Το πρωί της Τρίτης, ο Χρήστος Κάλοου μίλησε στην εκπομπή «Super Κατερίνα» και άνοιξε την καρδιά του για σημαντικές στιγμές της ζωής του.
Αναφέρθηκε στα δύσκολα παιδικά του χρόνια, στην περιπέτεια υγείας που τον καθήλωσε για έναν χρόνο, αλλά και στην εμπειρία της Eurovision, που παραμένει ανεξίτηλη στη μνήμη του.
Η εμπειρία του στη Eurovision και η σημασία της Τέχνης
«Είχα την τιμή το 1990 να συμμετέχω με την Ελλάδα στη Eurovision και εκπροσωπώ την αγαπημένη αυτή πατρίδα στο Ζάγκρεμπ. Θα ήθελα σε αυτό που λέγεται Τέχνη, να ξεχάσουμε θέματα που αφορούν πολιτική ή μάλλον να καταδείξουμε αυτά τα θέματα μέσα από την Τέχνη, αντί να λέμε “αποχωρώ”», ανέφερε αρχικά.
Τα δύσκολα παιδικά χρόνια στο Ζάννειο ορφανοτροφείο
Ο Χρήστος Κάλοου αναφέρθηκε στα παιδικά του χρόνια, λέγοντας πως οι γονείς του χώρισαν όταν ήταν πέντε χρονών και βρέθηκε να μεγαλώνει στο Ζάννειο ορφανοτροφείο στην Εκάλη. Παράλληλα, αποκάλυψε ότι είδε τον πατέρα του μόλις τρεις φορές στη ζωή του.
«Όταν έμαθα ότι πεθαίνει ο πατέρας μου, πήρα το αεροπλάνο απ’ το Δουβλίνο στο Λονδίνο και μετά στην Ουαλία, ένιωθα ότι είχα υποχρέωση σε έναν άνθρωπο που με αγνόησε, επειδή ήταν ο πατέρας μου, να πάω να τον δω. Σε όλη τη διάρκεια της ζωής μου τον είδα τρεις φορές», δήλωσε χαρακτηριστικά.
Ιδιαίτερη θέση στη μνήμη του έχει ένα Χριστουγεννιάτικο γεγονός στο ορφανοτροφείο, όταν ο Κώστας Βουτσάς και η Σπεράντζα Βρανά επισκέφθηκαν τα παιδιά, χαρίζοντάς τους στιγμές χαράς και συγκίνησης.
«Το 1983 με πήρε ο Κώστας Βουτσάς και μου λέει “Χρήστο, θα έρθεις να συζητήσουμε; Θέλω να παίξεις το γιο μου σε κωμωδία”. Και του θύμησα ότι ήμουν ένα απ’ τα παιδάκια που έδινε σοκολάτες στην Εκάλη», δήλωσε ο Χρήστος Κάλοου.
Η σοβαρή περιπέτεια υγείας και η πικρία για φίλους και συναδέλφους που τον αγνόησαν
Ο Χρήστος Κάλοου έκλεισε τη συνέντευξη μιλώντας για τη σοβαρή περιπέτεια υγείας που πέρασε.
«Από ένα ιατρικό λάθος, το 2005, υπέστη ένα εγκεφαλικό αρκετά βαρύ και χρειάστηκε σχεδόν ένας χρόνος για να σηκωθώ από το κρεβάτι. Στην αρχή πήγα σε ένα καροτσάκι, μετά μετακινούμουν με ένα καροτσάκι και τα λοιπά. Μπορείς να το πεις θαύμα αλλά μπορείς να το πεις και θέληση, γιατί νομίζω ότι είναι ένας συνδυασμός», εξομολογήθηκε.
Ο Χρήστος Κάλοου εξέφρασε την πικρία του για τη στάση ανθρώπων που θεωρούσε φίλους: «Όταν συνέβη αυτό, με αγνόησαν οι πάντες. Όλοι αυτοί οι φίλοι, οι συνάδελφοι, οι συνδικαλιστές που ήμουν μες στο σωματείο και έτρεχα για το πρόβλημά τους. Ξαφνικά αγνοήθηκα από όλους αυτούς τους οποίους είχα εξυπηρετήσει».
