Είδα την προσπάθεια του ΣΥΡΙΖΑ για το νέο σήμα του κόμματος. Στο μυαλό μου ήρθαν διάφορες σκέψεις. «Αργία μήτηρ πάσης κακίας», «Δουλειά δεν είχε ο διάβολος» και λοιπά συναφή.
Δεν είναι εύκολο πράγμα το σήμα για ένα κόμμα! Είναι από τα πιο δύσκολα, ιδιαίτερα αν το κόμμα υπάρχει και επιθυμεί να αλλάξει το σήμα του!
Το μόνο κόμμα που έχει στάνταρ σήμα είναι το ΚΚΕ με το σφυροδρέπανο! Σου λέει «σφυρί – δρεπάνι» και ο κόσμος να καίγεται! Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, όταν ίδρυσε τη Νέα Δημοκρατία και του πρότειναν διάφορα σήματα, έδωσε αμέσως τη λύση: Έβαλε για σήμα τη… φωτογραφία του! «L’ etat c’ est moi!» και κλείσαμε!
Ο Ανδρέας Παπανδρέου έδωσε επίσης μια απλή λύση! Τον ήλιο σε πράσινο χρώμα. «Μα, δεν είμεθα παναθηναϊκοί, πρόεδρε!» είπε ο Κατσιφάρας. «Είναι το χρώμα της ελπίδας» αντέτεινε ο Ανδρέας, κι ας νόμιζαν πολλοί ότι το πράσινο είχε να κάνει με το πράσινο βιβλίο του Καντάφι, ο οποίος είχε στείλει κάτι λεφτάκια, μια και εκείνος νόμιζε ότι το ΠΑΣΟΚ θα έφερνε τον σοσιαλισμό!
Θυμάμαι τον μπαμπά μου, που ήταν στέλεχος της Ενώσεως Κέντρου με σήμα ένα «Ε» κι ένα «Κ» στη μέση, αριστερά ένα στάχυ και δεξιά ένα κλαδί δάφνης! «Τι σημαίνει το σήμα;» τον ρώτησα. «Δεν έχει σημασία» μου απάντησε. Αργότερα, το σήμα του κόμματος περιέλαβε τον περίφημο σκούφο, που φέρει η γυμνόστηθη Μαριάν στον πίνακα του Ντελακρουά «Η Ελευθερία οδηγεί τον λαό»!
«Τι σημαίνει το νέο σήμα;» ρώτησα τον μπαμπά. «Δεν ξέρω από πού κρατάει η σκούφια μας!» απάντησε…
Η Αριστερά, πλην του ΚΚΕ, πάντα ψαχνόταν, αφού κατέβαινε τις πιο πολλές φορές στις εκλογές με άλλο σχήμα. Πότε ΚΚΕ, πότε ΕΔΑ, πότε ΠΑΜΕ, πότε Ενωμένη Αριστερά, πότε Συμμαχία, πότε Συνασπισμός και τώρα ΣΥΡΙΖΑ. Για την Αριστερά (πλην ΚΚΕ), τα σήματα είναι μια καλή ευκαιρία για ενδοσκόπηση. Βάζει καθένας μια γραμμή, μια πινελιά, ένα χρώμα, κι αρχίζει ο διάλογος!
Χάζεψα για ώρα πολλή το νέο σήμα του ΣΥΡΙΖΑ. Κάπου διέκρινα μια… ανάποδη καρέκλα, σε λίγο η καρέκλα μού φάνηκε… γκλομπ κι έσκασα στα γέλια! Για σκέψου, το κόμμα της Αριστεράς και της προόδου να έχει μέσα στο σήμα του το σύμβολο της αστυνομικής βίας!
Θυμήθηκα επίσης τον καιρό που η Νέα Δημοκρατία ήταν αντιπολίτευση και στην Πειραιώς σκότωναν την ώρα τους και σκέφτηκαν να αλλάξουν (και άλλαξαν) το σήμα, διαγράφοντας τον πυρσό! Και τότε έπεσε πολύ γέλιο!
Εν ολίγοις, η αλλαγή του σήματος στα κόμματα είναι μια περίεργη υπόθεση. Η καλύτερη, δε, μέθοδος είναι μία: «Μην αγγίζετε!»
«δημοκρατία»
