Εκεί που ο Ανδρουλάκης προσπάθησε να πείσει ότι εκτός από την ηλικιακή ανανέωση έφερνε και την ηθική ανανέωση του κινήματος, βγήκε ο Σημίτης και του γκρέμισε το αφήγημα.
Με άρθρο του στην εφημερίδα η οποία έχει συνδεθεί με κάθε κακό που έχει βρει τον ελληνισμό, Τα Νέα, ο χειρότερος πρωθυπουργός όλων των εποχών, ο καταστροφέας της Ελλάδας του οποίου τα εγκλήματα πληρώνουμε ακόμα και σήμερα, βγήκε για να διαφημίσει τον Νίκο Ανδρουλάκη και τις… ιδέες του. Μπορεί φυσικά ουδείς να γνωρίζει τις ιδέες του νέου προέδρου του Κιν Αλ, αφού ουσιαστικά μέχρι σήμερα δεν έχει πει τίποτα ξεκάθαρο, αυτό όμως δεν έχει καμία σημασία.
Άπαξ και παίρνει τα εύσημα από τον Σημίτη, αυτό σημαίνει ότι είναι επικίνδυνος για τη χώρα. Και βέβαια, γνωρίζοντας ότι ο Σημίτης κρατάει δεμένο χειροπόδαρα και τον Κυριάκο Μητσοτάκη, θεωρείται βέβαιο ότι κάθε ψήφος στον Νίκο Ανδρουλάκη, είναι ψήφος στον Μητσοτάκη, αφού ο ίδιος ο αρχιερέας της διαπλοκής θα τους σύρει σε μετεκλογική συνεργασία…
Διαβάστε ένα απόσπασμα από τον διθύραμβο Σημίτη για Ανδρουλάκη:
“Η περιγραφή των στόχων του Κινήματος Αλλαγής στις πρώτες δημοσιεύσεις της ηγεσίας του είναι ένα βήμα στη σωστή κατεύθυνση. Αναφέρονται πχ στο πρόβλημα της στέγασης και την ανάγκη ενός προγράμματος κοινωνικής κατοικίας με αξιοποίηση των χρημάτων του Ταμείου Ανάκαμψης. Χρήσιμη είναι και η αναφορά των άμεσων και μακροπρόθεσμων μέτρων στον τομέα της ενέργειας και της υγείας. Όσον αφορά το κεντρικό θέμα της οικονομίας έχει ήδη διαγραφεί η απαραίτητη στόχευση. Οι δημοσιεύσεις αυτές είναι ένδειξη ότι στην Ελλάδα το Κίνημα Αλλαγής αποτελεί μια σημαντική και ελπιδοφόρα προσπάθεια. Η νέα ηγεσία του ήδη σε αυτή την πρώτη φάση οργάνωσης έχει δημοσιεύσει κείμενα που αναφέρονται λεπτομερειακά στα θέματα κοινωνικής κατοικίας, υγείας, τη μετάβαση στην πράσινη εποχή και την αξιοποίηση των πόρων που διατίθενται στην Ελλάδα από το Ταμείο Ανάκαμψης. Από τα κείμενα αυτά προκύπτει ότι η επεξεργασμένη και δημιουργική πολιτική θα αποτελέσει έναν από τους κύριους στόχους του Κινήματος. Η προσπάθεια αυτή είναι ιδιαίτερα χρήσιμη όχι μόνο για τη συγκεκριμενοποίηση των επιδιώξεων αλλά κυρίως για να καλλιεργηθεί η συναίσθηση ότι στην πολιτική αντιπαράθεση χρειάζεται ένα διαρκώς βελτιούμενο πρόγραμμα με στόχο τις αναγκαίες για την κοινωνική δικαιοσύνη αλλαγές και όχι τα πολλά και ωραία λόγια.”
