Στην διαμαρτυρία υπέρ του παλαιστινιακού λαού βρέθηκε ο Γιώργος Χρανιώτης και μιλώντας στην εκπομπή «Ραντεβού το ΣΚ», «κατακρεούργησε» τη Γλυκερία για την συναυλία που πραγματοποίησε στο Ισραήλ.
«Στην πορεία προς την Γάζα φυσικά και ένιωσα φόβο κάποια στιγμή αλλά κάπως μετράς τα πράγματα και για μένα λειτούργησε η αίσθηση του καθήκοντος. Πόσο δε μάλλον που έχω τον μικρό μου γιο», δήλωσε ο ηθοποιός.
Ηχηρή επίθεση Χρανιώτη στη Γλυκερία
Όσον αφορά την Γλυκερία και το γεγονός ότι δεν μπόρεσε να ακυρώσει την εμφάνιση της στο Ισραήλ, είπε χαρακτηριστικά: «Τι θα πει “δεν μπόρεσα να ακυρώσω την συναυλία”; Οφείλεις να την ακυρώσεις. Όταν αισθανόμαστε μια κοινωνική αδικία, πρέπει να πάρεις μια θέση. Αν η θέση σου είναι να παίξεις μουσική σε έναν τόπο ο οποίος εκπροσωπεί τον ολοκληρωτισμό και τον απόλυτο αφανισμό ενός άλλου λαού, εντάξει. Σίγουρα όμως εγώ δεν θα σε συγχωρήσω γι’ αυτή σου την απόφαση. Και κάποιοι άλλοι, επίσης, δεν θα σου το συγχωρήσουν».
Μία συγνώμη που ήρθε αργά και ένα βάρος που μένει
Σε παλαιότερη συνέντευξη του, είχε αναφερθεί στην συγνώμη που χρωστά σε μία συνεργάτιδά του, η οποία δεν βρίσκεται πλέον εν ζωή. Ο Γιώργος Χρανιώτης φοβάται πως έχει κι εκείνος μερίδιο ευθύνης.
«Κάποια στιγμή θα συναντήσω την κοπέλα, που της χρωστάω μια συγνώμη, όταν θα έχω φύγει κι εγώ από αυτή την ζωή και θα τα βρούμε. Αν όντως μου αναλογούσε αυτό το βάρος που είχα και ενδεχομένως να έχω τώρα. Αφού αισθάνθηκα όμως να αποδώσω αυτή τη συγνώμη σ’ αυτόν τον άνθρωπο, την δίνω και εύχομαι όταν θα την δω να τα πούμε λιγάκι καλύτερα», είπε χαρακτηριστικά.
Ο φόβος, οι ενοχές και η ευθύνη
Στην συνέχεια μίλησε για τον μεγαλύτερο και πιο σημαντικό ρόλο της ζωής του, κι αυτός δεν είναι άλλος από αυτόν του πατέρα.
«Υπήρχαν λόγοι που φοβόμουν να κάνω οικογένεια, είχα ανασφάλεια για το πώς θα μεγαλώσω το παιδί μου. Ηθοποιός στην Ελλάδα είμαι, όχι στο Χόλυγουντ. Δεν είμαι πλουσιόπαιδο. Νιώθω ακόμα το άγχος για το αν θα έχω προσφέρω τα βασικά στο παιδί μου», είπε αρχικά και πρόσθεσε: «Οι γονείς κάνουν εγκλήματα, έχω κάνει και λάθη. Δεν θεωρώ τον εαυτό μου κακό πατέρα. Με τη σύζυγό μου, έχουμε περάσει κρίση στον γάμο μας. Έχουμε μία ροκ εντ ρολ σχέση, παίζουμε λεκτικό ξύλο, αλλά ξέρουμε ότι αγαπιόμαστε».
τα λόγια αυτά νομίζω ότι ταιριάζουν απόλυτα στην περίπτωση της Τουρκίας:
[…μετράς τα πράγματα και για μένα λειτούργησε η αίσθηση του καθήκοντος. Πόσο δε μάλλον που έχω τον μικρό μου γιο…
…Όταν αισθανόμαστε μια κοινωνική αδικία, πρέπει να πάρεις μια θέση. Αν η θέση σου είναι
“να έχεις εμπορικές δοσοληψίες, να αγοράζεις προϊόντα και να κάνεις ταξίδια” σε έναν τόπο “όπως η Τουρκία”
ο οποίος εκπροσωπεί τον ολοκληρωτισμό και τον απόλυτο αφανισμό ενός άλλου λαού, εντάξει…]
ΔΗΛΑΔΗ,Ο ΧΡΑΝΙΩΤΗΣ ΕΙΝΑΙ ΜΕ ΤΗΝ “ΣΩΣΤΗ” ΠΛΕΥΡΑ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΚΑΙ Η ΓΛΥΚΕΡΙΑ ΜΕ ΤΗΝ “ΛΑΘΟΣ” ?