Σήμερα, 24 Ιουλίου, η Εκκλησία τιμά τη μνήμη δύο σπουδαίων μορφών της πίστης, της Αγίας Χριστίνας της Μεγαλομάρτυρος και του Αγίου Αθηναγόρου του Ομολογητού. Δύο πρόσωπα που, αν και έζησαν σε διαφορετικές εποχές και συνθήκες, μαρτυρούν με τον βίο και το έργο τους τη δύναμη της πίστης, της λογικής και της θυσίας.
Η Αγία Χριστίνα γεννήθηκε τον 3ο αιώνα μ.Χ., πιθανότατα στη Βολσένα της Ιταλίας ή στην Τύρο της Φοινίκης. Ήταν κόρη του ειδωλολάτρη στρατηγού Ουρβάνου, ο οποίος τη μεγάλωσε με αυστηρή ειδωλολατρική αγωγή. Ωστόσο, η νεαρή Χριστίνα, προικισμένη με νου και εσωτερική φλόγα, οδηγήθηκε στον Χριστιανισμό μέσα από την προσωπική της αναζήτηση για την αλήθεια. Αρνήθηκε να λατρέψει τα είδωλα και κατέστρεψε τα αγάλματα των θεών που της είχε δωρίσει ο πατέρας της, μοιράζοντας μάλιστα τα πολύτιμα υλικά τους στους φτωχούς.
Η στάση της αυτή προκάλεσε την οργή του πατέρα της, ο οποίος την υπέβαλε σε απάνθρωπα βασανιστήρια για να την αναγκάσει να απαρνηθεί την πίστη της. Η Αγία Χριστίνα άντεξε με θαυμαστή γενναιότητα: την έριξαν σε φούρνο με φωτιά, τη βασάνισαν με σίδερα, τη βύθισαν σε λίμνη δεμένη με βαρίδι, την έριξαν σε λάκκο με φίδια – όμως κάθε φορά, με θαυμαστό τρόπο, έβγαινε ζωντανή, ενισχύοντας έτσι την πίστη πλήθους ανθρώπων που παρακολουθούσαν. Τελικά, μετά από διαδοχικά βασανιστήρια από τρεις διαφορετικούς άρχοντες, αποκεφαλίστηκε, δίνοντας το αίμα της για την πίστη στον Χριστό. Η Εκκλησία την τίμησε με τον τίτλο της Μεγαλομάρτυρος και τα λείψανά της μεταφέρθηκαν με τιμές σε Κωνσταντινούπολη και Βενετία, όπου και φυλάσσονται έως σήμερα.
Η προσωπικότητα της Αγίας Χριστίνας αποτελεί διαχρονικό σύμβολο αφοσίωσης, θάρρους και πνευματικής αντίστασης απέναντι σε κάθε μορφή εξαναγκασμού. Παρά τη νεαρή της ηλικία, έδειξε ακλόνητη δύναμη, παραμένοντας σταθερή στην αλήθεια που είχε ανακαλύψει. Γι’ αυτό και θεωρείται προστάτιδα των παιδιών, των ναυτικών, των αρτοποιών και γενικά όλων όσοι βρίσκονται σε δοκιμασία.
Άγιος Αθηναγόρας ο Ομολογητής
Στο πρόσωπο του Αγίου Αθηναγόρου του Ομολογητού, η Εκκλησία τιμά έναν από τους σημαντικότερους απολογητές του Χριστιανισμού στην πρώιμη περίοδό του. Έζησε τον 2ο αιώνα μ.Χ. και καταγόταν πιθανώς από την Αθήνα ή την Αλεξάνδρεια. Φιλόσοφος με βαθειά γνώση της ελληνικής φιλοσοφίας – κυρίως Πλατωνιστής – στράφηκε στον Χριστιανισμό όχι από συναίσθημα αλλά από λογική και φιλοσοφική διερεύνηση. Αντιλήφθηκε τη χριστιανική αλήθεια ως υπέρβαση αλλά και εκπλήρωση της ελληνικής σοφίας.
Ο Άγιος Αθηναγόρας διακρίθηκε κυρίως για δύο έργα του: την «Απολογία των Χριστιανών» (περί το 177 μ.Χ.), ένα από τα πρώτα θεολογικά κείμενα που απαντούν με επιχειρήματα στις κατηγορίες εναντίον των Χριστιανών (όπως η “αθεΐα” ή οι “ανήθικες συνάξεις”), και το «Περί Αναστάσεως Νεκρών», όπου υποστηρίζει με λογικά επιχειρήματα τη φυσικότητα της ανάστασης ως συνέπειας της δημιουργίας. Μέσα από αυτά τα έργα, όχι μόνο υπερασπίστηκε τους Χριστιανούς ενώπιον των ρωμαϊκών αρχών, αλλά και άνοιξε τον δρόμο για τον διάλογο ανάμεσα στη φιλοσοφία και την πίστη.
Ο Αθηναγόρας αναγνωρίζεται ως θεμελιωτής της χριστιανικής απολογητικής και προφήτης της θεολογικής σκέψης. Ήταν από τους πρώτους που χρησιμοποίησαν τη λογική για να εκφράσουν θεολογικές αλήθειες, συμβάλλοντας σημαντικά στην πνευματική κατοχύρωση της Εκκλησίας έναντι της ειδωλολατρικής κοινωνίας. Η μνήμη του τιμάται από την Ορθόδοξη Εκκλησία με ιδιαίτερη εκτίμηση για τη σοφία και τη νηφαλιότητά του.
Η σημερινή ημέρα, λοιπόν, φέρνει στο προσκήνιο δύο διαφορετικά πρότυπα αγιότητας, τη μαρτυρία της νεαρής Χριστίνας που αντιστάθηκε με το αίμα της, και την απολογητική του Αθηναγόρα που υπερασπίστηκε με το λόγο του. Και οι δύο, όμως, ενώνονται σε ένα κοινό μήνυμα, η αλήθεια του Χριστού νικά τόσο με τη θυσία όσο και με τον λόγο. Η Εκκλησία τους προβάλλει ως φωτεινά παραδείγματα πίστης, συνέπειας και γενναιότητας, πολύτιμα σε κάθε εποχή.
