Σήμερα, 19 Ιουνίου, η Εκκλησία τιμά μεγάλες μορφές της Χριστιανικής Παράδοσης: τον Όσιο Παΐσιο τον Μέγα, τον Άγιο Ιούδα τον Θαδδαίο και τον Άγιο Ζώσιμο τον Μάρτυρα.
Όσιος Παΐσιος ο Μέγας
Ο Όσιος Παΐσιος, καταγόμενος από την Αίγυπτο, γεννήθηκε το 300 μ.Χ. σε ευσεβή και εύπορη οικογένεια, ως το μικρότερο από επτά αδέλφια. Χάνοντας τον πατέρα του σε νεαρή ηλικία, μεγάλωσε με την αγάπη της μητέρας μέσα στα διδάγματα του Ευαγγελίου.
Σε νεαρή ηλικία εκάρη μοναχός και έζησε στην έρημο υπό τον πνευματικό καθοδηγητή Αββά Παμβώ, με πνευματική άσκηση, νηστεία και αγιασμό. Κατά τον Όσιο Ιωάννη τον Κολοβό, μετείχε της Θείας Μετάληψης χωρίς άλλο σιτηρέσιο για εβδομήντα χρόνια, χάρη σε υπερφυσικό χάρισμα.
Ήταν γνωστός για την ευσπλαχνία και τη φιλοξενία του, μία από τις πιο χαρακτηριστικές περιπτώσεις είναι όταν πλύνε τα πόδια του Χριστού και ήπιε το νερό, προσφέροντας το μέρος που απέμεινε.
Απεβίωσε στις 12 Ιουλίου 1994 στη μονή της Σουρωτής, Θεσσαλονίκης. Η αγιοκατάταξή του έγινε το 2015 από το Οικουμενικό Πατριαρχείο και τιμάται στις 12 (Γρηγοριανό) / 25 Ιουλίου (Ιουλιανό).
Άγιος Ιούδας ο Θαδδαίος (Ιούδας Ιακώβου)
Γνωστός ως Ιούδας ή Θαδδαίος, ήταν ένας από τους δώδεκα Αποστόλους και πιθανόν συγγενής του Χριστού – είτε ως ανιψιός, είτε ως ξάδερφος. Το όνομά του, Ιούδας, σημαίνει “λιοντάρι” ή “δωρητής χαράς”, ενώ «Θαδδαίος» υποδηλώνει γενναιοδωρία και καλοσύνη.
Κηρύττοντας το Ευαγγέλιο, περιόδευσε ¨στην Ιουδαία, Σαμάρεια, Συρία, Μεσοποταμία, Λιβύη, ακόμη και στην Αρμενία μαζί με τον Απόστολο Βαρθολομαίο. Αναφέρεται ως συγγραφέας της «Επιστολής Ιούδα», όπου προτρέπει τους πιστούς να αντισταθούν σε αιρετικές διδασκαλίες.
Βασικός προστάτης των απελπισμένων και των… χαμένων υποθέσεων, λατρεύεται ιδιαίτερα από Καθολικούς και Ορθοδόξους. Σύμβολά του τα πυρωμένα σίδερα ή τσεκούρι, που αποτυπώνουν τον βασανισμό του και το μάρτυρικό του τέλος, το οποίο πιστεύεται ότι συνέβη είτε στην Αρμενία, είτε στη Συρία μαζί με τον Απόστολο Σίμωνα.
Τα λείψανά του θεωρούνται ότι φυλάσσονται στην Αγία Ρωμαϊκή Βασιλική του Αγίου Πέτρου στη Ρώμη. Η μνήμη του τιμάται στις 19 Ιουνίου (Ορθόδοξη) και στις 28 Οκτωβρίου (Δυτική).
Άγιος Ζώσιμος ο Μάρτυρας
Ο Ζώσιμος καταγόταν από την Απολλωνιάδα της Σωζόπολης, στη Θράκη (σημερινή Βουλγαρία). Υπηρέτησε στον ρωμαϊκό στρατό κατά τη βασιλεία του Τραϊανού (98–117 μ.Χ.) και αργότερα βαπτίστηκε Χριστιανός, αποσχίζοντας τον στρατιωτικό μηχανισμό.
Κατά τη σύλληψή του από τον έπαρχο Δομιτιανό στην Αντιόχεια της Πισιδίας, υπέμεινε φρικτά βασανιστήρια -από το άκουσμα ότι δεν αφέθηκε να αποκηρύξει το Χριστό, κατακαίγεται με κόκκινα μέταλλα και βρέθηκε ανέπαφος μέσα σε βραστό βόρβορο. Ένας λέων εμφανίστηκε σε δημόσιο θέατρο και μίλησε για τη θεότητα του Χριστού. Τελικά αποκεφαλίστηκε γύρω στο 117.
Ο Ζώσιμος τιμάται ως άγιος μάρτυρας στις 19 Ιουνίου, ημέρα κατά την οποία φέρουν το όνομά του και όσοι λατρεύουν την εσχατολογική ευσέβεια. Ιερά ναάκια του υπάρχουν σε διάφορες περιοχές, όπως στη Θεσσαλονίκη.
Η σημερινή εορτή –τιμώντας τρεις σημαντικές μορφές της Ορθοδοξίας– μας υπενθυμίζει το βάθος της πνευματικής ζωής. Καθένας, με διαφορετικό τρόπο, αντανακλά τη δύναμη της πίστης – από την ανύψωση μέσα στην ερημική ησυχία, στο κήρυγμα αυτής της πίστης και μέχρι τη μαρτυρία που θυσιάζει τη ζωή.
Για τον άγιο Παίσιο τον Μέγα τον μπερδέψατε με τον Άγιο Παίσιο τον Αγιορείτη