«Η πρόταση της Νέας Δηµοκρατίας δίνει τη δυνατότητα στις πολιτικές δυνάμεις στον πρώτο γύρο προσπαθειών µε συναίσθηση πολιτικής ευθύνης και πνεύµα εθνικής συνεννόησης, χωρίς θεσμικούς καταναγκασμούς, να εκλέξουν Πρόεδρο της Δηµοκρατίας µια ισχυρή προσωπικότητα µεγάλου κύρους µε 200 ή και µε 180 ψήφους. Αν αυτό δεν επιτευχθεί, εκτίθενται πολιτικά όσοι το τορπίλισαν, χωρίς όµως να θίγεται η δηµοκρατική εντολή που έδωσε ο λαός στην κυβερνητική πλειοψηφία και να διακόπτονται βίαια ο κεντρικός κύκλος και η πολιτική σταθερότητα σε βάρος της χώρας µε έκτακτες εκλογές».
- Του Ανδρέα Καψαμπέλη, εφημερίδα «δημοκρατία»
Το απόσπασμα αυτό είναι από τη συζήτηση που είχε γίνει στις 24 Οκτωβρίου 2019 στην κοινοβουλευτική Επιτροπή Αναθεώρησης κατά την τελική φάση της αναθεώρησης του άρθρου 32 του Συντάγματος για την αποσύνδεση της εκλογής Προέδρου της Δημοκρατίας από τη διάλυση της Βουλής.
Ως πρόεδρος της επιτροπής, ο Ευριπίδης Στυλιανίδης είχε διατυπώσει, με ενάργεια μπορεί να πει κανείς, το πνεύμα υπό το οποίο έγινε η οριστική διατύπωση της διάταξης…
Αυτό που προκύπτει ως εισηγητική αντίληψη, πριν από πέντε και πλέον έτη, ήταν λοιπόν ότι «στον πρώτο γύρο» πρέπει να γίνεται «προσπάθεια» για ευρύτερη «εθνική συνεννόηση» με την υπόδειξη μιας ανάλογης «προσωπικότητας μεγάλου κύρους». Και στην περίπτωση που «τορπιλιστεί», να υπάρχει η δυνατότητα για εκλογή του Προέδρου με μικρότερη ή και σχετική πλειοψηφία.
Το κατά πόσο η επιλογή και η ανακοίνωση του κ. Τασούλα από τον κ. Μητσοτάκη υπηρέτησαν αυτό το πνεύμα και δεν πήγαν κατευθείαν στο γράμμα της αναθεωρημένης διάταξης -κατά την πρώτη εφαρμογή της- δεν είναι δύσκολο να το διαπιστώσει κανείς…
Για την Ιστορία, επίσης καταλυτικό ρόλο στην αλλαγή του άρθρου 32 έπαιξαν όσα είχαν προηγηθεί το 2014, όταν η τότε αντιπολίτευση μπλόκαρε την εκλογή του Στ. Δήμα προκειμένου να πέσει η κυβέρνηση και να γίνουν οι εκλογές.
Τα γεγονότα εκείνης της χρονιάς κρύβουν και μια άλλη οδυνηρή ανάμνηση, που μάλλον τον στοίχειωσε και ξυπνάει τώρα ως (μικρός;) εφιάλτης: Στις 24 Δεκεμβρίου 2014 ο Κ. Μητσοτάκης ως υπουργός Διοικητικής Μεταρρύθμισης προειδοποιούσε δημοσίως ότι, σε περίπτωση που οι βουλευτές της Χρυσής Αυγής ψήφιζαν τον Στ. Δήμα, ο ίδιος -και όχι μόνο- θα δήλωνε «παρών» για να «μη συμπράξει στη νομιμοποίησή της»…
Τελικώς, οι χρυσαυγίτες βουλευτές υπό τον Ν. Μιχαλολιάκο είχαν περιοριστεί στο «παρών» και δεν χρειάστηκε να κάνει πράξη την απειλή του.
Κατά συνέπεια, για να είναι τώρα συνεπής προς τον εαυτό του (λέμε…), θα πρέπει να κάνει το ίδιο και να επαναλάβει ότι ψηφίζει «παρών» εάν οι «Σπαρτιάτες» δώσουν, όπως λένε, θετική ψήφο στην επιλογή του, τον Τασούλα.
Το «δεν είναι ευπρόσδεκτες» που ψελλίζει ο κυβερνητικός εκπρόσωπος στην πράξη δεν σημαίνει και πολλά πράγματα. Και σίγουρα δεν αίρει το δίλημμα…
Δείτε επίσης:
