Του Θύμιου Λυμπερόπουλου
Ο νεοφιλελευθερισμός δεν ήταν ποτέ ιδεολογικό κίνημα. Εμφανίστηκε για πρώτη φορά το 1922 ως μια υποτιμητική περιγραφή στο βιβλίο ‘’ Έθνος, Κράτος, Οικονομία’’ στο βιβλίο του Λούντβιχ Φον Μίζες και καθιερώθηκε από τον πρωτο-φασιστικό φιλόσοφο ΌτμαρΣπαν το 1926. Μετά το τέλος του ψυχρού πολέμου, στις αρχές της δεκαετίας του 80 εδραιώθηκε ως ένα επιχειρηματικό-οικονομικό μοντέλο που υπαγορεύει την συρρίκνωση του κράτους και την κυριαρχία των αγορών σε κάθε μορφή κοινωνικής δραστηριότητας. Καλλιεργεί δε, τη νοοτροπία της ατομικότητας και την απεξάρτηση από το κράτος πρόνοιας. Με απλά λόγια δημιουργεί μια κοινωνία στην οποία επιβιώνουν οι ισχυρότεροι. Οι αδύναμοι στην πυρά.
Αυτό το μοντέλο διαφήμιζε ο Κυριάκος Μητσοτάκης στην προεκλογική του καμπάνια, αυτό υιοθέτησε ως πρωθυπουργός και αυτό ακριβώς εφαρμόζει και υπηρετεί η κυβέρνησή του. Είναι γεγονός ότι το οικοδόμημα του κοινωνικού κράτους στην χώρα μας άρχισε να υποχωρεί μετά το τέλος της κυβέρνησης του Κώστα Καραμανλή, αλλά στην περίοδο κυβέρνησης Μητσοτάκη ουσιαστικά κατέρρευσε. Οι κυβερνητικοί χειρισμοί τόσο στην διάρκεια της πανδημίας όσο και τον Αύγουστο με τις πυρκαγιές που έπληξαν την Ελλάδα, ανέδειξαν την ανεπάρκεια των δημόσιων υπηρεσιών και την σαφέστατη αδυναμία τους να προστατέψουν τους πολίτες. Η κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη, όπως και όλες οι νεοφιλελεύθερες ηγεσίες δεν είναι σε θέση να διαχειριστούν τέτοιες κρίσιμες καταστάσεις. Γνωρίζουν μόνο από επιχειρήσεις και όχι από κοινωνίες ανθρώπων
Οι παρενέργειες από τις πολιτικές που εφαρμόστηκαν είναι ήδη ορατές. Αύξηση της ανισότητας, περικοπές κοινωνικών προγραμμάτων, φτωχοποίηση πληθυσμού και επιστροφή σε παλαιότερα μοντέλα κοινωνικής ιεραρχίας βασισμένα στις αξίες που προάγουν οι αγορές και ο επιχειρηματικός ανταγωνισμός. Εν έτει 2021 και επί κυβέρνησης Μητσοτάκη διαμορφώνεται ένα μοντέλο σύγχρονου φεουδαρχισμού. Οι πλούσιοι γίνονται πλουσιότεροι και οι φτωχοί φτωχότεροι.
Η νεοφιλελεύθερη συνταγή διακυβέρνησης ακολουθείται πιστά από το σύνολο των στελεχών της κυβέρνησης σε όλους τους τομείς. Οικονομία, Παιδεία, Εργασία, Μεταφορές κ.λ.π. Πρώτα η εξυπηρέτηση των πολυεθνικών και του επιχειρείν και μετά η κοινωνία και οι εργαζόμενοι. Χαρακτηριστικό παράδειγμα νεοφιλελεύθερης αντικοινωνικής πολιτικής ήταν ο πρώην υφυπουργός Μεταφορών, αρμόδιος για θέματα του ταξί, Γιάννης Κεφαλογιάννης. Κυριολεκτικά, έλαμψε διά της αδρανείας του. Στην εποχή της πανδημίας ο κλάδος μας ‘’έφαγε’’ πόρτα και αποκλείστηκε από τα περισσότερα μέτρα οικονομικής στήριξης. Θυμηθείτε πόσο καιρό μεταφέραμε ένα μόνο άτομο. Θυμηθείτε πόσες φορές προετοίμασε -με τις δηλώσεις του- τον δρόμο για τις νέες μορφές κινητικότητας. Θυμηθείτε από πότε υποσχέθηκε ταξινόμηση 7θέσιων-9θέσιων ταξί. Αναρωτηθήκατε ποτέ γιατί δεν έκανε τίποτα από αυτά; Ο κ. Κεφαλογιάννηςυποστήριξε δημόσια ότι ο Νόμος 4530/2018 δεν είναι καλός νόμος και δημιούργησε πολλά προβλήματα. Είδατε εσείς κάποια –προσπάθεια έστω- βελτίωσής του; Πέρασαν δυο χρόνια άριστων σχέσεων με την συνδικαλιστική ηγεσία του κλάδου, αλλά από αυτή την σχέση το ταξί δεν κέρδισε απολύτως τίποτα.
Ας ελπίσουμε ότι ο Μιχάλης Παπαδόπουλος που τον αντικατέστησε στο Υπουργείο Μεταφορών θα έχει την δυνατότητα να ασκήσει τα καθήκοντά του ελεύθερα και χωρίς άνωθεν περιορισμούς. Άλλωστε στην τελευταία θητεία του ως υφυπουργός απέδειξε την συμπάθειά του για τον κλάδο μας. Ωστόσο ακόμη κι αν θεωρήσουμε δεδομένη την ευνοϊκή για το ταξί διάθεση του Παπαδόπουλου, αυτό από μόνο του δεν είναι αρκετό. Η ελληνική κοινωνία πρέπει να καταστήσει σαφές ότι η νεοφιλελεύθερη πολιτική της ομάδας Μητσοτάκη είναι απορριπτέα. Όπως και κάθε μονοπωλιακή πολιτική. Επιτέλους χρειάζεται μια ισχυρή εθνική φωνή διαμαρτυρίας (αλήθεια που είναι η αντιπολίτευση;) που θα ξυπνήσει τον κόσμο και θα τον βγάλει από την χειμερία νάρκη της αδιαφορίας. Εμείς ως επαγγελματική ομάδα δεν μπορούμε να θέσουμε υπό έλεγχο την θάλασσα (κυβέρνηση) μπορούμε όμως να κυβερνήσουμε σωστά το καράβι μας. Γιατί αυτή τη στιγμή πλέει επικίνδυνα και ακυβέρνητο. Το ταξί έχασε το κύρος του, τον δυναμισμό του και την φωνή του. Μπορεί να μην υπάρχει τρόπος να γυρίσουμε πίσω και να αλλάξουμε την αρχή, μπορούμε όμως να ξεκινήσουμε από δω που είμαστε και να αλλάξουμε το τέλος.
Κι όπως είπε και ο Οδυσσέας Ελύτης, με τον καιρό να είναι κόντρα, είναι όντως τιμή να πετάς…
