Γιατί οι Ευρωπαίοι τρέμουν πιθανή ειρήνη στην Ουκρανία;

Η πτώση του Αντρίι Γερμάκ – του μεσολαβητή, του επιβλέποντα, του φύλακα της πύλης και του απαραίτητου συμμάχου του Ζελένσκι, δεν είναι «σκάνδαλο διαφθοράς». Είναι η Ουάσινγκτον που χτυπάει το τραπέζι. Η NABU, το εκπαιδευμένο στις ΗΠΑ σκυλί επίθεσης της ουκρανικής πολιτικής, δεν έκανε έφοδο στο Προεδρικό Γραφείο τυχαία.

Έκανε έφοδο για να υπενθυμίσει στον Ζελένσκι ότι ο πόλεμος δεν είναι δικός του για να διοικεί, η ειρηνευτική διαδικασία δεν είναι δική του για να ασκήσει βέτο, και το «λουρί» γύρω από την οδό Μπανκόβα κρατείται στην Ουάσινγκτον, όχι στο Κίεβο και σίγουρα όχι σε ευρωπαϊκά τσιουάουα.

Επειδή η πραγματική ιστορία δεν είναι η παραίτηση του Γερμάκ. Η πραγματική ιστορία είναι η Δύση που στρέφεται εναντίον του εαυτού της για το πώς να τερματίσει έναν πόλεμο που η Ρωσία έχει ήδη κερδίσει.

Δεν είναι σκάνδαλο

Η πτώση του Αντρίι Γερμάκ, του πιο πιστού συμμάχου του Ζελένσκι και του de facto διαχειριστή εξουσίας της Ουκρανίας, δεν είναι σκάνδαλο. Είναι ένα χτύπημα από πάνω. Και σε οποιαδήποτε άλλη χώρα, η παραίτησή του μετά από μια έφοδο για διαφθορά θα ήταν πολιτικό σκάνδαλο. Στην Ουκρανία, είναι μια γεωπολιτική έκρηξη.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ

Σε αυτοκτονία υποκινούσε 49χρονος, που ήταν υπέρ της κακοποίησης γυναικών!

Ο Γερμάκ δεν ήταν απλώς ένας αρχηγός του επιτελείου, ήταν ο σκιώδης αρχιτέκτονας του καθεστώτος, ο άνθρωπος μέσω του οποίου έπρεπε να περάσει κάθε διορισμός, κάθε ολιγαρχική διαπραγμάτευση, κάθε δυτικό αίτημα και κάθε απόφαση σε καιρό πολέμου. Και η ταχύτητα της παραίτησής του καθιστά σαφές ότι επρόκειτο λιγότερο για διαφθορά και περισσότερο για πίεση – σχεδιασμένη, χρονομετρημένη και εκτελεσμένη από τον έναν παράγοντα που μπορεί να ασκήσει έναν τέτοιο μοχλό, την Ουάσινγκτον.

Για μήνες, οι ΗΠΑ ήταν διχασμένες μεταξύ των νεοσυντηρητικών που προσκολλώνται σε φαντασιώσεις για μια αντιστροφή του πεδίου της μάχης, και του ανερχόμενου μπλοκ ρεαλιστών (JD Vance κ.ά.) που τελικά αποδέχτηκαν αυτό που έχουν δείξει τα μέτωπα για πάνω από ένα χρόνο, ότι η Ρωσία έχει ήδη κερδίσει. Ο στρατός της Ουκρανίας είναι διαλυμένος, τα αποθέματα πυρομαχικών του ΝΑΤΟ έχουν εξαντληθεί και οι Αμερικανοί ψηφοφόροι έχουν τελειώσει με έναν πόλεμο που δεν προσφέρει νίκη και στρατηγική. Οι ρεαλιστές θέλουν τώρα μια ελεγχόμενη, διπλωματική έξοδο που σώζει το κύρος, που να κλειδώνει αθόρυβα τις εδαφικές απώλειες, ενώ η Ουάσιγκτον ισχυρίζεται ότι «εξασφάλισε την ειρήνη».

