Τρεις μήνες από την πανηγυρική εκλογή του, ο Στέφανος Κασσελάκης είναι υποχρεωμένος να ισορροπεί ανάμεσα στις επιθυμίες του και στη σκληρή πραγματικότητα.
- Από τον Γιώργο Χατζηδημητρίου
Οπως φανερώνουν οι κινήσεις του, ακολουθώντας έναν ιδιότυπο πολιτικό ιδεαλισμό επιδιώκει να χτίσει αυτό που ονομάζει «αδιαμεσολάβητη σχέση με τον λαό». Δεν είναι κακό να έχει κανείς φιλοδοξίες. Ομως, οι λαοπρόβλητοι ηγέτες είναι τέκνα της ιστορικής συγκυρίας και τα ρούχα τους καπνίζουν από τη συμμετοχή στους πολιτικούς αγώνες των καιρών τους. Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, αντίθετα, παραδέχεται και ο ίδιος ότι στην πολιτική μπήκε μάλλον χωρίς συστάσεις και προσωπικά ένσημα. Αναγκάζεται, λοιπόν, εκ των πραγμάτων, όπως λέει, να ακολουθεί μια προσωπική μέθοδο γείωσης με την κοινωνία, επειδή υποψιάζεται ότι η εικόνα που του μεταφέρουν τα στελέχη του δεν έχει εμπράγματες αντιστοιχίες και διότι, ανομολόγητα, θέλει να απαλλαγεί από την κηδεμονία τους το συντομότερο δυνατόν.
Αυτή η πολυπραγμοσύνη, όπως διαπιστώνεται, παράγει εσωκομματική δυσαρέσκεια. «Η αδιαμεσολάβητη επαφή με τον κόσμο εκλαμβάνεται από τον Κασσελάκη σαν άνευ όρων εξουσιοδότηση για την υποτιμητική υποκατάσταση των συλλογικών οργάνων. Πρόκειται για πολιτικά ανώδυνες κινήσεις στα ρηχά που δεν μπορούν να υποστηρίξουν πειστικά το αίτημα της πολιτικής αλλαγής» σημειώνουν στην «κυριακάτικη δημοκρατία» στελέχη που παρατηρούν με απορία αυτό το κυνήγι πολιτικών ανεμόμυλων την ώρα που άλλα προέχουν…
Στο μεταξύ, η σκληρή πραγματικότητα υποδεικνύει διαφορετικές προτεραιότητες, καθώς το κόμμα ολοφάνερα πάσχει στην παραγωγή στιβαρών και ελκυστικών πολιτικών θέσεων. Οι προσωπικές απόψεις που περιοδικώς εξακοντίζει ο Κασσελάκης, ο οποίος πρόσφατα κατάργησε συνοπτικά την ταξική διάρθρωση της κοινωνίας, βγάζουν αναιδώς τη γλώσσα στην αριστερή κοσμοθεωρία και προφανώς δεν αναπληρώνουν το κενό.
Ο ΣΥΡΙΖΑ υποφέρει στις δημοσκοπήσεις, προκαλώντας ανησυχία σε πολλά στελέχη, όπως ο Γιάννης Ραγκούσης, που προειδοποιούν ότι, αν χαθεί η μάχη των ευρωεκλογών, «τότε θα μιλάμε για στρατηγική ήττα», χωρίς δυνατότητα ανάκαμψης. Αυτό που κατά γενική ομολογία σώζει την κατάσταση είναι η πολιτική αδυναμία του Νίκου Ανδρουλάκη να αξιοποιήσει την ευκαιρία και να δώσει φτερά στο κόμμα του.
Ο χαμηλών δυνατοτήτων πρόεδρος του ΚΙΝ.ΑΛ.-ΠΑΣΟΚ έχει φέρει στο προσκήνιο μια φουρνιά κομψευόμενων και απολύτως έμπιστων «στελεχών της γραβάτας», τα οποία εξακολουθούν να πολιτεύονται εχθρικά προς τον ΣΥΡΙΖΑ επειδή, όπως και ο Ανδρουλάκης, δεν έχουν μάθει να κάνουν τίποτε άλλο. Ακολουθώντας τις υποδείξεις της «εκσυγχρονιστικής» (σημιτικής) πτέρυγας που έχει μετακομίσει μαζικά στην αυλή του Κυριάκου Μητσοτάκη, η Χαριλάου Τρικούπη συνεχίζει να λειτουργεί σαν αφανής κυβερνητικός εταίρος, εκπροσωπώντας μια καιροσκοπική Σοσιαλδημοκρατία σε ρόλο κυβερνητικού υποστυλώματος, που αφήνει αδιάφορο τον λεγόμενο «προοδευτικό πόλο».
