Πολιτική, γεωπολιτική και στρατηγική επίθεση κατά των επιλογών του Κυριάκου Μητσοτάκη σε όλα τα κρίσιμα μέτωπα εξαπέλυσε ο Αντώνης Σαμαράς κατά την παρουσίαση του βιβλίου του Σταύρου Λυγερού «Οι αθέατες όψεις του πολέμου στην Ουκρανία» στο Πολεμικό Μουσείο όπου έδωσε το παρών μαζί με τον Κώστα Καραμανλή.
Eπαινώντας τον συγγραφέα για το θάρρος του να αμφισβητήσει το κυρίαρχο δυτικό αφήγημα για την Ουκρανία, o πρώην πρωθυπουργός χαρακτήρισε το βιβλίο «συναρπαστικό και πολύτιμο» και γρήγορα πέρασε σε ανάλυση για την εξωτερική πολιτική της Ελλάδας απέναντι στη Ρωσία, τις ΗΠΑ, και την Τουρκία.
Ο Αντώνης Σαμαράς κατηγόρησε την κυβέρνηση για «πολιτική αυτο-παραίτηση» και «εξαφάνιση από το διεθνές προσκήνιο», υποστηρίζοντας ότι η Ελλάδα υπερέβαλε σε ζήλο στήριξης του ουκρανικού αφηγήματος, χάνοντας στρατηγικά την επαφή με τα δικά της συμφέροντα. «Δεν χρειαζόταν να γίνει cheerleader», είπε χαρακτηριστικά, σχολιάζοντας ειρωνικά την ευθυγράμμιση της Αθήνας με τις επιλογές των ΗΠΑ και της ΕΕ.
Αντιπαρέβαλε μάλιστα την ελληνική στάση με εκείνη της Τουρκίας, η οποία – κατά τον ίδιο – επέδειξε μεγαλύτερη στρατηγική διορατικότητα, διατηρώντας σχέσεις τόσο με τη Μόσχα όσο και με την Ουάσινγκτον. Το αποτέλεσμα; Η Τουρκία παραμένει γεωπολιτικά υπολογίσιμη, ενώ η Ελλάδα απομονώθηκε και από τη Ρωσία και από τις ΗΠΑ.
Το «λάθος» της στήριξης στον Ζελένσκι
Η αιχμή του δόρατος ήταν η απουσία συσχετισμού της ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία με την τουρκική κατοχή στην Κύπρο. Ο Σαμαράς επισήμανε ότι η Ελλάδα όφειλε να καταδικάσει τη ρωσική εισβολή, αλλά ταυτόχρονα να αναδείξει ότι «η Ρωσία κάνει στην Ουκρανία ό,τι κάνει η Τουρκία στην Κύπρο». Αντί αυτού, κατήγγειλε, «υπογράψαμε συμφωνία φιλίας με την Τουρκία», την ώρα που η Άγκυρα προκαλούσε ανενόχλητη στο Αιγαίο και καταπατούσε την ελληνική ΑΟΖ. Η αντίφαση, όπως την ανέδειξε, είναι συντριπτική: «Κατακεραυνώναμε τη Ρωσία, αλλά με την Τουρκία, που μας κάνει τα ίδια, ήμασταν μέλι-γάλα!».
Τουρκία, SAFE και ελληνική αφωνία
Στο πιο καυστικό μέρος της τοποθέτησής του, ο Αντώνης Σαμαράς επιτέθηκε με σφοδρότητα στην κυβέρνηση για την αδυναμία της να αποτρέψει τη συμμετοχή της Τουρκίας στο ευρωπαϊκό αμυντικό πρόγραμμα SAFE, ενώ αυτή απειλεί δύο κράτη-μέλη της ΕΕ – Ελλάδα και Κύπρο. «Πώς να την αποκλείσουν οι άλλοι, όταν εμείς πρώτοι λέμε ότι είναι “φίλη”;», διερωτήθηκε.
