Στρατηγική ενεργειακή συμφωνία Ισραήλ-Αιγύπτου: Η Ελλάδα εκτός του παιχνιδιού

1) Η συμφωνία είναι καταρχήν και καταρχάς μνημείο στρατηγικής ήττας της Αιγύπτου. Η Αίγυπτος ήταν αυτή που παρείχε φυσικό αέριο στο Ισραήλ μέσω αγωγών, αλλά κατέληξε, υπό την “εμπνευσμένη” καθοδήγηση του δικτάτορα Σίσι, να εξαρτάται από το Ισραήλ.
…υπό τον Σίσι η Αίγυπτος
– παρέδωσε τα ύψιστης στρατηγικής σημασίας νησιά Τιράν κ Σαναφίρ, στην έξοδο ακριβώς του Ισραήλ προς την Ερυθρά Θάλασσα, στην Σαουδική Αραβία! με αντάλλαγμα δάνειο! Αυτή ήταν και το κύκνειο άσμα του Ανωτάτου Δικαστηρίου της Αιγύπτου, που ακύρωσε 3 φορές τη μεταβίβαση και τελικά την πέρασε ο ξενόδουλος Σίσι με νομοθεσία για “fast-track” επενδυσεις.
– κατέληξε να εισάγει φυσικό αέριο, αντί να το εξάγει
– πετάει εκατομμύρια φτωχούς Αιγυπτίους στο δρόμο, παρά τη τραγική δημογραφική κρίση της χώρας (αντίθετη με τη δική μας), για να χαρίσει εκτάσεις σε “επενδυτές”
– έγινε 3η χώρα στον κόσμο σε εκτελέσεις πολιτικών κρατουμένων, πίσω από Κίνα και Ιράν
– το νόμισμα και η οικονομία κατρακυλά, παρά τα γεωπολιτικά χατήρια και την εφαρμογή των συνταγών της Ιεράς Εξέτασης, συγγνώμη του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου.
– έχει γίνει βάλτος πολιτικών, κοινωνικών και ανθρωπίνων δικαιωμάτων…
…πώς να μη φτάνει το 85% η αποχή στις εκλογές;

2)Δεν ακύρωσε η Ελλάδα ή η όποια ελληνική κυβέρνηση τον EastMed…οι ΗΠΑ τον ακύρωσαν, παρεμβαίνοντας για μήνες παρασκηνιακά στην ΕΕ και κατόπιν δημόσια, κάνοντας λόγο για προκλήσεις κλιματικές, οικονομικής βιωσιμότητας κοκ.

Η Ελλάδα, προσπαθώντας να αμβλύνει τις αλγεινές εντυπώσεις από την έξωθεν παρέμβαση και ουσιαστικα την έλλειψη κυριαρχίας στη λήψη αποφάσεων αλλά και στη πράξη απόρριψη των ελληνικών θέσεων για ΑΟΖ κοκ, διοργάνωσε με καθυστέρηση κάποιες επαφές με Ισραήλ, και καλά να διατηρήσει “ζωντανό” το πρότζεκτ, αλλά φευ.

Ο EastMed ήταν το τυράκι που έδωσαν οι ΗΠΑ στην Ελλάδα – απελπισμένη και αποκαμωμένη από μια δεκαετία μνημονίων, προσβολών και γεωπολιτικής συρρίκνωσης – για να δεθεί γεωπολιτικά στο άρμα του Ισραήλ…

…κι αυτό τη περίοδο που το Ισραήλ πήγαινε να τελειώσει μια για πάντα την προοπτική Παλαιστινιακού Κράτους, με τους νέους παράνομους εποικισμούς στo Ma’ale Adumim/περιοχή Ε1 της Δ.Όχθης, κόβοντας τη Δ.Όχθη στα δύο, σε συνδυασμό με το καθεστώς apartheid και τους δρόμους αποκλειστικά για εποίκους.
…ήταν η περίοδος επίσης που το Ανώτατο Δικαστήριο της χώρας αλώθηκε πλήρως από τον συνασπισμό του Likud, εκδίδοντας πρωτοφανή απόφαση για τη νομιμότητα της κατοχής κ εποικισμού, ότι δηλαδή αφού η προοπτική Παλαιστινιακού Κράτους δεν είναι άμεση, μπορεί το Ισραήλ να προχωρήσει στην αξιοποίηση κατεχομένων εκτάσεων για “ανάπτυξη”.
…μέχρι τότε το Δικαστήριο έπαιζε στη πράξη ένα ρόλο παρόμοιο με αυτό του Συνταγματικού Δικαστηρίου στις ΗΠΑ, έχοντας εκδώσει “παύση εργασιών” για εποικισμούς (αν και πάλι αυξάνονταν), ακυρώνοντας εντολές κατεδάφισης οικιων Παλαιστινίων (που και πάλι γίνονταν), αλλά και εντολές κατεδάφισης παράνομων εποικισμών κ “φυλακίων” (που σπάνια εκτελούνταν)
…πλέον το Δικαστήριο εγκατέλειψε κάθε επίφαση νομιμότητας κι έγινε ο νέος πολιορκητικός κριός για τους εποικισμούς.

