Το πρωτοσέλιδο της Οικονομικής Καθημερινής, έσκασε σαν βόμβα στο Μέγαρο Μαξίμου.
Τα τελευταία δύο χρόνια, η κυβέρνηση και προσωπικά ο πρωθυπουργός πρωταγωνίστησαν στην απόφαση για την ταχεία απολιγνιτοποίηση, συνάπτοντάς μάλιστα και ένα ομολογιακό δάνειο – μαμούθ με ρήτρα άνθρακα.
Έκτοτε, ουκ ολίγες φορές οι αρμόδιοι υπουργοί και προσωπικά ο πρωθυπουργός έχουν κληθεί να απαντήσουν στις κατηγορίες της αντιπολίτευσης, των ειδικών και άλλων φορέων αναφορικά με την συσχέτιση της συγκεκριμένης ενέργειας με την ακρίβεια, την ενεργειακή κρίση και τα μπλακάουτ.
Η επικοινωνιακή στρατηγική λοιπόν του Μαξίμου ήταν συγκεκριμένη: Όσοι υποστήριζαν ότι ο λιγνίτης θα έδινε λύσεις στην ακρίβεια και την ενεργειακή επάρκεια της χώρας, διέδιδαν «θεωρίες συνωμοσίας». Σύμφωνα με την κυβέρνηση και τον ίδιο τον πρωθυπουργό, ο λιγνίτης είναι πανάκριβος, ρυπογόνος, ανεπαρκής, άχρηστος. Ενώ όσοι υποστήριζαν την άμεση επανέναρξη της λιγνιτικής παραγωγής ρεύματος, ήταν «ψεκασμένοι» και εξυπηρετούσαν «συμφέροντα».
Από το πρωί λοιπόν στο Μέγαρο Μαξίμου ψάχνουν τρόπο να διαχειριστούν την αποκάλυψη ότι στο πλαίσιο του έκτακτου σχεδίου διασφάλισης της ομαλής τροφοδοσίας της χώρας σε ηλεκτρισμό, η ΔΕΗ αποφάσισε τον διπλασιασμό της παραγωγής λιγνίτη. Πνέουν μάλιστα τα μένεα για αυτή την διαρροή που τους έπιασε κυριολεκτικά στον ύπνο. Δεν είναι τόσο το πολιτικό κόστος από αυτή την απόφαση που καταρρίπτει τους κυβερνητικούς χειρισμούς, όσο μία ενδεχόμενη έρευνα για απόδοση ευθυνών που θεωρείται βέβαιο ότι η αντιπολίτευση θα επιδιώξει.
