Επιτέλους, βρέθηκε ένας υπουργός να πει στον πρωθυπουργό Κ. Μητσοτάκη ότι υπάρχουν όρια στον αλήστου μνήμης σημιτικό ενδοτισμό.
Πλήρης δικαίωση και του τέως Προέδρου της Δημοκρατίας Προκόπη Παυλόπουλου
Επιτέλους, βρέθηκε ένας υπουργός να πει στον πρωθυπουργό Κ. Μητσοτάκη ότι υπάρχουν όρια στον αλήστου μνήμης σημιτικό ενδοτισμό και στην απαράδεκτη υποχωρητικότητα απέναντι στην τουρκική προκλητικότητα, που έφθασε να προσβάλλει ευθέως κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας.
Ο ΥΠΕΞ Νίκος Δένδιας έχει αποδείξει ότι έχει και τη βούληση και τη δύναμη ν’ αντισταθεί στη στάση που επιχειρεί να επιβάλλει ο Κ. Μητσοτάκης, «πιστός» στη γραμμή Σημίτη, απέναντι στην Τουρκία. Σήμερα λοιπόν, ο Ν. Δένδιας έστειλε επιστολή στον ύπατο εκπρόσωπο της ΕΕ και αντιπρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ζοζέπ Μπορέλ για την τουρκική παραβατικότητα, στην οποία τονίζεται το θεμελιώδες και αναφαίρετο δικαίωμα της Ελλάδας να επικαλεστεί κοινή ευρωπαϊκή στάση απέναντι στην Τουρκία, δηλαδή να επικαλεστεί το άρθρο 42 παρ. 7 της Συνθήκης της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΣΕΕ) περί της «ρήτρας αμοιβαίας αλληλεγγύης».
Η στάση αυτή του Ν. Δένδια δικαιώνει πλήρως τον τέως ΠτΔ Προκόπη Παυλόπουλο, ο οποίος ήδη ως Πρόεδρος επέμενε να γίνει χρήση του άρθρου 47 παρ. 2 της ΣΕΕ για τη ρήτρα αμοιβαίας αλληλεγγύης. Κορυφαία στο σημείο αυτό ήταν η παρέμβαση του Προκόπη Παυλόπουλου στο Καστελλόριζο, στις 19.9.2020 όταν, κατά την εκδήλωση της Συντονιστικής Επιτροπής των Δικηγορικών Συλλόγων Ελλάδας, μίλησε με θέμα «η αμυντική θωράκιση των Ελληνικών Νησιών του Αιγαίου κατά το Διεθνές και το Ευρωπαϊκό Δίκαιο». Εκεί ανέλυσε πλήρως πώς και γιατί, με βάση την σημερινή ασυδοσία της Τουρκίας, η Ελλάδα μπορεί και πρέπει να ζητήσει από την Ευρωπαϊκή Ένωση ενεργοποίηση της ρήτρας αμοιβαίας αλληλεγγύης κατά το άρθρο 42 παρ. 7 της ΣΕΕ. Παραθέτουμε την περίληψη της ομιλίας του τέως Προέδρου της Δημοκρατίας, η οποία είναι αρκετή για να δείξει πόσο καθαρά είχε πει τα πράγματα ο Προκόπης Παυλόπουλος, όπως και το σχετικό video (στο σημείο 2ώρες και 5΄).
«Σε μια από τις πιο πρόσφατες προκλήσεις της η Τουρκία άρχισε, πάντα στο πλαίσιο της πάγιας τακτικής της να προσθέτει ανύπαρκτα ζητήματα προς διαπραγμάτευση με την Ελλάδα -και, συνακόλουθα, ν’ αμφισβητεί την αδιαπραγμάτευτη Εθνική μας Θέση, ότι μεταξύ μας υφίσταται μια, και μόνη, διαφορά, εκείνη της οριοθέτησης της νησιωτικής υφαλοκρηπίδας και των αντίστοιχων θαλάσσιων ζωνών- να εγείρει εκ νέου και ζήτημα ως προς το αν η Ελλάδα έχει δικαίωμα να θωρακίζει αμυντικώς όλα, ανεξαιρέτως, τα Νησιά της στο Αιγαίο, και μάλιστα ανεξαρτήτως του ποια είναι η έκτασή τους και αν κατοικούνται ή όχι.
Α. Αδιαπραγμάτευτη Εθνική μας Θέση είναι ότι μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας υφίσταται μια, και μόνη, διαφορά, εκείνη της οριοθέτησης της νησιωτικής υφαλοκρηπίδας και των αντίστοιχων θαλάσσιων ζωνών. Ουδένα δε ζήτημα υφίσταται ως προς την αμυντική θωράκιση των Ελληνικών Νησιών του Αιγαίου.
