό της.

Το ερώτημα πλέον δεν είναι αν οι Γάλλοι θα αντιδράσουν, αλλά πόσο μακριά θα φτάσει η αντίδραση αυτή. Διότι όταν ένας πρόεδρος ζητά από τον λαό του να θυσιάσει εισόδημα, εργασία και εθνικές επετείους για να χρηματοδοτήσει εξοπλισμούς και γεωπολιτικά παιχνίδια, τότε η «στιγμή της αλήθειας» έρχεται για όλους.

Δείτε Επίσης:

• Ποιοι είναι οι Δρούζοι και γιατί επιτίθεται το Ισραήλ στη Συρία;