Η Βίκυ Παπαδοπούλου έκανε το τηλεοπτικό της ντεμπούτο στα μέσα της δεκαετίας του 1990. Ωστόσο έγινε ευρύτερα γνωστή μέσα από τη σειρά του Χριστόφορου Παπακαλιάτη «Δύο μέρες μόνο».
Έκτοτε ακολούθησαν και άλλοι σημαντικοί ρόλοι, όπως ήταν στις σειρές «Τελευταία παράσταση», «10η εντολή», «Έχω ένα μυστικό» και «L.A.P.D.», ενώ φέτος πρωταγωνιστεί στη σειρά του MEGA «Σιωπηλός Δρόμος».
Με αφορμή τη συμμετοχή της στην εν λόγω σειρά, η γνωστή ηθοποιός παραχώρησε συνέντευξη στο περιοδικό «OK» και μεταξύ άλλων αναφέρθηκε και στις καταγγελίες για κακοποιητικές συμπεριφορές και σεξουαλική παρενόχληση που έχουν κατακλύσει το χώρο του θεάματος.
Η Βίκυ κοντεύει τα 39 και αυτό που έχει μάθει τα τελευταία χρόνια είναι ότι πρέπει να βρίσκεις τον σωστό τρόπο να λες τη γνώμη σου γιατί ο κάθε άνθρωπος είναι διαφορετικός.
Πάντα έλεγα τη γνώμη μου χωρίς φόβο και συνεχίζω να το κάνω –με ευγένεια–, αλλά έχω συνειδητοποιήσει πια ότι σε κάποιες περιπτώσεις θα μπορούσα να το έκανα σε μια καλύτερη χρονική στιγμή ή με λίγη περισσότερη προσοχή. Επίσης, έχω μάθει να λέω πιο συχνά αυτό που αισθάνομαι, το «Σ’ αγαπώ», ας πούμε. Παλαιότερα ντρεπόμουν να εκφράσω το συναίσθημά μου με λέξεις. Μάλλον φοβόμουν μήπως δεν υπάρξει ανταπόδοση. Τώρα δεν με νοιάζει καθόλου. Αν το αισθάνομαι, θα το πω. Όπως και θέλω να ζω μια ζωή μακριά από τους τύπους. Να μην κάνω πράγματα που δεν με ευχαριστούν. Κι αυτό είναι συνειδητή επιλογή
Σε ό,τι αφορά το ελληνικό #MeToo, ήταν κάτι που περίμενες ότι θα συμβεί; Ότι τη δεδομένη χρονική στιγμή θα σκάσουν όλες αυτές οι αποκαλύψεις και θα συμπαρασύρουν τα πάντα;
Θα μπορούσε να ήταν οποιαδήποτε χρονική στιγμή. Εντάξει, το γεγονός ότι έγινε σε μια φάση που ήμασταν όλοι κλεισμένοι στα σπίτια μας λόγω κορωνοϊού δεν νομίζω ότι είναι τυχαίο.
Στην αρχή στενοχωρήθηκα πάρα πολύ που υπήρχαν τόσες περιπτώσεις ανθρώπων που προδόθηκαν από κάποιους άλλους –που ίσως και να θαύμαζαν– με αυτό τον τρόπο. Στενοχωρήθηκα και θύμωσα. Αλλά λίγο μετά χάρηκα πάρα πολύ με όλες αυτές τις αποκαλύψεις. Και ένιωσα θαυμασμό για όσους βγήκαν και εξέφρασαν κάτι προσωπικό που τους συνέβη και ανακούφιση γιατί το γεγονός ότι βγήκε η βρομιά στην επιφάνεια, σημαίνει ότι μπορεί να καθαριστεί. Άρχισαν επίσης να γίνονται κουβέντες για κώδικα δεοντολογίας, κάτι που δεν υπήρχε καθόλου στις Τέχνες και είναι πολύ σημαντικό να υπάρξει. Και πιστεύω ότι ο χώρος μας θα είναι πολύ πιο καθαρός ύστερα από αυτές τις καταγγελίες. Και δεν θα υπάρχει πια τόσος φόβος. Βέβαια, δεν είναι μόνο ο χώρος μας. Μιλάω για όλους τους χώρους. Και επειδή έχω διαβάσει διάφορα, θέλω να πω ότι το θέατρο δεν είναι βούρκος. Είναι ένας υπέροχος χώρος με πολύ ωραίους ανθρώπους. Και τέρατα υπάρχουν παντού, έτσι; Δεν είναι μαζεμένα όλα στον χώρο του θεάτρου.
Γνωρίζατε για όσα αυτοί οι άνθρωποι κατηγορούνται σήμερα;
Είχαμε ακούσει κάποιους ψιθύρους για συγκεκριμένα άτομα. Από τη στιγμή όμως που το ίδιο το θύμα επιλέγει να μην εκθέσει την εμπειρία του, εσύ οφείλεις να το σεβαστείς αυτό. Δηλαδή ακόμη και αν έχω μάθει ότι κάποιος συνάδελφός μου έχει βιώσει κάτι τόσο άσχημο, αυτό δεν μου δίνει την εξουσιοδότηση να πάω και να το καταγγείλω. Αυτό που μπορούσαμε να κάνουμε ήταν να στηρίξουμε τα θύματα –αν και εφόσον τα γνωρίζαμε και είχαν μοιραστεί μαζί μας την ιστορία τους– πριν και μετά την απόφασή τους να απευθυνθούν στη Δικαιοσύνη. Και να μεταφέρουμε τους ψιθύρους και σε άλλα αυτιά, μήπως έτσι κατορθώναμε μια δυνατή φωνή. Προσωπικά απέφυγα να συνεργαστώ με αυτούς τους ανθρώπους που σήμερα κατηγορούνται για όλες αυτές τις πράξεις. Και όχι μόνο να συνεργαστώ αλλά ακόμη και να συναντηθώ – είτε προσωπικά είτε επαγγελματικά μαζί τους. Και να σου πω κάτι; Θύμωσα πάρα πολύ. Γιατί θεωρώ ότι αυτό που έκαναν αυτοί οι άνθρωποι είναι η έσχατη μορφή προδοσίας. Γιατί όταν πηγαίνει ένας νέος ηθοποιός με όνειρα να γνωρίσει από κοντά άλλους ανθρώπους, καταξιωμένους, που τους θαυμάζει, και αντιμετωπίζει τέτοιες συμπεριφορές, αυτό είναι προδοσία. Και ναι, τα θύματα δεν θυμήθηκαν τώρα αυτές τις συμπεριφορές. Δεν τις ξέχασαν ποτέ…
Όπως γνωρίζεις τον εαυτό σου, αν σου είχε συμβεί κάτι αντίστοιχο, θα είχες τη δύναμη να βγεις και να το καταγγείλεις δημόσια;
Ειλικρινά δεν ξέρω. Δεν μπορώ να το απαντήσω αυτό υποθετικά. Μέχρι σήμερα ήμουν τυχερή. Γιατί δεν έχω υπάρξει ούτε θύμα αλλά ούτε μάρτυρας τέτοιων περιστατικών. Αλλά είναι πραγματικά θέμα τύχης αυτό.
