Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει η ανάρτηση του δημοσιογράφου Γιώργου Πετρόπουλου μετά την ανακοίνωση του Κώστα Καραμανλή ότι δεν θα είναι υποψήφιος στις επικείμενες βουλευτικές εκλογές.
Ο δημοσιογράφος αναφέρεται στην ομιλία που τελικά δεν έκανε ο ίδιος, στην εκδήλωση- συναυλία προς τιμήν του Σταύρου Ξαρχάκου στον δήμο Περιστερίου και που όπως σημειώνει, στο κείμενό του υπήρχαν σημεία που παραπέμπουν στη σημερινή ανακοίνωση.
Αναλυτικά το σχόλιο του Γ. Πετρόπουλου:
«Τον περασμένο Ιούλιο ο Δήμος Περιστερίου διοργάνωσε μια εκδήλωση- συναυλία προς τιμήν του Σταύρου Ξαρχάκου. Κεντρικός ομιλητής είχε οριστεί ο πρώην πρωθυπουργός Κώστας Καραμανλής.
Μίλησαν όλοι- εντός κι εκτός προγράμματος- αλλά όχι εκείνος. Όταν αντιλήφθηκε πόσο κούραζε τον κόσμο που είχε συγκεντρωθεί αυτή η διαδικασία, παραιτήθηκε της ομιλίας κι έδωσε το γραπτό κείμενο στο μεγάλο δημιουργό. «Πάρτο Σταύρο για να ξέρεις τι θα έλεγα». Ο Σταύρος και το έργο του ανήκουν στον κόσμο κι όχι στους ομιλητές. Αυτό το ήξερε και το ξέρει καλά.
Η ομιλία είχε σταλεί στους δημοσιογράφους νωρίτερα. Είχαμε φτιάξει το θέμα στην ΕΦΣΥΝ και μετά ξηλώναμε σελίδες. Μόνο ο Μανώλης Κοττάκης δημοσίευσε την ομιλία στην ΕΣΤΙΑ με την υπόμνηση «τι θα έλεγε ο Καραμανλής αν μιλούσε».
Στην ομιλία υπάρχουν κάποια σημεία που παραπέμπουν σ’ αυτό που έγινε σήμερα. Στην αποχώρησή του από τις κοινοβουλευτικές διαδικασίες.
Διαβάζουμε: «Πιστεύω, και το πιστεύω βαθιά, ότι τίποτα σπουδαίο δεν γίνεται, αν υπακούει και συμβιβάζεται με τις επιταγές του συρμού, του καθωσπρεπισμού, της επιτήδευσης και της εφήμερης εμπορικότητας… Αυτό που κάνει ένα έργο σπουδαίο, που αντέχει στον χρόνο, που όσες φορές κι αν το έχουμε ακούσει, λαχταρούμε να το ακούσουμε και πάλι είναι η αυθεντικότητά του… Το γνήσιο, το ανόθευτο, το πηγαίο μας συνεπαίρνει. Ακόμα περισσότερο επειδή είναι σπάνιο. Και είναι σπάνιο γιατί προϋποθέτει, εκτός από ταλέντο, γνώση και κόπο, κάτι μοναδικό. Προϋποθέτει ταυτότητα. Ταυτότητα καθαρή και ασυμβίβαστη. Που αψηφά τα κελεύσματα της μόδας και των ψευδοστερεότυπων. Ταυτότητα που ξέρει από πού έρχεται, πού θέλει να πάει, τί θέλει να μεταδώσει στους συνανθρώπους της. Ταυτότητα όμως σημαίνει αρχές, αξίες, επίγνωση του εαυτού σου, αίσθηση αποστολής. Είναι αυτή η ταυτότητα που ξεχωρίζει τους μεγάλους από τους άλλους».
Και πρόσθετε, με ένα παράδειγμα από την πολιτική διαδρομή του Σταύρου Ξαρχάκου:
«Αρχές του 1990 παραιτείται αιφνιδιαστικά από εκλεγμένος βουλευτής, απογοητευμένος από το πολιτικό σύστημα. Ξεχωρίζω από την επιστολή παραίτησής του ένα χαρακτηριστικό απόσπασμα: «Μπορούν να πουν ότι είμαι ένας αιθεροβάμων καλλιτέχνης, απροσάρμοστος στα κόλπα και στους σκοτεινούς ρεαλισμούς της πολιτικής πράξης. Και εγώ θα απαντήσω. Ναι είμαι. Γιατί μόνο οι αιθεροβάμονες και απροσάρμοστοι καλλιτέχνες μπορεί να βοηθήσουν την πολιτική και κοινωνική δημοκρατία να περιορισθεί από την καταστροφή και την αυτοκτονία της».
Αρκετοί τότε καταλάβαμε πως πίσω από αυτές τις φράσεις ο Καραμανλής προανήγγειλε την δική του αποχώρηση από το κοινοβούλιο αλλά και το πλαίσιο αρχών που θα το έκανε. Τις αξίες που πίστευε και τις οποίες δεν ήθελε σε καμία περίπτωση να προδώσει.
Ο Κώστας Καραμανλής είναι ένας πολιτικός που πιστεύει αυτά που λέει. Κι είμαι απολύτως βέβαιος πως δεν είναι η απογοήτευση που τον οδήγησε σήμερα στην ανακοίνωση της απόφασή του. Είναι η διαπίστωση της παρακμής της πολιτικής ζωής του τόπου- που την οδηγεί στην «καταστροφή και την αυτοκτονία της»- και η ανάγκη αυτή η παρακμή να αντιμετωπιστεί. Κάτι που δεν θα μπορούσε να γίνει από τα μέσα.
Κάνουν λάθος όσοι νομίζουν πως ο Καραμανλής αποσύρεται από την πολιτική. Εδώ θα είναι και θα παρεμβαίνει όποτε εκείνος κρίνει. Με τον τρόπο, για παράδειγμα, που το έκανε και τον περασμένο Αύγουστο για το ζήτημα των υποκλοπών. Αλλά αυτή τη φορά με τα χέρια λυμένα κι όχι με τις δεσμεύσεις της κομματικής στρούγκας που τον υποχρέωσε πριν από λίγο καιρό να δώσει ψήφο εμπιστοσύνης σε μια κυβέρνηση που κινήθηκε και κινείται στις ακριβώς αντίθετη κατεύθυνση από τη δική του κουκουλώνοντας το σκάνδαλο.
Με τον Καραμανλή μπορείς να διαφωνείς ή να συμφωνείς αλλά δεν μπορείς να αμφισβητήσεις την αξία του, ότι έχει αρχές και αξίες κι ότι συνιστά πολιτικό κεφάλαιο. Το μεγαλύτερο πολιτικό κεφάλαιο στον αστικό πολιτικό χώρο».