Κατήγγειλε επίσης τον χειρισμό του θαλάσσιου χωροταξικού σχεδιασμού, για τον οποίο, όπως είπε, δεν έχει αναρτηθεί τίποτα στην ΕΕ – υπονοώντας πως η κυβέρνηση είτε δεν τολμά να προχωρήσει σε ουσιαστικές κυριαρχικές κινήσεις, είτε φοβάται την αντίδραση της Άγκυρας.
Οργή για Αίγυπτο, Λιβύη και την «κατάρρευση» της ελληνικής αξιοπιστίας
Η ελληνική «αφασία» δεν σταματά στην Τουρκία, σύμφωνα με τον πρώην πρωθυπουργό. Αναφέρθηκε στην επικύρωση του Τουρκο-λιβυκού μνημονίου, υπονοώντας πως ακόμα και εκείνοι που κάποτε στήριζαν την Ελλάδα, σήμερα την αγνοούν. Επέκρινε μάλιστα τη δήλωση κορυφαίου συμβούλου του Μητσοτάκη το 2020 ότι «ο Χάφταρ μετράει μέρες», εκφράζοντας έτσι την πλήρη απαξίωση των τότε ελληνικών επιλογών.
Ακόμη και για την Αίγυπτο, η οποία αμφισβητεί το καθεστώς της Ιεράς Μονής Σινά, ο Σαμαράς άφησε αιχμές ότι η συμπεριφορά της είναι αποτέλεσμα της απώλειας σεβασμού προς την Ελλάδα.
Αναλυτικά η ομιλία του κ. Σαμαρά:
«Ο Σταύρος Λυγερός καταπιάστηκε με ένα εγχείρημα δύσκολο, περίπλοκο, και τολμηρό.
— Δύσκολο, γιατί, έπρεπε να αποκαλύψει τις “Αθέατες Όψεις” της Ουκρανικής κρίσης. Όσα δεν γνωρίζουμε – κι όσα αποσιωπήθηκαν από τη μονομέρεια των ΜΜΕ, κι από τις δύο πλευρές των εμπλεκομένων…
— Περίπλοκο γιατί έπρεπε να αναδείξει διαφορετικές διαστάσεις: γεωπολιτικές, νομικές, οικονομικές, ιστορικές και στρατιωτικές. Όπου η απλή παράλειψη μιας λεπτομέρειας, αλλάζει εντελώς τη συνολική εικόνα.
— Τολμηρό, γιατί ζούμε σε εποχές, όπου όποιος αμφισβητεί το κυρίαρχο αφήγημα, συχνά αντιμετωπίζεται με καχυποψία και εχθρότητα. Βέβαια τον Σταύρο Λυγερό δεν είναι εύκολο να τον απαξιώσουν. Και το βιβλίο αυτό είναι δύσκολο να το αποσιωπήσουν…
Όπως αναδεικνύεται μέσα από τις σελίδες του,
στην Ουκρανία ανατράπηκαν τα πάντα – και αιφνιδιάστηκαν οι πάντες:
— Οι ρωσικές δυνάμεις δεν έκαναν “στρατιωτικό περίπατο” όπως περίμεναν οι ίδιοι…
— Κι όταν, τους πρώτους μήνες, υπήρξε ευκαιρία για ειρηνική επίλυση της σύγκρουσης, οι περισσότεροι πίστεψαν ότι η κρίση θα εκτονωνόταν. Αλλά ούτε αυτό συνέβη…
— Κι όταν, άρχισαν να κλιμακώνονται οι οικονομικές κυρώσεις της Δύσης, οι πάντες προεξοφλούσαν ότι η Ρωσία δεν θα αντέξει – όπου να ‘ναι θα καταρρεύσει οικονομικά. Kι ότι το καθεστώς Πούτιν, θα ανατραπεί εσωτερικά.
