Ένα από τα μεγαλύτερα κακά της φυλής μας, είναι η ξενομανία. Έχουμε για παράδειγμα τα καλύτερα τυριά στην υφήλιο, αλλά επιμένουμε να τρώμε το γκούντα της κακιάς ώρας και τα τυριά διαίτης που αποτελούν προϊόν χημικής επεξεργασίας.
Το ίδιο συμβαίνει και με την δημόσια ζωή. Εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες, έβλεπαν άναυδοι την ενθρόνιση του Καρόλου, λέγοντας με παράπονο «γιατί να μην έχουμε κι εμείς έναν βασιλιά».
Είναι δυνατόν, να έχουμε το διαμάντι στα χέρια μας και να μην το εκτιμούμε; Δεν ομιλώ φυσικά για το διαμάντι του στέμματος, το οποίο άλλωστε δεν είναι βρετανικό αλλά κλεμμένο από τη Νότιο Αφρική, αλλά για το δικό μας διαμάντι. Το ντόπιο, καθάριο διαμάντι, τον Κυριάκο μας!
Εάν κάναμε μία σύγκριση ανάμεσα στο βασιλικό ζεύγος της Αγγλίας και το πρωθυπουργικό ζεύγος της Ελλάδας, θα αντιλαμβανόμασταν ότι η μοναρχία του Ηνωμένου Βασιλείου είναι πραγματικά «για τα πανηγύρια».
Θα μπορούσε για παράδειγμα ο βασιλιάς Κάρολος να δανειστεί 50 δις ευρώ, που για τον προϋπολογισμό της Μεγάλης Βρετανίας είναι κυριολεκτικά ψίχουλα; Όχι βέβαια. Έχει δικαίωμα ο βασιλιάς της Αγγλίας να κάνει 11 δις απευθείας αναθέσεις όπου επιθυμεί; Όχι βέβαια. Έχει βασιλικό αεροσκάφος ο Κάρολος για να πηγαίνει όπου θέλει; Και βέβαια έχει, αλλά πληρώνει τις κηροζίνες από την βασιλική περιουσία και όχι από το δημόσιο ταμείο.
Σε αντίθεση με τον Κυριάκο των Ελλήνων, ο οποίος με μία εντολή μπορεί να τραβήξει δισεκατομμύρια, να τα μοιράσει όπου θέλει, να κάνει όσα ταξίδια θέλει με το πρωθυπουργικό αεροσκάφος, χωρίς να δώσει λογαριασμό σε κανέναν. Ένας πραγματικός μονάρχης ο Κυριάκος, βγαλμένος από τα χρυσά χρόνια του Λουδοβίκου, σε αντίθεση με την παρηκμασμένη μοναρχία του Ηνωμένου Βασιλείου…
Μην ψάχνεις πια αλλού, αφού το έχεις ήδη, για να παραφράσω το γνωστό τραγούδι.
