Στον δεύτερο γύρο των βουλευτικών εκλογών της Κυριακής, η κρίσιμη ψηφοφορία θα δείξει κατά πόσο οι Γάλλοι θα επιτρέψουν την επικράτηση ή θα απορρίψουν για άλλη μια φορά το κόμμα της Μαρίν Λεπέν και του Τζορντάν Μπαρντελά, που ποτέ άλλοτε στην πρόσφατη ιστορία της Γαλλίας δεν είχε φτάσει σε απόσταση αναπνοής από την εξουσία.
- Από τη Μαρία Δεναξά
Οι αποπροσανατολισμένοι ψηφοφόροι, μπροστά στο χάος της επόμενης ημέρας που προαναγγέλλουν σχεδόν όλοι, εξακολουθούν να χρειάζονται έναν αξιόπιστο εκλογικό προορισμό. Ο Εμανουέλ Μακρόν απέτυχε να κινητοποιήσει το στρατόπεδό του, καθώς με την υπερβολική δραματοποίηση του «εγώ ή εμφύλιος πόλεμος» προκάλεσε το χάος. Την ίδια ώρα, άλλοι πολιτικοί από την παράταξη της Ανυπότακτης Γαλλίας χρησιμοποίησαν μιας άλλης εποχής γελοία επιχειρήματα, κατηγορώντας τους αντιπάλους τους ότι «επέλεξαν τον Χίτλερ αντί του Μπλουμ».
Χωρίς υπερβολική ηθικολογία, στις 7 Ιουλίου, οι Γάλλοι δεν θα ψηφίσουν για να διαχωρίσουν το «καλό» από το «κακό», αλλά το «προτιμητέο» από το «απεχθές», όπως είχε πει κάποτε ο Γάλλος φιλόσοφος και κοινωνιολόγος Ρεϊμόν Αρόν.
Απέναντι στην Εθνική Συσπείρωση, το «ανάχωμα κατά του φασισμού» που διατυμπανίζει η πολιτική τάξη δεν ερεθίζει πλέον τα μαζικά ρεπουμπλικανικά ανακλαστικά. Η γενικευμένη πόλωση και η ριζοσπαστικοποίηση των τελευταίων ετών έχουν αποδυναμώσει όποια μηνύματα. Ομως, αυτό συμβαίνει επειδή ο κίνδυνος έχει αλλάξει.
Η fake δημοκρατική ενδυμασία ξεγελά ολοένα λιγότερους ψηφοφόρους. Εκείνο που απειλεί σήμερα τη Γαλλία είναι πρωτίστως η ανελευθερία σε όλα τα επίπεδα. Με άλλα λόγια, μια μορφή διακυβέρνησης που βασίζεται στην αποδυνάμωση των θεσμών, των κοινωνικών κεκτημένων και στις συγκαλυμμένες επαναλαμβανόμενες επιθέσεις στο κράτος δικαίου. Με άλλη διατύπωση, η κυριαρχία είναι η κύρια πηγή της συγκρουσιακής κατάστασης, όπως και η επικίνδυνη έλξη με τον αυταρχισμό με τον οποίο ο Μακρόν κυβέρνησε τη χώρα την επταετία της πρωτοκαθεδρίας του, μετατρέποντας τη γαλλική δημοκρατία σε μια δημοκρατία που δεν κατευνάζει, αλλά υστερεί.
Η άνοδος της Εθνικής Συσπείρωσης και της Ανυπότακτης Γαλλίας, η οποία ηγείται στις προεκλογικές διαπραγματεύσεις του Νέου Λαϊκού Μετώπου της Αριστεράς με το κυβερνητικό στρατόπεδο, συνδέεται με την κυνική δημαγωγία του Γάλλου προέδρου, με την ανικανότητα του κράτους και την εξαθλίωση της χώρας.
Ο Εμανουέλ Μακρόν πληρώνει τώρα ακριβά τη ζημιά που προκάλεσε…
Πηγή: Εφημερίδα Δημοκρατία