Τίποτα από αυτά δεν συνέβη τα επόμενα τρία χρόνια. Αλλώστε, αυτή τη στιγμή οι περισσότεροι δυτικοί ηγέτες που ήταν τότε στην εξουσία έχουν πάει σπίτι τους. Και ο Πούτιν παραμένει στο Κρεμλίνο.
— Στη συνέχεια οι Ουκρανικές δυνάμεις, πέρασαν στην αντεπίθεση, ανακαταλαμβάνοντας μεγάλες περιοχές από τους Ρώσους.
Σε επόμενη όμως φάση, απέτυχε η μεγάλη αντεπίθεση των Ουκρανών στο νότο, το καλοκαίρι του 2023. Και στη συνέχεια οι Ρώσοι ανασυντάχθηκαν κι αυτοί κι άρχισαν πόλεμο φθοράς κατά των Ουκρανών. Με σταδιακή, επέκταση των θέσεών τους. Που συνεχίζεται μέχρι σήμερα.
Στο μεταξύ, όλα τα επιχειρησιακά δόγματα ανατράπηκαν κι από τις δύο πλευρές. Κυρίως από την εκτενέστατη χρήση drones και αντι-drones…
— Όποιος δεν μελετήσει λεπτομερειακά τις μεγάλες και αλλεπάλληλες τομές που έγιναν στην στρατιωτική τέχνη τα τελευταία δυόμιση χρόνια στην Ουκρανία, δεν έχει ιδέα που βρισκόμαστε πλέον.
— Όποιος δεν μελετήσει πώς και γιατί η Ρωσία επιβίωσε των δυτικών κυρώσεων, επίσης δεν καταλαβαίνει τίποτα από τη σύγχρονη διεθνή οικονομία.
Ο Λυγερός παρουσιάζει τη μελέτη του Ουκρανικού, ως ένα «εργαστήριο πολέμου» του 21ου αιώνα:
Το σήμερα και το αύριο συναντιούνται σε ένα πεδίο μάχης, στο οποίο χωράνε:
–τα χαρακώματα του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου,
–οι συνδυασμένες κινήσεις τεθωρακισμένων του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου,
— τα μη επανδρωμένα οχήματα, οι βαλλιστικοί πύραυλοι, οι ιδιωτικοί στρατοί, οι πολέμαρχοι, και η τεχνητή νοημοσύνη.
Δηλαδή το ίδιο το μέλλον, που τώρα παίρνει, μπροστά στα μάτια μας, υπόσταση και εικόνα…
Μια από τις μεγαλύτερες αρετές του Λυγερού, είναι ότι δεν στοιχειοθετεί εκ των προτέρων κατασταλαγμένες απόψεις!
Διαμορφώνει απόψεις καθώς εξετάζει μία-μία τις πλευρές της κρίσης…
Το “χτίζει” και το “δένει” βήμα-βήμα.
Κι αυτό το κάνει το βιβλίο συναρπαστικό και πολύτιμο…
Να, λοιπόν, και τα δικά μου συμπεράσματα:
* Πρώτον: Το ότι κάποιος είναι δυτικός, δεν σημαίνει ότι οφείλει να υποστηρίζει κάθε λανθασμένη κίνηση των δυτικών κυβερνήσεων. Η Δύση θεμελίωσε Πολιτισμό Ελευθερίας – όχι «Μοναδικές Αλήθειες».
Στην περίπτωσή μας, η ένταξη της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ ήταν μια πολύ κακή ιδέα – που θα έβλαπτε μακροχρόνια τα συμφέροντα της Δύσης. Όπως και έγινε! Γιατί τώρα οδηγούμαστε σε οριστικό αποκλεισμό της Ουκρανίας από το ΝΑΤΟ, αλλά με ακρωτηριασμένη Ουκρανία, και με τους αντιπάλους της Δύσης συσπειρωμένους εναντίον της.