Τότε, ως γεωπολιτική ασπίδα προστασίας και ως προσπάθεια εύρεσης συνενόχων για την μονιμοποίηση της κατοχής και εθνοκάθαρσης, βρήκαν την απελπισμένη Ελλάδα, διψασμένη για να “πουλήσει” γεωπολιτικές νίκες και αφηγήματα ανάπτυξης, για να συναινέσει στο έγκλημα.
…το Ισραήλ θα κέρδιζε τη στρατηγική σύνδεση με την ΕΕ στον τομεα της ενέργειας, παρά όχι μόνο τη κατοχή, τον εποικισμό, το απαρτχάϊντ και την εθνοκάθαρση, αλλά τη προσπάθειας μόνιμου και de facto ενταφιασμού της λύσης των δύο κρατών…

…η Ελλάδα έλπιζε σε “θετικές ειδήσεις”, σε επικύρωση των διεκδικήσεών της σε Αιγαίο/Αν.Μεσόγειο ως προς τις θαλάσσιες ζώνες και φυσικά στα ίδια τα έργα, αλλα κυρίως η απέλπιδα ελπίδα ήταν ότι Ελλάδα θα γινόταν ιονεί Ισραήλ, δηλαδή αναντικατάστατος κρίκος στον σχεδιασμό ασφαλείας, ώστε να έχει πλήρη ασυλία και καλυψη έναντι της Τουρκίας.

…καλά πήγε αυτό…

…επειδή όμως κανείς δεν σέβεται την ορντινάντζα και το προτεκτοράτο, κυρίως όσοι το ελέγχουν, αντί μιας πραγματιστικής σχέσης για τη προώθηση των ελληνικών εθνικών συμφερόντων, με λελογισμένη εξισορρόπηση των συνεπειών της σύμπραξης με το κράτος-τρομοκράτη, αυτό που πήραμε ήταν μια ΑΝΤΙ-Realpolitik ρύθμιση, όπου η Ελλάδα θα κάνει ό,τι θέλει το Ισραήλ (κι ενίοτε κρυβόμενη πίσω από θέσεις της ΕΕ για κριτική, αλλά με τη σιγουρια΄του ΗΠΑνικού βέτο στο Σ.Α.) και θα λαμβάνει….υποσχέσεις και ψίχουλα…
– δώσαμε την ελληνική αμυντική βιομηχανία στο Ισραήλ ελπίζοντας σε τεχνογνωσία κ αναβάθμιση και τώρα είναι υπό πτώχευση
– δώσαμε S300 για εξάσκηση των Ισραηλινών για πλήγματα σε Ιράν κ Συρία, παρότι η στρατηγική του Ισραήλ είναι καταστρεπτικη για την Ελλάδα, προκαλώντας μαζική αποσταθεροποίηση και κύματα προσφύγων, αλλά και ενίσχυση των ακραίων ισλαμιστών
– δώσαμε αρνητικές ψήφους σε καταδίκη του Ισραήλ στον ΟΗΕ και στην ΕΕ
– λογοκρίναμε και λογοκρίνουμε στην ειδησεογραφία σειρά αρνητικών ειδήσεων, ακόμη κι όταν αφορούν δράσεις κατά του Πατριαρχείου, για να μην αμφισβητηθεί η “στρατηγική σχέση” και η ορθότητα της εξ.πολιτικής.
– παραδώσαμε τη δημοκρατία μας με τις αθλιότητες του predator
– παραδώσαμε και την δικαιοσύνη για να μην διωχθούν ως θα έπρεπε Ισραηλινοί πράκτορες και ονομαστούν ως παρακολουθούμενοι υπουργοί
– καταστέλλουμε δημοκρατικά δικαιώματα, πάλι για τις “αισθητικές” απαιτήσεις του νέου αποκιοκράτη στην Ελλάδα.
– καμία προστασία για τη Κύπρο και τις διεκδικήσεις της: οι ΗΠΑ δραστηριοποιούνται μόνο στα οικοπεδα και μερη οικοπέδων που δεν διεκδικούνται από τη Τουρκία
– διεθνείς συμφωνίες ακυρώνονται στη πράξη, από ερευνητικές δραστηριότητες έως ποντιζόμενα καλώδια
– στο παρασκήνιο Κύπριοι αγανακτουν για την έλλειψη στήριξης από το Ισραήλ, επίσημα δεν τολμούν να αρθρώσουν κριτική.
– Η Λιβύη παρά τον δάχτυλο Σ.Αραβίας, ΗΑΕ, Ισραήλ ακολουθεί άλλο δρόμο
– κι η Αίγυπτος αμφισβητεί με τη σειρά της τις ελληνικές διεκδικησεις

Πήγε το “γελαστό παιδί” στο Ισραήλ και στη κορύφωση της προσπάθειας νομιμοποίησης της κατοχής της Αν.Ιερουσαλήμ, έγραψε για την αναγνώριση των δεσμών του Ισραήλ με τα Ιεροσόλυμα, σε μια “ψιλή” Κοτζιανή σύλληψη γεωπολιτικού σκάκι, γνέφοντας θετικά στη μονιμοποίηση της κατοχής, χωρίς να την αναγνωρίζουμε επίσημα.
…κι αργότερα η Ελλάδα καταψήφισε τον διαχωρισμό Ισραήλ-Κατεχομένων Παλαιστινιακών Εδαφών (μόνη με την Ουγγαρία), επί Κοτζια αυτό, γιατί η ΤΕΡΝΑ διεκδικούσε έργα στο Ισραήλ…

Τί πήραμε δηλαδή; ΤΙΠΟΤΑ από στρατηγικά οφέλη…παρά σχέση εξάρτησης, ξένης επιρροής, διαφθοράς στη δημοσιογραφία, δικαιοσύνη και τη δημοκρατία και ενίσχυση των πιο ανήθικων και καιροσκοπικών στοιχείων στο πολιτικό σύστημα, που τυχαίνει κάποιοι εξ αυτών να συνδέονται και με κατασκευαστικές.