Ο Αντώνης Λουδάρος είναι ένας καταξιωμένος ηθοποιός αλλά και σκηνοθέτης. Αυτή την περίοδο βρίσκεται σε περιοδεία ανά την Ελλάδα, με την θεατρική παράσταση «Σκηνές από έναν γάμο» οπού πρωταγωνιστεί με την Παυλίνα Χαρέλα.
Δεν θα σταματήσει όμως εκεί. Από τις 17 Οκτωβρίου ανοίγει η αίθουσα του θέατρο «Αλκυονίς» για να μας παρουσιάσει μαζί με τον Μέμο Μπεγνή την κωμική, θεατρική παράσταση, «Εταιρεία Διαζυγίων».
Ο γνωστός ηθοποιός παραχώρησε συνέντευξη στο εβδομαδιαίο περιοδικό «Λοιπόν» και αναφέρθηκε μεταξύ άλλων, στους τοξικούς ανθρώπους και στο αν θα μπορούσε να είναι ταυτόχρονα ηθοποιός αλλά και επιχειρηματίας και απάντησε με απόλυτη ειλικρίνεια.
Υπήρξαν άνθρωποι που θέλησαν το κακό σου και το κατάλαβες;
Ναι, στην αρχή δεν τους καταλάβαινα, μου έχουν τύχει κάποιες περιπτώσεις και… φεύγω μακριά. Ακόμα κι αν δεν το καταλαβαίνω, το διαισθάνομαι, νιώθεις τους τοξικούς ανθρώπους, που θέλουν να ρουφήξουν όλη την ενέργειά σου, να πάρουν από σένα το καλύτερο και να σε πετάξουν… Το καταλαβαίνεις αργά ή γρήγορα. Αυτό το έχω συναντήσει σε ανθρώπους στην προσωπική μου ζωή, αλλά και στο επάγγελμα. Υπάρχουν κάποιοι, ελάχιστοι, μέσα στο επάγγελμα, στους οποίους δεν θέλω να λέω ούτε καλημέρα.
Έχεις σκεφτεί τον εαυτό σου θεατρικό επιχειρηματία ή έχοντας ένα θέατρο με το όνομά σου;
Θα καταστραφώ, δεν υπάρχει περίπτωση, είμαι ο χειρότερος για να είμαι επιχειρηματίας, δεν το «έχω», μπορώ να κάνω τα πάντα εκτός από το επιχειρηματικό. Με τα λεφτά έχω μια ηλίθια σχέση, είμαι… τρυπιοχέρης. Οι περισσότεροι ηθοποιοί που είναι επιχειρηματίες, δεν βγάζουν λεφτά.
Είναι ωραίο ένας ηθοποιός να έχει και την ιδιότητα του επιχειρηματία;
Έχει μεγάλη ευθύνη.
Μπορεί να υπάρξει «δικαιοσύνη», αξιολογώντας σωστά, δεδομένου ότι υπάρχει το οικονομικό συμφέρον του απέναντι σε ταλαντούχους συναδέλφους του;
Δύσκολο… Πολύ… Εξαιρετικά δύσκολο. Ή θα πάει με το ταλέντο του άλλου και θα είναι κακός επιχειρηματίας ή με την «τσέπη» του και θα είναι κακός παραγωγός. Πολύ δύσκολα συνδυάζονται αυτά τα δύο. Όσες φορές έχω σκηνοθετήσει και ταυτοχρόνως παίζω σε μια παράσταση, είναι πολύ δύσκολο, δεν περνάω καλά. Υπάρχει από πίσω ένα παρασκήνιο, που περνάω φρίκη. Έρχεται καθένας και σου λέει, «έγινε αυτό, έγινε εκείνο, πες κάτι στο συνάδελφο…», δεν περνάω καλά. Μάλιστα, στο έργο «Η Παριζιάνα», που το είχα σκηνοθετήσει την προηγούμενη σεζόν, είχα ζητήσει να μην παίξω, για να μην το έχω αυτό. Ήταν δύσκολο, γιατί όταν έχεις 30 άτομα πάνω στη σκηνή, όταν αγωνιάς να πας καλά, κι εγώ οφείλω να προστατεύσω, αλλά… όσες φορές έχω σκηνοθετήσει και δεν παίζω έχω περάσει καλύτερα, κι αυτό δεν σημαίνει ότι δεν πέρασα καλά στην «Παριζιάνα», μια χαρά ήταν, αλλά είχε διπλό άγχος και φόρτο μεγάλο κάθε μέρα.
