«Αρνητική πρωτιά» για την Ελλάδα στο κόστος στέγασης – Οι νέοι φεύγουν από το πατρικό τους μετά τα 30!

Απογοητευτική είναι η νέα έκθεση της Eurostat για το 2024, η οποία αποκαλύπτει την ζοφερή πραγματικότητα που βιώνει η νέα γενιά στην Ελλάδα. Τα ελληνόπουλα δυσκολεύονται όσο ποτέ να ανοίξουν το δικό τους σπίτι.

Με μέση ηλικία αποχώρησης από το γονικό σπίτι τα 31 έτη, η χώρα μας βρίσκεται στις τελευταίες της Ευρώπης, ενώ ταυτόχρονα κατέχει αρνητική πρωτιά στο κόστος στέγασης για τους νέους με ποσοστό επιβάρυνσης που φτάνει στο 30,3%.

Πότε φεύγουν από τα σπίτια τους οι νέοι στην Ευρώπη

Στην Ευρωπαϊκή Ένωση, η μέση ηλικία που οι νέοι φεύγουν από το πατρικό τους είναι τα 26,2 έτη, με χώρες όπως η Φινλανδία (21,4), η Δανία (21,7) και η Σουηδία (21,9) να κρατούν τα σκήπτρα της «πρώιμης ανεξαρτησίας».

Αντίθετα, στο νότο και στην ανατολική Ευρώπη η μετάβαση είναι πιο αργή: Κροατία (31,3), Σλοβακία (30,9), Ιταλία (30,1) και Ισπανία (30,0). Η Ελλάδα, με τα 30,7 έτη, καταγράφει μια από τις πιο υψηλές ηλικίες εξόδου από το γονικό σπίτι.

Αυτό από μόνο του θα μπορούσε να θεωρηθεί πολιτισμική ή κοινωνική ιδιαιτερότητα, εάν δεν συνδυαζόταν με τη χειρότερη οικονομική πίεση στη στέγαση σε όλη την Ευρώπη.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ

ΟΠΕΚΕΠΕ: Στην Ευρωπαϊκή Εισαγγελία οι συλληφθέντες για το κύκλωμα

Το βάρος της στέγασης στους νέους Έλληνες

Το 30,3% των νέων Ελλήνων (15-29 ετών) δαπανά πάνω από το 40% του διαθέσιμου εισοδήματός του για στέγαση. Πρόκειται για το υψηλότερο ποσοστό στην ΕΕ, ξεπερνώντας ακόμη και χώρες με υψηλό κόστος ζωής όπως η Δανία (28,9%) και πολύ πάνω από τη Γερμανία (14,8%) ή τη Σουηδία (13,5%).

Αξίζει να σημειωθεί ότι σε άλλες χώρες του νότου, όπως η Ιταλία και η Ισπανία, όπου οι νέοι επίσης μένουν για περισσότερα χρόνια στο πατρικό τους, η επιβάρυνση από το κόστος στέγασης είναι σαφώς χαμηλότερη. Η Ελλάδα αποτελεί λοιπόν τη μεγάλη αρνητική εξαίρεση: οι νέοι μένουν στο σπίτι των γονιών τους για πολύ καιρό, όχι επειδή το επιλέγουν, αλλά επειδή δεν έχουν άλλη επιλογή.

Γιατί τα ελληνόπουλα δεν μπορούν να ανοίξουν το δικό τους σπίτι

Οι λόγοι πίσω από αυτή την πραγματικότητα είναι πολλοί και αλληλένδετοι:

• Χαμηλοί μισθοί σε σχέση με το αυξημένο κόστος ζωής, με αποτέλεσμα να μην επαρκούν για ενοίκιο και βασικά έξοδα.
• Εκρηκτική άνοδος των ενοικίων, ειδικά σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, λόγω τουρισμού, Airbnb και έλλειψης επαρκούς αποθέματος κατοικιών.
• Ανασφάλεια στην αγορά εργασίας: συμβάσεις ορισμένου χρόνου, part-time απασχόληση και η δυσκολία για δανειοδότηση καθιστούν σχεδόν αδύνατη την αγορά σπιτιού.
• Έλλειψη στεγαστικών πολιτικών για νέους: σε αντίθεση με χώρες της βόρειας Ευρώπης, η Ελλάδα δεν διαθέτει ουσιαστικά εργαλεία κοινωνικής κατοικίας ή κρατικές επιδοτήσεις που να επιτρέπουν στα νέα ζευγάρια να κάνουν ένα πρώτο βήμα ανεξαρτησίας.

Η κοινωνική διάσταση

Η καθυστερημένη αποχώρηση από το πατρικό σπίτι δεν είναι απλώς στατιστικό στοιχείο. Έχει άμεσο αντίκτυπο:

• Στη δημιουργία οικογένειας, καθώς οι νέοι καθυστερούν να παντρευτούν ή να αποκτήσουν παιδιά.
• Στην ψυχολογική ανεξαρτησία και την προσωπική ανάπτυξη, αφού η παραμονή στο γονικό περιβάλλον περιορίζει την αυτονομία.
• Στη δημογραφική εικόνα της χώρας, καθώς το χαμηλό ποσοστό γεννήσεων συνδέεται άμεσα με την αδυναμία των νέων να σταθούν στα πόδια τους.

Αν δεν ληφθούν μέτρα, οι νέοι στην Ελλάδα θα συνεχίσουν να μένουν εγκλωβισμένοι στο πατρικό τους

Η Ελλάδα κατέχει μια διπλή αρνητική πρωτιά: οι νέοι φεύγουν από το σπίτι των γονιών τους αργότερα από σχεδόν όλη την Ευρώπη και όταν τελικά το κάνουν, κουβαλούν το βαρύτερο κόστος στέγασης στην ΕΕ.

Χωρίς ουσιαστικές στεγαστικές πολιτικές για τη νέα γενιά, χωρίς προγράμματα κοινωνικής κατοικίας και κίνητρα για νέους εργαζόμενους και ζευγάρια, η Ελλάδα θα συνεχίσει να κρατά τα παιδιά της «εγκλωβισμένα» στο πατρικό σπίτι, όχι από επιλογή, αλλά από οικονομική αδυναμία.

Δείτε επίσης:

• ΑΑΔΕ: Ηλεκτρονικοί πλειστηριασμοί ακινήτων για χρέη προς το Δημόσιο
• Golden Visa: Ακριβό φάρμακο για λάθος ασθένεια