Τα λάθη είναι ανθρώπινα. Πρέπει να αποφεύγονται μεν, αλλά συγχωρούνται, δε, όταν εκείνος που τα διαπράττει δείξει έμπρακτη μεταμέλεια. Ομως, όταν αυτός που σφάλλει επιμείνει στο λάθος, το υπερασπίζεται, διακηρύσσει ότι ήταν ορθό και σκοπεύει να το επαναλάβει με ακόμα μεγαλύτερο ζήλο, τότε η σκληρή τιμωρία πρέπει να θεωρείται αναπόφευκτη.
Αυτό συνέβη και με τον ΣΥΡΙΖΑ. Στην Ελλάδα του 2023 είχαμε το παράδοξο, αντί να έχει εκλογικές απώλειες η κυβέρνηση (με τόσα πολλά ανομήματα στην πλάτη της), να συντριβεί το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, το οποίο δεν αποκλείεται, αν συνεχιστεί η κατρακύλα του, να εξαϋλωθεί!
Η κοινωνία το 2019 κατέστησε σαφές ότι δεν έχει καμία πρόθεση να γίνει πειραματόζωο για να εφαρμοστούν αλλόκοτα οικονομικά και πολιτικά πειράματα, όπως αυτά που είχαν κατά νου οι πρωταγωνιστές της διαμόρφωσης πολιτικής της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ. Οι Ελληνες δεν ήθελαν ούτε να ξανακλείσουν οι τράπεζες ούτε να επιβληθούν κάπιταλ κοντρόλ ούτε να υποχρεωθεί ξανά η χώρα να δώσει γην και ύδωρ στους πιστωτές με τη σύναψη νέου Μνημονίου.
Το εκλογικό σώμα επιδιώκει σταθερότητα, ασφάλεια, ανάπτυξη, κοινωνική ειρήνη και σωφροσύνη στη διαχείριση του παρόντος και του μέλλοντος της χώρας. Ο ΣΥΡΙΖΑ του Αλέξη Τσίπρα, έχοντας ιδεολογικές εμμονές κατά πολύ ισχυρότερες από το αίσθημα της πολιτικής επιβίωσης, έδειξε σε όλους ότι δεν διδάχτηκε κάτι από την ήττα του στις εκλογές του 2019.
Η άτακτη υποχώρηση των ποσοστών του ΣΥΡΙΖΑ, επίσης, φανερώνει ότι οι εκλογείς αποσυνδέονται πλέον εύκολα από τα κόμματα που ψηφίζουν είτε όταν βρουν κάτι που να τους ταιριάζει καλύτερα είτε αν κρίνουν πως η αμέσως προηγούμενη επιλογή τους πρόκειται να προκαλέσει περισσότερες ζημίες στη χώρα παρά καλό.
Η ηχηρή αποδοκιμασία του ΣΥΡΙΖΑ αποτελεί, επίσης, μια προειδοποίηση για όλους – και για τη Νέα Δημοκρατία, που σάρωσε στις εκλογές, και για τα υπόλοιπα κόμματα. Με την ίδια ευκολία που αθροίζονται οι ψήφοι, αφαιρούνται κιόλας. Οσοι αποδεδειγμένα σφάλλουν, ας μην προκαλούν τον λαό επιμένοντας στα λάθη τους.
