Η αποχή και η άνοδος των ποσοστών της ακροδεξιάς θα καθορίσουν ή όχι την αλλαγή του πολιτικού τοπίου στην Ε.Ε. στις πανευρωπαϊκές εκλογές της Κυριακής.
- Της Κύρας Αδάμ
Η αποχή, αν τελικώς παρουσιάσει υψηλά ποσοστά, κρούει τον κώδωνα του κινδύνου για τους ταγούς της Ε.Ε. (απερχόμενους και επόμενους) ότι οι πολιτικές τους τα τελευταία δύσκολα χρονιά με τις πολλαπλές κρίσεις (π.χ., περικοπές δαπανών στον Προϋπολογισμό, Μεταναστευτικό, κλιματική αλλαγή, Covid-19, Ουκρανία και οι επιπτώσεις στην ενέργεια, την επισιτιστική κρίση κ.α.) δυσκόλεψαν κατά πολύ την καθημερινότητα και το βιοτικό επίπεδο των Ευρωπαίων πολιτών.
Η άνοδος των ακροδεξιών κομμάτων ενισχύθηκε από τις πολιτικές της Ε.Ε., αλλά και από τις πολιτικές καταστάσεις σε ορισμένες χώρες. Πλην της Ουγγαρίας, πέντε ευρωπαϊκά ακροδεξιά κόμματα συμμετέχουν ή υποστηρίζουν τις εθνικές κυβερνήσεις τους, όπως Ολλανδία, Αυστρία, Βέλγιο, ενώ η μεγάλη απειλή για τον Γάλλο πρόεδρο Μακρόν είναι και πάλι το κόμμα της Μαρίν Λεπέν, με τις σφυγμομετρήσεις να τη φέρνουν πρώτη στις προτιμήσεις.
Στην περίπτωση που επιβεβαιωθεί στις ευρωπαϊκές εκλογές η άνοδος των ακροδεξιών κομμάτων, όλο και περισσότεροι ακροδεξιοί πολιτικοί θα εισέλθουν στο Ευρωκοινοβούλιο, διαταράσσοντας ή ανατρέποντας ισορροπίες και συμμαχίες των μεγάλων συνασπισμών της Κεντροδεξιάς ή της Κεντροαριστεράς. Και όλα αυτά τη στιγμή κατά την οποία ο άλλοτε κραταιός γαλλογερμανικός άξονας στην Ε.Ε. βρίσκεται στα κάτω του και στο πιο αδύναμο σημείο του.
Η άνοδος των δεξιών και ακροδεξιών ομάδων στο νέο Ευρωκοινοβούλιο θα ταράξει δυσάρεστα τα ήδη λιμνάζοντα νερά του Ευρωκοινοβουλίου, με απρόσμενες επιπτώσεις.
Ένα ενθαρρυντικό στοιχείο, πάντως, είναι το γεγονός ότι αυτά τα κόμματα έχουν σχεδόν εγκαταλείψει ολοσχερώς τις προηγούμενες θέσεις τους για αποχώρηση των χωρών τους από την Ευρωπαϊκή Ενωση ή για απομάκρυνση από το ευρώ.
Αυτό που παρατηρείται είναι ότι, όσο κι αν αυξάνουν τη δύναμή τους, τα ακροδεξιά κόμματα θέλουν την Ε.Ε., αλλά αυξάνουν δυναμικά τον σκεπτικισμό τους σε σοβαρά θέματα που ταλανίζουν την Ευρώπη.
Το μεγαλύτερο και πλέον επικίνδυνο πρόβλημα από πιθανή άνοδο των ακροδεξιών κομμάτων είναι η αποδυνάμωση της αρχής της ομοφωνίας στις αποφάσεις, εκεί όπου απαιτείται, με αποτέλεσμα μεγάλες καθυστερήσεις στη λήψη των αποφάσεων και μακρές επίπονες εσωτερικές διαπραγματεύσεις για την άρση των βέτο.
Τα κόμματα αυτά, κατάσταση αδιανόητη για την Ε.Ε. την εποχή, π.χ., του Ζακ Ντελόρ ή του Ζαν Κλοντ Γιούνκερ, συμπεριφέρονται απέναντι στην Ευρωπαϊκή Ενωση, στα όργανά της και στο Ευρωκοινοβούλιο ανάλογα με τις εθνικές θέσεις τους, με τον κίνδυνο διολίσθησης σε «επανεθνικοποιήσεις» σε βασικά θέματα που απασχολούν την Ε.Ε.
Ένα θέμα που ενώνει όλα αυτά τα ακροδεξιά κόμματα είναι η αρνητική στάση τους στην ευρωπαϊκή πολιτική για τη μετανάστευση. Το ένα μετά το άλλο, τα κόμματα αυτά -και πολύ περισσότερο οι εθνικές κυβερνήσεις στις οποίες συμμετέχουν ή τις οποίες υποστηρίζουν- έχουν υιοθετήσει την πλέον ακραία και εχθρική στάση στο μεταναστευτικό πρόβλημα, θέλοντας κατ’ ουσίαν να μετατραπεί η Ευρώπη σε άβατο κάστρο για τους μετανάστες.
Ομοίως αρνητικό είναι το πρόσημό τους στις πολιτικές διεύρυνσης της Ε.Ε., εκτός και αν συγκεκριμένες περιπτώσεις ευνοούν ειδικά εθνικά συμφέροντα, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι έχουν ταυτόσημες απόψεις.
Η αναποτελεσματική εφαρμογή της πολιτικής για την πράσινη ανάπτυξη και οι αγροτικές κινητοποιήσεις σε όλη την Ευρώπη για το αδιέξοδο στο οποίο οδηγείται η Κοινή Αγροτική Πολιτική αποτέλεσαν πεδία μέσω των οποίων τα ακροδεξιά κόμματα προσπάθησαν να αυξήσουν την επιρροή τους.
Στον αντίποδα, η κεντροδεξιά Κομισιόν και οι γραφειοκράτες των Βρυξελλών ευχαρίστως προσπάθησαν να χρεώσουν τις αγροτικές κινητοποιήσεις στην Ακροδεξιά, προκειμένου να μειώσουν τη σοβαρότητα των εξεγέρσεων αυτών.
Στις Ευρωεκλογές της Κυριακής, υπάρχει και το ενδεχόμενο η αντίδραση των Ευρωπαίων ψηφοφόρων στην υποβάθμιση της καθημερινότητας, με τις πολλαπλές δυσκολίες που αντιμετωπίζουν, καθώς και το θολό τοπίο στην ακολουθούμενη ευρωπαϊκή πολιτική στο θέμα της Ουκρανίας, να εκφραστεί ευκαιριακά στην κάλπη υπέρ κάποιου από τα κόμματα αυτά.
Σε κάθε περίπτωση, το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα και οι Σοσιαλδημοκράτες της Ευρώπης σε καμιά περίπτωση δεν μπορούν να εφησυχάσουν απέναντι στην πρόκληση ανόδου των ακροδεξιών τάσεων μέσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση, αν και το φαινόμενο αυτό οφείλεται εν πολλοίς στην πολιτική της απερχόμενης Κομισιόν, με τις πολλές αδιαφανείς και ετερόφωτες αποφάσεις που πήρε…
Δείτε επίσης:
