Πώς ο Αλέξανδρος Αγγελούσης αποφάσισε να χαράξει διπλό δρόμο στα επαγγελματικά του και να επιβιώσει τις δύσκολες μέρες της πανδημίας!
Η καρδιά του χτυπά δυνατά από αγάπη για τη μουσική και τα ζώα! Δεν ήταν τυχαίο, λοιπόν, που ο Αλέξανδρος Αγγελούσης αποφάσισε να χαράξει διπλό δρόμο στα επαγγελματικά του: τα πρωινά κτηνίατρος, τα βράδια τραγουδιστής!
- Από τον
ΗΛΙΑ ΜΑΡΑΒΕΓΙΑ
Η εν λόγω επιλογή, μάλιστα, αποδείχτηκε σωτήρια μέσα στην πανδημία, καθώς η μία από τις δύο επαγγελματικές του ιδιότητες, αυτή του τραγουδιστή σε νυχτερινά μαγαζιά, έχει σχεδόν ακυρωθεί τον τελευταίο χρόνο. «Είμαι πολύ τυχερός, αναμφίβολα. Αν δεν εργαζόμουν ως κτηνίατρος αυτήν την περίοδο, σαφώς και θα ήμουν σε δεινή θέση, οικονομική και ψυχολογική. Δυστυχώς, σκέφτομαι τους καλλιτέχνες, μουσικούς, φωτιστές, ηχολήπτες, εκείνους που ζουν αποκλειστικά από τη μουσική και τώρα δεν μπορούν να ζήσουν με το “πάγωμά” της. Είναι φίλοι μου, συνεργάτες μου, και είναι το πιο θλιβερό πράγμα να τους αισθάνομαι σε αυτή την κατάσταση» λέει στην «Espresso» o Αλέξανδρος Αγγελούσης, ο οποίος γεννήθηκε στο Μαρούσι, μεγάλωσε σε ένα χωριό της Φθιώτιδας, τον Εξαρχο, και στα 18 του σπούδασε κτηνιατρική στην Καρδίτσα. Εκεί γράφτηκε και στο ωδείο, καλλιεργώντας παράλληλα το ταλέντο στη σύνθεση, στον στίχο και την ερμηνεία που είχε έμφυτο από πιτσιρικάς.
«Μέχρι τα 18 δεν το ‘χα σκεφτεί να κάνω επάγγελμα την κτηνιατρική. Η μουσική ήταν αυτό που ήθελα να ακολουθήσω. Όντας όμως καλός μαθητής και βλέποντας από τότε πως θα ερχόταν μια κρίση στο μουσικό στερέωμα, ο πατέρας μου με προέτρεψε να σκεφτώ την κτηνιατρική ως επάγγελμα και τη μουσική ως χόμπι. Ήταν μια ιδέα που τη βρήκα, τότε, σωστή και ιδανική, ώστε να συνδυάσω και τις δύο μου αγάπες. Σήμερα, τον ευγνωμονώ γι’ αυτήν την προτροπή» συνεχίζει ο καλλιτέχνης-κτηνίατρος.
Εμφανίσεις
Προτού ακόμη ολοκληρώσει τις σπουδές του άρχισε να συνδυάζει τις δύο ιδιότητές του, κυκλοφορώντας δικά του τραγούδια και κάνοντας live εμφανίσεις.
«Όταν κάνεις αυτά που αγαπάς, έχεις… φτερά. Έχω ακούσει αρκετές φορές στη ζωή μου τη φράση “δεν χωράνε δυο καρπούζια στην ίδια μασχάλη” και υπήρχαν και φορές που το είχα νιώσει. Για παράδειγμα, πριν από δύο χρόνια τραγουδούσα σε ένα νυχτερινό χώρο κάθε Πέμπτη βράδυ. Πράγμα που σήμαινε πως τελειώνοντας κατά τις 9 το βράδυ τη δουλειά στο κτηνιατρείο, ετοιμαζόμουν για το live, το οποίο τελείωνε τις πρώτες πρωινές ώρες. Με μία ώρα ύπνο έπρεπε να ξαναπάω την Παρασκευή το πρωί στο κτηνιατρείο. Κι όμως δεν νύσταζα. Είχα την ίδια ζωηράδα και μάτι σπίθα μέχρι το τέλος της ημέρας».
Ο κόσμος
Σε ερώτησή μας τι αγαπά και τι τον δυσκολεύει στις δύο δουλειές, ο Αλέξανδρος Αγγελούσης απαντά από καρδιάς: «Η μεγαλύτερη χαρά, η ευτυχία που παίρνω όταν τραγουδώ, είναι τα συναισθήματα του κόσμου σε μια live βραδιά. Νιώθω τη χαρά τους, τη συμμετοχή τους ζωγραφισμένη στο πρόσωπο και τις κινήσεις τους. Στην κτηνιατρική μου εργασία, η μεγαλύτερη χαρά είναι η αγάπη που εισπράττω από τους μικρούς μας φίλους, τα χάδια, τα παιχνίδια, που δεν τα χορταίνω ποτέ. Το να κάνω σωστά τη δουλειά μου, να απαλύνω τον πόνο και να βλέπω αυτές τις ψυχές να ξεπερνούν δυσκολίες και πόνους. Αντίστοιχα τη χαρά διαδέχεται η λύπη όταν δεν μπορούν όλες οι παθολογικές καταστάσεις να βρουν την ίαση».
Ο καλλιτέχνης-κτηνίατρος δεν θα μπορούσε να μην είχε βάλει τη σφραγίδα του σε τραγούδι για τους πιστούς μας φίλους. «Το “Μου χρωστάς μια βόλτα” είναι ένα τραγούδι που μιλά για έναν παιδικό έρωτα, όπου ο ήρωας ζητά μια βόλτα χαράς, όπως ακριβώς ένας σκύλος από τον ιδιοκτήτη του. Κάτι που όλους τους ανανεώνει. Το τραγούδι, μάλιστα, είχε κυκλοφορήσει με cover φώτο ενός σκυλάκου. Πέραν τούτου, έχω ζήσει και ζω τόσο όμορφα συναισθήματα με την καθημερινή μου επαφή με τα ζώα που σίγουρα έχουν αποτυπωθεί σε στίχους μου σε τραγούδια. Η σχέση που αναπτύσσουμε με τους μικρούς μας φίλους μοιάζει με μια ιερή φιλία, είναι η πιο αγνή αγάπη, η πιο ανιδιοτελής» σημειώνει.
