Ο Έλληνας πρωθυπουργός και σύσσωμη η κυβέρνηση οφείλουν να σεβασθούν τις παρακαταθήκες του Προκόπη Παυλόπουλου για τα Εθνικά μας Θέματα στο διεθνές και ιδίως ευρωπαϊκό πλαίσιο
Την ώρα που ο αδίστακτος Ταγίπ Ερντογάν επιχειρεί, και με τις τελευταίες δηλώσεις του και με τις τελευταίες δηλώσεις του μετά την προχθεσινή συνάντησή του με τον Κυριάκο Μητσοτάκη, να παρασύρει την Ελλάδα στον επικίνδυνο δρόμο διμερούς διαλόγου για τα Εθνικά μας Θέματα, ο Πρωθυπουργός οφείλει να θυμάται ότι δεν μπορεί να παρεκκλίνει ούτε κατά κεραία από τις παρακαταθήκες του Προκόπη Παυλόπουλου, όταν ήταν Πρόεδρος της Δημοκρατίας.
Υπενθυμίζουμε ότι από τότε που ανέλαβε τα καθήκοντά του ως Πρόεδρος της Δημοκρατίας, ο Προκόπης Παυλόπουλος σε κάθε ευκαιρία συνάντησης με τους ομολόγους του τόνιζε ότι τα Εθνικά μας Θέματα δεν είναι, με κανένα τρόπο, διμερή, ιδίως σε σχέση με την Τουρκία, αλλά είναι θέματα που βασίζονται τόσο στο διεθνές όσο και στο ευρωπαϊκό δίκαιο. Άρα είναι πρωτίστως και ευρωπαϊκά θέματα. Πρόκειται για Εθνική Γραμμή, την οποία ο κ. Μητσοτάκης οφείλει να σεβασθεί στο ακέραιο.
Για λόγους ιστορικής ακρίβειας παραθέτουμε τις δηλώσεις του Προκόπη Παυλόπουλου, όταν συναντήθηκε στο Δουβλίνο με τον Ιρλανδό ομόλογό του M. Higgins, στις 16 Ιανουαρίου 2020. Και για την ιστορία ήταν το τελευταίο επίσημο ταξίδι που πραγματοποίησε, μια μέρα αφότου ο Κυριάκος Μητσοτάκης του είχε ανακοινώσει, μ΄ εκείνο τον απαράδεκτο έως ιταμό τρόπο, τη μη ανανέωση της θητείας του. Ο Προκόπης Παυλόπουλος, πηγαίνοντας στο Δουβλίνο υπό τις συνθήκες αυτές, έμεινε στο ύψος των περιστάσεων για τα Εθνικά μας Θέματα και είχε τονίσει στον Ιρλανδό πρόεδρο Μ. Higgins:
«Γνωρίζοντας και την δική σας προσήλωση στην υπεράσπιση της Ευρωπαϊκής Ένωσης και στην ολοκλήρωση του Ευρωπαϊκού Οικοδομήματος, θέλω να σας διαβεβαιώσω πως η Ελλάδα είναι υπέρ της διεύρυνσης της Ευρωπαϊκής μας Οικογένειας, βεβαίως υπό τους αυτονόητους και απαράβατους όρους αφενός ότι τα υποψήφια Κράτη έχουν προσαρμοσθεί, πλήρως και δίχως καμμίαεξαίρεση, στο Ευρωπαϊκό Κεκτημένο και, αφετέρου, ότι έχουν επιλύσει προηγουμένως κάθε είδους διαφορά τους με τα γειτονικά τους Κράτη. Προσθέτω δε εδώ ότι η Ελλάδα έχει αποδείξει ότι είναι τόσο συνεπής ως προς την τήρηση των Ευρωπαϊκών της υποχρεώσεων, ώστε ακόμη και τα Εθνικά της Θέματα, κατ’ εξοχήν δε εκείνα που αφορούν τις σχέσεις της με την Τουρκία, τα υπερασπίζεται αποκλειστικώς και μόνο στην βάση του Ευρωπαϊκού Δικαίου, συνακόλουθα δε στην βάση του Διεθνούς Δικαίου. Καιγια να γίνω σαφέστερος:
Α. Η Ελλάδα ευνοεί και την Ευρωπαϊκή προοπτική της Τουρκίας, βεβαίως υπό τον απαράβατο όρο του εκ μέρους της πλήρους σεβασμού του Διεθνούς και του Ευρωπαϊκού Δικαίου. Δυστυχώς, η ίδια η Τουρκία υπονομεύει επικίνδυνα κάθε πτυχή της Ευρωπαϊκής της προοπτικής, παραβιάζοντας, ευθέως και απροκαλύπτως, το Διεθνές και το Ευρωπαϊκό Δίκαιο. Απτά δείγματα γραφής αυτής της συμπεριφοράς της είναι:
1. Πρώτον, η συνεχιζόμενη αυθαίρετη επέμβασή της στην Συρία.
2. Δεύτερον, η στάση της έναντι των Προσφύγων και των Μεταναστών, η οποία, εκτός από το Διεθνές Δίκαιο και τις αρχές του Ανθρωπισμού και των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, παραβιάζει και την σχετική Συμφωνία της με την Ευρωπαϊκή Ένωση.
3. Και, τρίτον, και κατ’ εξοχήν, η στάση της ως προς τον σεβασμό των κατά το Διεθνές και το Ευρωπαϊκό Δίκαιο Δικαιωμάτων της Ελλάδας, ιδίως σε ό,τιαφορά τα Σύνορά μας, την Επικράτειά μας και την Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη μας, που είναι, αυτοθρόως, και Σύνορα, Επικράτεια και Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Άκρως χαρακτηριστικό παράδειγμα της εν προκειμένω τουρκικής αυθαιρεσίας είναι το λεγόμενο «Μνημόνιο Κατανόησης» μεταξύ Τουρκίας και Λιβύης, το οποίο, κατά διεθνή μάλιστα ομολογία, είναι διάτρητο και θεσμικώς ανυπόστατο. Εν πάση περιπτώσει, η Ελλάδα διαμηνύει, αδιαλείπτως, προς την Τουρκία ότι η αυθαιρεσία της δεν θα περάσει και ότι, με συμπαραστάτες την Ευρωπαϊκή Ένωση και την Διεθνή Κοινότητα, θα υπερασπισθούμε, στο ακέραιο, τα Κυριαρχικά μας Δικαιώματα ως προς τα Σύνορα, την Υφαλοκρηπίδα και την Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη της Ελλάδας και της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Οι διεθνείς συμμαχίες που έχει συμπήξει η Χώρα μας στην περιοχή μας, και οι οποίες ήδη αποδίδουν καρπούς, βεβαιώνουν του λόγου το ασφαλές.
Β. Στο σημείο δε αυτό έχω χρέος να διευκρινίσω προς την Ευρωπαϊκή μας Οικογένεια, την Ευρωπαϊκή Ένωση, ότι πρέπει να γνωρίζει, όπως ήδη εξέθεσα, πως ο αγώνας της Ελλάδας αφορά και δικά της ζωτικά θέματα, ιδίως ως προς το Έδαφος, τα Σύνορα και την Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη της.»
