Κρυφά μηνύματα πίσω από λέξεις και φράσεις «κλειδιά» έστειλε ο πρώην πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς στην προχθεσινή ομιλία του στη Βουλή.
Ορισμένα εξ αυτών είχαν αποδέκτη τον σημερινό πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη (κυρίως οι έμμεσες απειλές του για τα εθνικά θέματα), άλλα στόχευαν λειτουργούς της Δικαιοσύνης, ενώ δεν παρέλειψε να προειδοποιήσει και τους συνοδοιπόρους του Μιωνή – Παπασταύρου, παρότι σε πρώτη ανάγνωση τους στήριξε.
Εντύπωση προκαλεί η αναφορά-στήριξη (;) στον κ. Παπασταύρου και στις υποτιθέμενες πιέσεις να αποκαλύψει στοιχεία για τη Μαρέβα Μητσοτάκη. Επί λέξει ανέφερε: «Του ζήτησαν να καταθέσει εναντίον της Μαρέβας Μητσοτάκη για να κερδίσει την ελευθερία του, χάνοντας όμως τη συνείδησή του». Είχε όντως κάτι να καταθέσει ο κ. Παπασταύρου; Και γιατί θα έχανε τη συνείδησή του αν το έπραττε; Και γιατί επέλεξε ο κ. Σαμαράς να θίξει την πτυχή του πλούσιου βιογραφικού του «απλού πολίτη Παπασταύρου»;
Δεν ανέφερε, όμως, λέξη για όσα ειπώθηκαν για Παπασταύρου – Μαρέβα στη συνάντησή του με τον Παπαγγελόπουλο. Γιατί, άραγε;
Σειρά απολογητικών απαντήσεων έδωσε ο κ. Σαμαράς (με τον γνωστό υπόγειο τρόπο του) και στο άρθρο του εκδότη της «δημοκρατίας» Ιωάννη Φιλιππάκη, το οποίο δημοσιεύτηκε την ημέρα της συζήτησης στη Βουλή. Βεβαίως, δεν τόλμησε να τοποθετηθεί επί της ουσίας (για την ανίερη συμμαχία στην οποία πρωτοστατεί) ούτε έδωσε εξηγήσεις για τις σκοτεινές πτυχές της υπόθεσης Novartis και τη συμμετοχή του στη μετέπειτα εκδικητική διαχείριση. Εστίασε σε… περιφερειακά θέματα, που αφορούν κυρίως τον χαρακτήρα του.
Επί παραδείγματι, στις αναφορές Φιλιππάκη για τις Ερινύες που κυνηγούν τον κ. Σαμαρά, απάντησε κάνοντας λόγο για «Ερινύες που κυνηγούν τον ΣΥΡΙΖΑ». Στην κριτική Φιλιππάκη για την εκδικητική φύση του, απολογήθηκε ότι το «μέχρι τέλους» δεν είναι εκδικητικό, αλλά αφορά συνολικά την προστασία του πολιτικού κόσμου. Στην αναφορά Φιλιππάκη για τον διασπαστικό ρόλο του κατά το παρελθόν, με αποκορύφωμα το 1993, απάντησε εμφανιζόμενος ως εγγυητής -εδώ γελάνε- της ενότητας της παράταξης και… σημαιοφόρος της! Στο σχόλιο Φιλιππάκη για το αστικό προσωπείο του, πίσω από το οποίο κρύβει εν τέλει τις σκοτεινές μεθόδους του, ο κ. Σαμαράς απάντησε: «Η αστική συμπεριφορά είναι πολύ ανεκτική απέναντι στη διαφωνία και στους διαφωνούντες. Αλλά ταυτόχρονα είναι αμείλικτη απέναντι στη σκευωρία και στους σκευωρούς! Η αστική δημοκρατία είναι πολίτευμα αρχών. Κι ένας έντιμος πολιτικός απαντάει πάντα σκληρά όταν τον αδικήσουν».
Επιπρόσθετα, στην ερώτηση Φιλιππάκη τι στ’ αλήθεια τον συνδέει με Παπασταύρου – Μιωνή, απάντησε: «Ο Παπασταύρου ήταν ένας απλός πολίτης, που… έτυχε να είναι συνεργάτης μου».
Μίλησε και για τις βαλίτσες στο Μαξίμου (με αυτό, μάλιστα, άρχισε την ομιλία του), θέλοντας να απαξιώσει συνολικά τη σχετική μαρτυρία. Γιατί το έπραξε; Γιατί, όπως θύμισε στο άρθρο του ο Ι. Φιλιππάκης, στο απαλλακτικό βούλευμα για τον κ. Σαμαρά αναφέρεται ότι δεν υπήρξαν στοιχεία ότι παρέλαβε ο ίδιος τη βαλίτσα με τις μίζες της Novartis, ωστόσο δεν διαψεύστηκε ότι μια τέτοια βαλίτσα με χρήματα όντως πήγε στο Μαξίμου! Ποιος πήρε τα λεφτά παραμένει μυστήριο για τη Δικαιοσύνη και για όλους μας.
Και, φυσικά, υπεραμύνθηκε των πατριωτικών αισθημάτων του, θυμίζοντας ακόμα και ότι παρέστη στο μεγάλο συλλαλητήριο για τη Μακεδονία στην Αθήνα (έστω και κρυμμένος στην είσοδο πολυτελούς ξενοδοχείου). Βέβαια, παρέλειψε να πει ότι δεν έκανε τίποτα για να μην ισχύσει η κατάπτυστη Συμφωνία των Πρεσπών. Πιθανότατα επειδή δεν ήθελε να ρισκάρει τη διεκδίκηση μιας σειράς θέσεων τις οποίες επιθυμούσε διακαώς (επίτροπος, Πρόεδρος Δημοκρατίας κ.λπ.).
Πηγή: εφημερίδα «δημοκρατία»