Την αντίρρησή τους για την ένταξη της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ την είχαν εκφράσει σε ανύποπτο χρόνο μεγάλες προσωπικότητες της Δύσης: όπως ο πατέρας της αμερικανικής στρατηγικής στη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου, ο George Kennan. Και φυσικά ο αρχιτέκτονας του αμερικανικού ανοίγματος στη Κίνα, ο Henry Kissinger. Μπορεί να έχεις οποιαδήποτε γνώμη για αυτούς. Πάντως “άνθρωποι του Πούτιν”, δεν ήταν! Ούτε ο Kennan, ούτε ο Kissinger…
Για κάτι προειδοποιούσαν. Αλλά δεν εισακούστηκαν.
Το πιο σημαντικό: προωθώντας την ένταξη της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ, η Δύση συσπείρωνε τους πάντες εναντίον της.
Ενώ θεωρεί την Κίνα πια βασικό ανταγωνιστή των ΗΠΑ,
έστελνε την Ρωσία στην αγκαλιά της Κίνας!
Έστελνε και την Ινδία, επίσης στην αγκαλιά Ρωσίας και Κίνας!
Έστελνε και τον Αραβικό κόσμο στην αγκαλιά του Ευρω-ασιατισμού!
Καθώς και μεγάλο μέρος της Αφρικής και την Λατινικής Αμερικής…
Το να συσπειρώνεις τους πάντες εναντίον σου, για να διεκδικήσεις κάτι που ποτέ δεν ήταν δικό σου, συνιστά κορυφαίο σφάλμα γεωπολιτικής.
Κι όμως, αυτό το σφάλμα το έκανε η Δύση πριν τρία χρόνια. Τώρα βέβαια, τουλάχιστον οι Αμερικανοί, φαίνεται να το αναθεωρούν. Αλλά η Δύση συνολικά το πλήρωσε ακριβά.
* Το δεύτερο συμπέρασμα, είναι πώς ό,τι εμφανίζεται συγκυριακά ως κυρίαρχο αφήγημα, δεν είναι αναγκαστικά η… “σωστή πλευρά της Ιστορίας”!
Όταν οι Έλληνες ξεσηκώνονταν το 1821, δεν έπαιρναν ενθαρρυνικά μηνύματα απ’ έξω. Και δεν τους ενδιέφερε αν πήγαιναν με την «σωστή πλευρά»…
Όταν οι Έλληνες αντιστέκονταν στον «Αξονα» το 1940-41, την στιγμή που ο Άξονας θριάμβευε παντού, και πάλι δεν τους ενδιέφερε αν πηγαίνουν με τη «σωστή πλευρά». Δεν τζόγαραν. Αγωνίζονταν!
Το πού θα πάνε τελικά τα πράγματα, δεν το ξέρεις ποτέ εκ των προτέρων.
Και τώρα που η Αμερική προσπαθεί να τα βρει με τη Ρωσία, τώρα που ο Τράμπ μιλάει κάθε βδομάδα με τον Πούτιν στο τηλέφωνο, και η Ευρώπη δεν μπορεί μόνη της να στηρίξει την Ουκρανία, τώρα οι ευφυείς άνθρωποι αρχιζουν και καταλαβαίνουν ότι μάλλον μας έκανε ζημιά όλος αυτός ο «υπερβάλλων ζήλος» στήριξης του Ζελένσκι…
Όταν μιλάμε λοιπόν, για τη “σωστή πλευρά της Ιστορίας”, όπως μας λένε τώρα για το Ουκρανικό, να είμαστε λίγο πιο προσεκτικοί: Να βλέπουμε λίγο μακρύτερα. Όχι να γινόμαστε κλακαδόροι του συρμού. Δεν έχουμε να αποδείξουμε σε κάποιους απ’ έξω ότι είμαστε “πιστοί οπαδοί” – ούτε “καλοί μαθητές”. Έχουμε να δείξουμε στο λαό που μας εξέλεξε, ότι βάζουμε τα δικά του συμφέροντα πάνω απ’ όλα.