Αυτός είναι ένας από τους λόγους που ο Στέφανος Κασσελάκης απορρίπτει την προοπτική της συνεργασίας με τη σημερινή ηγεσία του ΚΙΝ.ΑΛ.-ΠΑΣΟΚ, εξηγώντας (Kontra) ότι «δεν υπάρχει αυτή τη στιγμή κάποια κίνηση ούτε προτεραιότητα αλλά ούτε και βάση για συνεργασία». Οπως υπογραμμίζει αφήνοντας βαρύτατο υπαινιγμό, ο Νίκος Ανδρουλάκης θα πρέπει προηγουμένως «να λύσει τα ζητήματα που έχει με τον Μητσοτάκη» στο σκάνδαλο των παρακολουθήσεων με το Predator, για το οποίο, όπως έχει αποκαλύψει δημόσια, τον πιέζει να προσφύγει στη Δικαιοσύνη και να μηνύσει τον ίδιο τον πρωθυπουργό και τους συνεργάτες του αντί να ισχυρίζεται κωμικά ότι «επιλέγει να κινείται θεσμικά»…
Την ίδια ώρα, στην πορεία προς το συνέδριο του Φεβρουαρίου οι κομματικοί παλμογράφοι καταγράφουν ανεπαίσθητες στο ευρύ κοινό εντάσεις μεταξύ των ομάδων που κινούνται στο προεδρικό περιβάλλον. Μεταξύ της προεδρικής φρουράς (Π. Πολάκης, Γιώργος Τσίπρας, Θεοδώρα Τζάκρη κ.ά.) και της ομάδας του Νίκου Παππά υφέρπει ανταγωνισμός, διότι οι «προεδρικοί», σύμφωνα με τις πληροφορίες, θεωρούν ότι ο δεύτερος «υφάρπαξε» την πλειοψηφία των μελών της Κεντρικής Οργανωτικής Επιτροπής Συνεδρίου (ΚΟΕΣ) προκειμένου να δύναται να ελέγχει -ή τουλάχιστον να δηλώνει «παρών»- τις κομματικές εξελίξεις και διεργασίες που θεωρείται από πολλές πλευρές βέβαιο ότι θα αρχίσουν από το βράδυ κιόλας των εκλογών σε περίπτωση νέας υποχώρησης στις ευρωκάλπες.
Η πιθανή επίδοση του κόμματος σε αυτές έχει καταντήσει… κινητή εορτή. Ο Κασσελάκης αρχικά τοποθέτησε τον πήχη στο 17,8% των βουλευτικών εκλογών, για να αναθεωρήσει τώρα και να κάνει λόγο για πρωτιά, ξεκαθαρίζοντας, πάντως, ότι σε περίπτωση αποτυχίας δεν πρόκειται να το κουνήσει. Τα πράγμα αλλάζουν, είπε στην ΕΡΤ, «απλά, χρειάζεται λίγος χρόνος». Πιο ρεαλιστικά, ο Διονύσης Τεμπονέρας κρατά μικρό καλάθι και συνιστά «ας πιάσουμε τη δεύτερη θέση και μετά βλέπουμε».
Ο Δραγασάκης άνοιξε θέμα ηγεσίας «από τώρα»
Υπάρχει ασφαλώς και η δυσκολότερη ανάγνωση για τον Στ. Κασσελάκη και την εξέφρασε την περασμένη Τρίτη ο Γιάννης Δραγασάκης, ο οποίος, παρ’ όλα αυτά, παραμένει στο κόμμα. Ο συνιδρυτής και αντιπρόεδρος της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ θέτει θέμα ηγεσίας και μάλιστα «από τώρα» σε περίπτωση νέας αποτυχίας στις ευρωεκλογές, κρίνοντας ευθέως ότι «η νέα ηγεσία δεν μπορεί να αντιμετωπίσει την κρίση στο κόμμα» και ότι ο ΣΥΡΙΖΑ «δεν είναι αξιόπιστος φορέας εναλλακτικής κυβερνητικής πρότασης».
Χωρίς περιστροφές άφησε να φανεί ότι ο χρόνος του Στ. Κασσελάκη στην προεδρία είναι μετρημένος. «Η σκέψη μου πάει κατευθείαν στο τρίτο ημίχρονο. Τι κάνουμε μετά; Τι κάνουμε σε ένα πολιτικό σκηνικό όπου ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί να παίξει τον ρόλο του, όπου έχουμε κι άλλον φορέα ή φορείς στον ευρύτερο χώρο, αλλά κανείς από αυτούς δεν μπορεί να απειλήσει την κυριαρχία Μητσοτάκης» διερωτήθηκε μιλώντας στο Kontra.
Ο Δραγασάκης αποκάλυψε ότι σε ιδιωτική συνομιλία με τον Κασσελάκη τού είπε: «Αν με ρωτούσες, θα σε απέτρεπα να βάλεις υποψηφιότητα […] Πώς θες να γίνεις πρόεδρος σε ένα κόμμα της Αριστεράς όταν δεν έχεις σχέση με την Αριστερά; Το “καλημέρα, ήρθα, θέλω να γίνω πρόεδρος” παραμένει στη δική μου αντίληψη κάτι που δεν μπορώ να αποδεχτώ ως μέρος μιας εύλογης δημοκρατικής διαδικασίας».
Η παλαιά φρουρά των Κενταύρων δυσκολεύεται ακόμα και τώρα να συμβιβαστεί με την πολιτική αποτυχία της και να συνειδητοποιήσει ότι οδήγησαν τον ΣΥΡΙΖΑ σε τέτοια ανυποληψία, ώστε «ένας τύπος από το πουθενά» ήρθε και τους πήρε το κόμμα-παιχνίδι μέσα απ’ τα χέρια…