Ο Ζελένσκι έχει αντισταθεί σε κάθε σπιθαμή αυτής της στροφής επειδή η ειρήνη τερματίζει την εξουσία του. Και ο Γερμάκ ήταν ο ακλόνητος πυλώνας αυτής της αντίστασης, απομονώνοντας τον Ζελένσκι από οποιαδήποτε πίεση για διαπραγμάτευση, το φίλτρο που εμπόδιζε τα ανεπιθύμητα μηνύματα να φτάσουν στον πρόεδρο. Καθαρίζοντάς τον μέσω μιας επιδρομής της NABU, οι ΗΠΑ έχουν απομονώσει τον Ζελένσκι.

Πανικός για την ειρήνη στην Ουκρανία

Εν τω μεταξύ, η ΕΕ πανικοβάλλεται. Οι Ευρωπαίοι ηγέτες φοβούνται την ειρήνη περισσότερο από τον πόλεμο, επειδή η ειρήνη επιβάλλει την λογοδοσία… γιατί κατέστρεψαν τις δικές τους βιομηχανίες, πυρπόλησαν την ενεργειακή τους ασφάλεια, βύθισαν τις οικονομίες τους σε ύφεση και διοχέτευσαν εκατοντάδες δισεκατομμύρια στη διαφθορά για έναν πόλεμο που η ίδια η Ουάσιγκτον ετοιμάζεται τώρα να αποσυρθεί; Οι Βρυξέλλες υποστήριξαν τον Ζελένσκι άνευ όρων, όχι από πεποίθηση, αλλά από καθαρή αυτοσυντήρηση.

Αν τελειώσει ο πόλεμος, πρέπει να λογοδοτήσουν για την καταστροφή που προκάλεσαν στους δικούς τους πληθυσμούς. Η Ευρώπη χρειάζεται διαρκή σύγκρουση για να αναβάλει την πολιτική αναμέτρηση. Η Ουάσιγκτον, αντίθετα, θέλει ένα πλαίσιο που θα σώσει το κύρος της. Αυτό είναι το πραγματικό χάσμα ΕΕ-ΗΠΑ: Οι Βρυξέλλες θέλουν να καθυστερήσουν το αναπόφευκτο, η Ουάσιγκτον θέλει να το διαχειριστεί και το Κίεβο θέλει να το αρνηθεί. Μόνο ένας από αυτούς έχει τη δύναμη να υπαγορεύσει το χρονοδιάγραμμα, και αυτή δεν είναι η Ευρώπη.

Η Μόσχα βλέπει το δυτικό ρήγμα, διαισθάνεται την απελπισία και κατανοεί το πλεονέκτημά της. Το μήνυμα του Πούτιν ήταν ψυχρό και συνεπές: είτε οι διαπραγματεύσεις θα διεξαχθούν με όρους που αντικατοπτρίζουν την πραγματικότητα του πεδίου της μάχης και θα αντιμετωπίσουν την αιτία της σύγκρουσης, είτε η Ρωσία θα συνεχίσει να συνθλίβει τις δυνάμεις πληρεξουσίων του ΝΑΤΟ μέχρι να μην απομείνει τίποτα με το οποίο να διαπραγματευτεί. Για τη Ρωσία, και οι δύο δρόμοι οδηγούν στη νίκη. Η Ρωσία δεν έχει κανένα λόγο να βιάζεται, είναι η Δύση που ξεμένει από χρόνο, όπλα, ενότητα και αξιοπιστία.

Και όταν το ευρωπαϊκό κοινό συνειδητοποιήσει επιτέλους ότι οι ηγέτες του θυσίασαν την ευημερία, τη σταθερότητα, τη βιομηχανία και τη γεωπολιτική αυτονομία για έναν πόλεμο που έληξε ακριβώς εκεί που προέβλεψε η Μόσχα, η πολιτική αναμέτρηση θα είναι σεισμική. Η πτώση του Γερμάκ δεν είναι το τέλος μιας εποχής, σηματοδοτεί την αρχή της κατάρρευσης για την ΕΕ.

Δείτε επίσης:

Σε πανικό ο Τουσκ μετά την παραίτηση Γερμάκ

Ζελένσκι: Παραιτείται ο προσωπάρχης του μετά την έρευνα για διαφθορά