Για να επιβιώσει μια χώρα μεσαίου μεγέθους ανάμεσα στις μεγαλύτερες, επαναλαμβάνω, πρέπει πάντα να βλέπει πιο μακριά… Πράγμα που εμείς, ασφαλως. δεν το κάναμε…
Όταν, βέβαια, ξεκίνησε ο Πόλεμος στην Ουκρανία, τον Φεβρουάριο του 2022, όλοι ξέραμε πως η Ελλάδα δεν μπορούσε να πάει κόντρα με όλους τους εταίρους της.
Αλλά δεν χρειαζόταν να γίνει και “βασιλικότερη του Βασιλέως”! Cheer leader, να ζητωκραυγάζει μπροστά-μπροστά…
Την ώρα μάλιστα που συνεχίζουμε να εισάγουμε το 50% του φυσικού μας αερίου από τη Ρωσία…
— Το είχα πει εξ αρχής: Η Ελλάδα ώφειλε να καταδικάσει την παράνομη εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία, υπογραμμίζοντας όμως πάντα, ότι η Ρωσία κάνει αυτή τη στιγμή στην Ουκρανία ό,τι ακριβώς έκανε και συνεχίζει να κάνει η Τουρκία στην Κύπρο!
Δεν το κάναμε! Αντίθετα υπογράψαμε “Συνθήκη φιλίας” με την Τουρκία! Η οποία, Τουρκία, την ίδια στιγμή, επέκτεινε τα τετελεσμένα της εναντίον της Κύπρου και επέβαλε στο πεδίο πρωτοφανείς προκλήσεις εναντίον της Ελλάδας.
Κατακεραυνώναμε τη Ρωσία,
αλλά με την Τουρκία, που μας έκανε τα ίδια, ήμασταν «μέλι- γάλα»!
Ποιός να μας πάρει στα σοβαρά;
Αυτό δεν είναι καθόλου «ήρεμα νερά»…
Αυτό είναι «τρικυμία εν κρανίω»!
— Είχα πει τότε και κάτι ακόμα: Ότι μετά τον Πόλεμο έρχεται η Ειρήνη. Και η Ελλάδα πρέπει να προετοιμάζεται για την Ειρήνη. Δηλαδή να μην κόβει γέφυρες…
Έτσι κάνουν οι χώρες που βάζουν σε προτεραιότητα της εθνικά τους συμφέροντα. Δεν το κάναμε…
Με αποτέλεσμα τώρα που η Αμερική αλλάζει γραμμή και τα βρίσκει με τη Ρωσία σε κάποιου τύπου νέο γεωπολιτικό συμβιβασμό, η Ελλάδα να είναι απομονωμένη – και από την Ρωσία και από τις ΗΠΑ!
Ενώ η Τουρκία που κράτησε πολύ πιο “ισορροπημένη” στάση, να έχει γέφυρες – και με τη Μόσχα και με την Ουάσιγκτων.
Εμείς βέβαια, Πολιτική Αυτο-παραίτηση…
Αυτό ακριβώς: Αυτό-παραίτηση από κάθε διεθνή ρόλο
και Αυτο-εξαφάνιση από το διεθνές προσκήνιο!
Που τα πληρώνουμε πανάκριβα.
— Η “φίλη” Τουρκία διακηρύσσει ότι δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα χωρίς την άδειά της, έξω από τα χωρικά μας ύδατα.
Δηλαδή μέχρι τα 6 μίλια! Αλλά και ποια 6 μίλια; Εδώ ψαρεύουν ανενόχλητοι οι Τούρκοι έξω από το Καψάλι στα Κύθηρα ή έξω από την Κάρυστο, δίπλα στις ακτές μας!
— Δεν μας επιτρέπουν ούτε καλώδια να ποντίσουμε έξω από την Κάσο.
— Μας απειλούν ακόμα και για τα αιολικά πάρκα στις Κυκλάδες.
— Καταπατούν τη διακηρυγμένη Ελληνική ΑΟΖ μεταξύ Κρήτης και Αιγύπτου.
