Καταιγιστικές αναμένεται ότι θα είναι από εδώ και πέρα οι εξελίξεις στην υπόθεση της Novartis, ύστερα και από την έκδοση του αμετάκλητου δικαστικού βουλεύματος με το οποίο αναγνωρίζεται η ύπαρξη του σκανδάλου και κατεδαφίζονται εντελώς οι αστειότητες περί «σκευωρίας». Βεβαίως επιχειρείται μια νέα ομερτά με στόχο να «εξαφανιστεί» το θέμα και να σβήσει σταδιακά, αλλά είναι σίγουρο ότι και η προσπάθεια αυτή θα πέσει στο κενό.
Από μόνη της η προσπάθεια αυτή μαρτυρεί τον πανικό που καταλαμβάνει ήδη τους συνωμότες του «κόμματος Novartis», που αλλιώς τα υπολόγιζαν κι αλλιώς τους ήρθαν τα πράγματα. Η ισχύς, η διαπλοκή, το χρήμα, η επιρροή στο μιντιακό και όχι μόνο κατεστημένο αποδείχθηκε ότι δεν ήταν αρκετά για τη συγκάλυψη του σκανδάλου και για την αντιστροφή της πραγματικότητας. Το σκοτάδι δεν θα μπορούσε ποτέ να νικήσει το φως. Το ίδιο θα συμβεί και τώρα.
Το πουλόβερ άρχισε να ξηλώνεται. Κι ένας ένας οι πρωταγωνιστές αυτής της θλιβερής μεθόδευσης θα υποχρεωθούν, αργά ή γρήγορα, να αναλάβουν τις συνέπειες λόγων και πράξεών τους. Οποιοι κι αν είναι, όποιο αξίωμα κι αν κατέχουν. Εκτός από τους εν ενεργεία πολιτικούς ανάμεσά τους συμπεριλαμβάνεται μάλιστα και ο διοικητής της Τραπέζης της Ελλάδος, τον οποίο «καίει» το δικαστικό βούλευμα: Ο κ. Στουρνάρας είναι καταφανώς υπόλογος (και) για τις απειλές (πεζοδρομιακού και χυδαίου ύφους) που του καταλογίζονται απέναντι σε προστατευόμενο μάρτυρα προκειμένου να «μη μιλήσει»…
Μια τέτοια επίσημη αποκάλυψη σε οποιαδήποτε άλλη περίπτωση θα είχε πυροδοτήσει νέα θύελλα και ο διοικητής της κεντρικής τράπεζας αν μη τι άλλο θα είχε κληθεί να δώσει εξηγήσεις. Στην Ελλάδα του «επιτελικού κράτους» του κ. Μητσοτάκη όμως αυτά έχουν καταστεί προ πολλού ψιλά γράμματα. Ουδείς υπάρχει να πράξει τα δέοντα, σε μια χώρα που στην απονομή του δικαίου πλέον έχει πέσει στη διεθνή κατάταξη κάτω και από τη Ρουάντα.
Ομως και ο ίδιος ο κ. Στουρνάρας, μολονότι έχουν περάσει ήδη αρκετά 24ωρα, σιωπά και κρύβεται. Νομίζει αλήθεια ότι αυτό τον τιμά και περιποιεί τιμή στο πρόσωπο και το αξίωμά του; Μπορεί να έχει πλέον το αναγκαίο κύρος ως κεντρικός τραπεζίτης όταν υπάρχει τέτοια βαριά σκιά για το πρόσωπό του; Το χειρότερο δε λάθος του είναι να πιστεύει ότι -μετά την «ασυλία»- η «σιωπή» θα τον διασώζει εσαεί…