1. Η Ελλάδα έχει το δικαίωμα -αλλά και την υποχρέωση, αφού τούτο αφορά την προστασία της Ελληνικής Επικράτειας- τόσο για δικό της λογαριασμό όσο και απέναντι στην Ευρωπαϊκή Ένωση ως πλήρες Κράτος-Μέλος της, να θωρακίζει αμυντικώς όλα, ανεξαιρέτως, τα Νησιά της στο Αιγαίο, ανεξαρτήτως της έκτασης του εδάφους τους και του αν κατοικούνται ή όχι. Το δικαίωμα αυτό στηρίζεται στις διατάξεις του άρθρου 51 του Καταστατικού χάρτη του ΟΗΕ, οι οποίες κατοχυρώνουν το δικαίωμα Κράτους-Μέλους του ΟΗΕ περί «νόμιμης άμυνας» όχι μόνο σε περίπτωση ένοπλης επίθεσης εναντίον του, αλλά και σε περίπτωση «απειλής χρήσης βίας» ή ακόμη και «επικείμενης απειλής», όπως προκύπτει από την πρακτική αυτού τούτου του ΟΗΕ. Και είναι δεδομένο ότι η Τουρκία, ιδίως μετά την εισβολή στην Κύπρο το 1974, το εντελώς αυθαίρετο «casus belli» ως προς την επέκταση της Αιγιαλίτιδας Ζώνης και τον σχηματισμό της «Στρατιάς το Αιγαίου», απειλεί διαχρονικώς και ευθέως την Ελλάδα, και με την χρήση βίας -όπως αποδεικνύει, επιπροσθέτως, η πρόσφατη στάση της, μετά την «σύναψη» του λεγόμενου «τουρκολιβυκού μνημονίου»- παραβιάζοντας ευθέως το Διεθνές Δίκαιο και, κατ’ εξοχήν, το Δίκαιο της Θάλασσας κατά την Συνθήκη του Montego Bay του 1982. Συνθήκη, η οποία δεσμεύει και την Τουρκία, μέσω γενικώς παραδεδεγμένων κανόνων του Διεθνούς Δικαίου.
2. Πέραν τούτων, η Τουρκία ουδόλως και καθ’ οιονδήποτε τρόπο μπορεί να επικαλείται την Σύμβαση Ειρήνης των Παρισίων του 1947, δια της οποίας παραχωρήθηκαν τα Δωδεκάνησα στην Ελλάδα. Και αυτό επειδή η Τουρκία δεν υπήρξε συμβαλλόμενο μέρος στην ως άνω Συνθήκη, η οποία έχει συναφθεί μεταξύ των Συμμάχων νικητών του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου και της Ιταλίας. A fortiori, η Τουρκία οφείλει να σέβεται, στο ακέραιο, την Συνθήκη Ειρήνης, η οποία συνιστά, έναντι αυτής, «res inter alios acta».
B. To ίδιο δικαίωμα -άρα και την ίδια υποχρέωση- αντλεί η Ελλάδα και με βάση το Ευρωπαϊκό Δίκαιο και το αντίστοιχο Ευρωπαϊκό Κεκτημένο, σύμφωνα με τις ακόλουθες διευκρινίσεις και υπό τα δεδομένα της διαρκώς εντεινόμενης προκλητικής και επιθετικής συμπεριφοράς της Τουρκίας απέναντί της η οποία, κατά τα συμπεράσματα της Ευρωμεσογειακής Διάσκεψης της 10ης Σεπτεμβρίου 2020 στο Αιάκειο της Κορσικής, παραβιάζει ευθέως την Κυριαρχία και τα κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας.
1. Οι διατάξεις του άρθρου 42 παρ. 7 εδ. α΄ της ΣΕΕ, οι οποίες κατοχυρώνουν τις θεσμικές εγγυήσεις ενεργοποίησης της ρήτρας «Αμοιβαίας Άμυνας», όταν απειλείται Κράτος-Μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, παραπέμπουν ευθέως, ως προς τις προϋποθέσεις ενεργοποίησης της ρήτρας αυτής, στις προμνημονευόμενες διατάξεις του άρθρου 51 του Καταστατικού Χάρτη του ΟΗΕ. Κατά τούτο, οι ως άνω διατάξεις αποτελούν μέρος του Ευρωπαϊκού Κεκτημένου, οπότε η Ελλάδα έχει το δικαίωμα αμυντικής θωράκισης των Νησιών του Αιγαίου εναντίον της τουρκικής απειλής και με βάση το θεσμικό πλαίσιο του Ευρωπαϊκού Δικαίου και του αντίστοιχου Ευρωπαϊκού Κεκτημένου.
2. Επιπλέον, και ενόψει της κατάφωρης τουρκικής προκλητικότητας και ευθείας απειλής εναντίον της, η Ελλάδα δικαιούται, ανά πάσα στιγμή, να ζητήσει, ως Κράτος-Μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, την ενεργοποίηση της ρήτρας «Αμοιβαίας Άμυνας», κατά τις διατάξεις του άρθρου 42 παρ. 7 της ΣΕΕ. Προς την κατεύθυνση αυτή η Ελλάδα μπορεί να επικαλεσθεί την πρακτική, η οποία έχει έως τώρα ακολουθηθεί στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, για την ενεργοποίηση της ως άνω ρήτρας».