— Χθες μολις η Τουρκία ανήρτησε στην Unesco δικό της Χάρτη, όπου καπελώνει το μισό Αιγαίο. Για να πούμε κι ένα καλό νέο όμως, το Ιόνιο – ακομα – δεν το πείραξε!
Aλλά για να σοβαρευτούμε επί τέλους, θέλω την προσοχή σας: Η κυβέρνηση ανακοίνωσε προ ημερών το θαλάσσιο χωροταξικό σχεδιασμό. Μάλιστα. Ρωτάω ευθέως: Έχει αναρτηθεί στην Ευρωπαϊκή Ένωση; Κι αν δεν έχει αναρτηθεί, γιατί; Και ποιός ευθύνεται; Με τα εθνικά θέματα δεν παίζουμε…
— Επίσης, η Ελλάδα δεν πέτυχε εξαίρεση της Τουρκίας από τον αμυντικό πρόγραμμα της Ευρώπης, το SAFE. Tης Τουρκίας, που ενώ απειλεί δύο κράτη μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, οι εταίροι μας τη σπρώχνουν στην κοινή Ευρωπαϊκή Άμυνα! Κι όχι μόνο την περιλαμβάνουν στις μελλοντικές παραγγελίες εξοπλισμών, αλλά – ακόμα χειρότερα – συνεχίζουν πολλές ευρωπαϊκές χώρες να την εξοπλίζουν!
Αλλά πώς να μην συνεχίζουν, αφού η ίδια η Ελλάδα διακηρύσσει πως η Τουρκία είναι «φίλη» της;
Πώς να μην συμμετέχει και η Τουρκία στο SAFE, αφού εμείς πρώτοι διακηρύσσουμε πώς οι Τούρκοι είναι “φίλοι” μας;
Όταν κάνεις «συμφωνίες φιλιας» με χώρες που σε απειλούν με casus belli και σου αμφισβητούν τα πάντα – δεν έχεις απλώς έλλειμμα στρατηγικής. Έχεις περίσσευμα αφέλειας. Κι όπως έλεγε και ο Οscar Wilde «η αφέλεια είναι το μόνο που δεν συγχωρεί ποτέ η Ιστορία»!
— Ακόμα και χώρες, όπως η Αίγυπτος – που κι αυτή αντιμετωπίζει απειλές από την Τουρκία – μας προκαλεί σήμερα με τη Μονή του Σινά. Την οποία επί 1500 χρόνια τη σεβάστηκαν όλες οι αυτοκρατορίες που πέρασαν από εκεί! Και τώρα απλώς μας ανακοινώνουν ότι θα επιτρέπεται η λατρευτική χρήση της Μονής και μόνον. Το ιδιοκτησιακό καθεστώς της αμφισβητείται.
Προφανώς αν την υπολόγιζαν την Ελλάδα, δεν θα φέρονταν έτσι. Αλλά δεν την υπολογίζουν.
— Ακόμα και ο Χάφταρ στη Λιβύη, που είχε καταγγείλει το Τουρκολυβικό μνημόνιο, σήμερα σκέπτεται να το επικυρώσει! Ελπίζουμε να μη συμβεί. Αλλά όπως όλα δείχνουν πλέον, την Ελλάδα δεν την υπολογίζουν πια ούτε οι εχθροί της, ούτε καν οι μέχρι χθες φίλοι της!
Αυτά παθαίνεις όταν κάνεις “διακηρύξεις φιλίας”… με τους εχθρούς σου: Αποθρασύνεις τους εχθρούς σου, ενώ απομακρύνεις τους φίλους σου!
