Σε μια εξαιρετικά κρίσιμη καμπή εισέρχεται η κρίση στη Συρία, με το παρασκήνιο να αποκαλύπτει μια δαιδαλώδη σύγκρουση συμφερόντων ανάμεσα σε περιφερειακές και διεθνείς δυνάμεις, με επίκεντρο το μέλλον των ένοπλων σχηματισμών. Την ανησυχία της Άγκυρας αναδεικνύουν δημοσιεύματα του τουρκικού Τύπου.
Το «παιχνίδι» του αφοπλισμού και οι ισραηλινές επαφές
Σύμφωνα με αναλύσεις του Γιαχιά Μποστάν στην τουρκική «Γενί Σαφάκ», η Συρία μετατρέπεται εκ νέου σε πεδίο αντιπαράθεσης ισχύος, με την Άγκυρα να καταγγέλλει ανοιχτά παρεμβάσεις που εμποδίζουν τη σταθεροποίηση. Ο εκπρόσωπος του τουρκικού Υπουργείου Άμυνας, Ζεκί Ακτούρκ, έστρεψε τα βέλη του προς το Ισραήλ, το Ιράν, τη Γαλλία και συγκεκριμένους κύκλους στην Ουάσινγκτον, κατηγορώντας τους ότι ενθαρρύνουν τις Κουρδικές Συριακές Δημοκρατικές Δυνάμεις (SDF) να διατηρήσουν τον οπλισμό τους. Ιδιαίτερη αίσθηση προκαλεί η πληροφορία για τακτικές, σχεδόν εβδομαδιαίες επαφές στελεχών των SDF με ισραηλινούς αξιωματούχους, γεγονός που ερμηνεύεται ως προσπάθεια δημιουργίας ενός αυτόνομου πόλου ισχύος εντός της χώρας.
Το ναυάγιο της συμφωνίας Δαμασκού – SDF
Μέχρι πρόσφατα, υπήρχαν βάσιμες ελπίδες για μια εσωτερική διευθέτηση. Οι πληροφορίες αναφέρουν ότι το φθινόπωρο οι δύο πλευρές βρέθηκαν πολύ κοντά σε μια ιστορική συμφωνία ενσωμάτωσης: το 75% των δυνάμεων των SDF θα απορροφάτο από τον συριακό στρατό και το υπόλοιπο 25% θα στελέχωνε τα αστυνομικά σώματα. Ωστόσο, το διαπραγματευτικό πλαίσιο κατέρρευσε οριστικά στις αρχές Νοεμβρίου, αφήνοντας ένα επικίνδυνο κενό ασφαλείας και ανοίγοντας τον δρόμο για νέες εξωτερικές παρεμβάσεις.
Η στρατηγική Τραμπ και ο περιορισμός του Νετανιάχου
Η τουρκική πλευρά υποστηρίζει ότι το Ισραήλ επιδιώκει να καταστεί η απόλυτη ηγεμονική δύναμη στην περιοχή, αξιοποιώντας τις πολεμικές επιχειρήσεις σε Λίβανο και Συρία. Αυτή η στρατηγική φαίνεται πως συνάντησε εμπόδια μετά τη διπλωματική σύγκλιση Ερντογάν – Τραμπ και τις κοινές διακηρύξεις με την Αίγυπτο. Καθοριστικής σημασίας θεωρείται η συνάντηση του Ντόναλντ Τραμπ με τον μεταβατικό πρόεδρο της Συρίας, Αλ Τζολάνι, στις 11 Νοεμβρίου. Η ένταξη της Συρίας στον διεθνή συνασπισμό κατά του Ντάες (ISIS) φαίνεται πως περιόρισε τους ελιγμούς της κυβέρνησης Νετανιάχου, αλλάζοντας τις προτεραιότητες της διεθνούς κοινότητας.
Προβοκάτσιες και το μήνυμα του τρόμου
Η κατάσταση στο πεδίο παραμένει εκρηκτική, με ενέργειες που δείχνουν προσπάθεια πυροδότησης εμφύλιας θρησκευτικής σύρραξης. Η δολοφονία ενός σουνιτικού ζευγαριού στη Χομς στις 23 Νοεμβρίου θεωρείται ως μια τέτοια κίνηση. Παράλληλα, η πολύνεκρη επίθεση της 13ης Δεκεμβρίου, όπου διεισδυτής του Ντάες σκότωσε τρεις Αμερικανούς (εκ των οποίων δύο στρατιώτες) κατά τη διάρκεια περιπολίας, ερμηνεύεται ως ένα αιματηρό «μήνυμα», εκτιμά ο Τούρκος αναλυτής. Το μήνυμα αυτό υπονοεί ότι χωρίς την παρουσία των SDF, η μάχη κατά της τρομοκρατίας είναι καταδικασμένη.
Η επόμενη ημέρα: Αντίποινα και αβεβαιότητα
Η απάντηση του Ντόναλντ Τραμπ ήταν άμεση και σκληρή, προειδοποιώντας για σφοδρά αντίποινα. Η δήλωση αυτή σηματοδοτεί ότι οι ΗΠΑ δεν προτίθενται να γίνουν έρμαιο των εσωτερικών συριακών ισορροπιών, αλλά και ότι το παιχνίδι στη Συρία περνά πλέον σε μια νέα, εξαιρετικά απρόβλεπτη και επικίνδυνη φάση, όπου η παραμικρή κίνηση μπορεί να προκαλέσει γενικευμένη ανάφλεξη.
Δείτε επίσης:
- Μπαχτσελί: Η εκπαίδευση στην κουρδική γλώσσα θα οδηγήσει σε διάσπαση της Τουρκίας
- Συρία: Οι τουρκικές δυνάμεις μπήκαν από τρία μέτωπα – Τι μεταδίδουν τα τουρκικά ΜΜΕ
- Συρία: Η επίθεση στην Παλμύρα φέρνει στο προσκήνιο τους Κούρδους
