Πώς γίνεται με τέτοιες αυξήσεις, με τόσα σκάνδαλα διαφθοράς, με αυτά τα λάθη στην εξωτερική πολιτική και με τη συγκάλυψη των Τεμπών να κυριαρχεί στην επικαιρότητα επί 15 μήνες, ο Κυριάκος Μητσοτάκης να κρατάει μπροστά το κρίσιμο «3» στα δημοσκοπικά ποσοστά του και να φαίνεται ότι πάει στις ευρωεκλογές για πάνω από 30%;
- «Η θέση μας», εφημερίδα «δημοκρατία»
Αυτό είναι το «βαρύ» ερώτημα των ημερών στα πολιτικά και τα δημοσιογραφικά γραφεία.
Όμως, στο σκληρό παιχνίδι της εξουσίας τίποτα δεν είναι τυχαίο. Η πολιτική της διακυβέρνησης Μητσοτάκη βρίθει από υποθέσεις, που συχνά προκαλούν φθορά σε πρωθυπουργούς, ακόμα και πτώση τους. Αλλά μια καλή στρατηγική μπορεί να καλύψει αρκετές από τις απώλειες.
Στην πρώτη τετραετία του ο πρωθυπουργός μοίρασε χρήμα, έστω κι αν αμέσως μετά το έπαιρνε πίσω από την άλλη τσέπη των μικρομεσαίων. Έδωσε περισσότερα «pass» και επιδόματα από κάθε άλλον, κλέβοντας ένα από τα διαχρονικά όπλα της Αριστεράς.
Σκόρπισε, όμως, και πάνω από 12 δισ., με απευθείας αναθέσεις ακόμα και σε ανύπαρκτες εταιρίες «ημετέρων». Αυτά τα «ζεστά» χρήματα διοχετεύτηκαν, με τον μανδύα της πανδημίας, στα ταμεία εκατοντάδων μικρών – μεσαίων επιχειρήσεων που «έπρεπε».
Οι μεγαλύτερες εταιρίες εξασφάλισαν πολλά περισσότερα εκατομμύρια από τον «συστημένο» διαμοιρασμό του Ταμείου Ανάκαμψης και αρκετούς προνομιακούς νόμους για τα μερίσματά τους.
Αρπάζοντας σταθερά «ορφανούς» κεντρώους και κεντροαριστερούς ψηφοφόρους από τα παραπαίοντα κόμματα αυτού του χώρου, μπήκε στη δεύτερη τετραετία. Αμέσως στόχευσε και στο «καθαρόαιμο» ρεπερτόριο της Αριστεράς. Ο δικαιωματισμός και η ατζέντα των ΛΟΑΤΚΙ άλλαξαν χέρια, με τον Μητσοτάκη να αφαιρεί ολοκληρωτικά έναν προνομιακό χώρο της αντίπερα όχθης.
Όποτε ένα σκάνδαλο έβγαινε στο φως, ένας στρατός από επικοινωνιολόγους, τρολ και ΜΜΕ «εξαφάνιζαν» το θέμα από την επικαιρότητα. Για τα Τέμπη χρησιμοποιήθηκαν και βρόμικα μέσα, με απευθείας χυδαίες επιθέσεις ακόμα και στην Καρυστιανού, ώστε να φρεναριστούν οι διαρροές ψήφων.
Και για κάθε ευρώ παραπάνω στο σούπερ μάρκετ υπήρχε ένα μαϊμού «καλάθι της νοικοκυράς» για να πέσει στάχτη στα μάτια των παραπονούμενων. Για λίγο ακόμα, μέχρι το επόμενο φακιρικό δήθεν μέτρο, που θα κέρδιζε κι άλλον χρόνο.
Για πολλά μπορεί να κατηγορήσει κανείς τον Κυριάκο Μητσοτάκη, όμως όχι και για πολιτική αφέλεια. Οι τακτικές και η συνολική στρατηγική του έχουν στόχευση και γρήγορα ανακλαστικά. Τώρα, που χρειάζεται να κλείσει η βρύση της δυσαρέσκειας που «ποτίζει» από την κάνουλα της Ν.Δ. τα κόμματα της Λαϊκής Δεξιάς, ο πρωθυπουργός αποφάσισε να κάνει αντιπολίτευση στον εαυτό του.
Η αδερφή του Ντόρα, πρώην υπουργός Εξωτερικών και έμπειρη πολιτικός, ηγείται της συστημικής πλευράς, «επικοινωνώντας» τη θέση ότι η κυβέρνηση πρέπει να κυρώσει τα Μνημόνια της Συμφωνίας των Πρεσπών, παρά την ακραία ρητορική των Σκοπίων.
Το δεξί χέρι του πρωθυπουργού, ο Βορίδης, έχει αναλάβει την αντισυστημική πτέρυγα, ότι η Ελλάδα πρέπει να αντιδράσει στη Συμφωνία. Έτσι κι αλλιώς, η «κανονική» αντιπολίτευση, του δεύτερου και του τρίτου κόμματος, παλεύει με τα δικά της προβλήματα εσωστρέφειας και πολιτικής επιβίωσης.
Πάνω – κάτω η ίδια τακτική, «εμείς κυβέρνηση, εμείς κι αντιπολίτευση», ακολουθήθηκε από τον πρωθυπουργό και στον γάμο των ομοφυλοφίλων.
Με αυτήν τη μαεστρία της υποκρισίας, η κυβέρνηση θα κοντύνει κι άλλο τον χρόνο έως τις ευρωεκλογές. Μετά βλέπει τι θα σκαρφιστεί και πάλι. Η ψήφος, πάντως, θα έχει δοθεί.