Και μια που αναφέρθηκα στη Λιβύη, ο κορυφαίος σύμβουλος Εθνικής Ασφαλείας του Πρωθυπουργού είχε δηλώσει το 2020, όταν είχε επισκεφτεί ο στρατηγός Χάφταρ την Ελλάδα, ότι «κακώς επενδύαμε σε αυτόν»! Γιατί, όπως είπε, ο Χάφταρ «μέτραγε μέρες»… Τέτοια υπεροψία…
Και τώρα τρέχουν και δεν φτάνουν. Πολιτικότητα; Μηδέν.
Πολιτική συμμαχιών στα δύσκολα; Μηδέν!
Διορατικότητα; Μηδέν…
Απαξίωναν τον Χάφταρ όταν συγκρουόταν με τα συμφέροντα της Τουρκιας. Και τώρα που τον Χάφταρ τον προσέγγισε η Τουρκία, τάχουν χαμένα…
* Και δεν είναι η μόνη φορά που ακυρώσαμε τον εαυτό μας και τα συμφέροντά μας για να δείξουμε “καλοί μαθητές” προς τα έξω…
Σπεύσαμε να υιοθετήσουμε τη λεγόμενη “Πράσινη Μετάβαση”, δηλαδή τη κατάργηση των υδρογονανθράκων, ταχύτερα από όλους τους άλλους. Και θέσαμε εκτός λειτουργίας, για κάποιο διάστημα, σύγχρονες λιγνιτικές μονάδες, όταν η ίδια η Γερμανία εγκαινίαζε τέτοια εργοστάσια, παρά την “Πράσινη Μετάβαση”!
Όπου υιοθετήθηκε η “Πράσινη Συμφωνία”, το αποτέλεσμα ήταν να εκτιναχθεί η τιμή της Ενέργειας. Πράγμα που το βιώνουν και οι επιχειρήσεις και τα νοικοκυριά όταν φτάνουν οι λογαριασμοί.
Σήμερα, η νέα κυβέρνηση των ΗΠΑ έχει ευθέως εγκαταλείψει την Πράσινη Μετάβαση. Στην Ευρώπη το μαζεύουν: Τροποποιούν τους “πράσινους στόχους” κάνοντας στροφή στην “προσιτή ενέργεια”, “με όρους ρεαλιστικούς κι όχι ιδεοληπτικούς”.
Άρα ομολογούν ότι μέχρι τώρα έκαναν πολιτική με “πράσινες ιδεοληψίες” και ότι δεν τους ενδιέφερε η “προσιτή ενέργεια”!
Κι όμως η Ελλάδα πρωτοστατούσε σε αυτή την “τρέλα”….
Με αποτέλεσμα η διεθνής τιμή πετρελαίου να είναι σήμερα 30% πιο κάτω απ’ ό,τι το 2014 – αλλά τα νοικοκυριά και οι επιχειρήσεις να πληρώνουν μιάμιση και δύο φορές παραπάνω! Πράγμα που δείχνει πόσο λάθος ήμασταν όλα αυτά τα χρόνια.
Κι εμείς εδώ “πανηγυρίζουμε” για τα “υπερ-πλεονάσματα”, όταν χάνουμε θέσεις σε ανταγωνιστικότητα, χάνουμε σε πραγματική αγοραστική δύναμη, αφού το Ενεργειακό έγινε πια αβίωτο – και για νοικοκυριά και για επιχειρήσεις.
Ας μη ψάχνουμε δικαιολογίες. Το κόστος της Ενέργειας είναι η βασική αιτία της Ακρίβειας, που γονατίζει σήμερα την Ελληνική κοινωνία…
* Υπάρχουν κι άλλα παραδείγματα, όπου θέλαμε να κάνουμε τον «καλό μαθητή» και την πατήσαμε…
— Πάρτε το δημογραφικό. Που δεν είναι μόνο ελληνικό πρόβλημα, είναι πανευρωπαϊκό. Αλλά εδώ εμείς βρισκόμαστε σε μια από τις χειρότερες θέσεις από πλευράς αριθμών – και στην πιο ευάλωτη θέση από πλευράς Γεωγραφίας. Είμαστε η πρώτη χώρα της Ευρώπης που κινδυνεύει να σαρωθεί από τους λαθροδιακινητές και τα κύματα παράνομων μεταναστών. Από Ασία και Αφρική…
Κι εμείς, αντί να επιδοτούμε τα νεαρά ζευγάρια να κάνουν παιδιά, επιδοτούμε τα… ηλεκτρικά αυτοκίνητα!
Κι αντί να ενθαρρύνει η κυβέρνηση τα νεαρά ζευγάρια να κάνουν οικογένεια, νομιμοποιεί το γάμο των ομόφυλων ζευγαριών και την τεκνοθεσία.
Κι επί πλέον ετοιμάζεται η κυβέρνηση να εγκαταστήσει μόνιμα πάνω από ένα εκατομμύριο παράνομους μετανάστες! Εδώ πια είναι η περίπτωση που οι “καλοί μαθητές” μετατρέπονται σε “χρήσιμους ηλίθιους”…
Προσέξτε: πάνε να δημιουργήσουν μέχρι και 16 χιλιάδες κέντρα υποδοχής παρανόμων! Δηλαδή κανονικό εποικισμό της χώρας. Και πληθυσμιακή αλλοίωσή της.
Δεν βλέπουν καν τις ταραχές που γίνονται σήμερα παντού, από το Παρίσι, μέχρι το Los Angeles … Oι ταραχές από παράνομους μετανάστες είναι πια εφιάλτης για όλες τις χώρες της Δύσης. Κι εμείς εδώ, πάμε να εγκαταστήσουμε μαζικά στη χώρα μας αυτόν τον εφιάλτη… Υπάρχει λογική; Συνειδητοποιούν τι πάνε να κάνουν; Γιατί, όπου χρειάζονται εργατικά χέρια, δεν τα φέρνουν νόμιμα, με διμερείς συμφωνίες από φίλες χώρες, όπως η Αίγυπτος;
— Δείτε και τη διαβόητη Συμφωνία των Πρεσπών, την οποία τα Σκόπια την παραβιάζουν ανοικτά και εμείς δεν αντιδρούμε.
Το πρόβλημα, όπως είχα προειδοποιήσει, έχει μετασχηματιστεί: από διαμάχη Ελλάδας-Σκοπίων για το όνομα, σε διαμάχη Σκοπίων-Βουλγαρίας για τη λεγόμενη «Μακεδονική» Εθνότητα και «Μακεδονική» γλώσσα – που οι Βούλγαροι ευθέως αμφισβητούν. Και βάζουν βέτο στην ευρωπαϊκή ένταξη των Σκοπίων.
Οι Βούλγαροι βάζουν βέτο, αλλά η Ελλάδα δεν κάνει το ίδιο. Γιατί της το απαγορεύει, λέει, η Συμφωνία των Πρεσπών. Δηλαδή μας “δεσμεύει”, υποτίθεται, μια διμερής συμφωνία, την οποία η άλλη πλευρά ανοιχτά παραβιάζει!
Θα μπορούσαμε να συνεργαστούμε με τη Βουλγαρία στο θέμα αυτό. Αλλά δεν το κάνουμε…
Η τωρινή κυβέρνηση των Σκοπίων καταργεί το επίθετο «βόρεια» από το επίσημο όνομά τους, κι εμείς καθόμαστε και τους κοιτάμε.
«Μοιραίοι κι άβουλοι αντάμα…»
Είμαστε εντελώς παραιτημένοι από κάθε έννοια Εξωτερικής Πολιτικής. Τόσο παραιτημένοι που όπως είπε ο Μητροπολίτης Αλεξανδροπούλεως: «ό,τι δράσεις ανακοινώθηκαν από την Κυβέρνηση στον Εβρο, δεν τις είδαμε όχι να υλοποιούνται, ούτε καν να ξεκινούν…» Την ώρα, μάλιστα, που τουρκικών συμφερόντων εταιρίες, αγοράζουν ανεξέλεγκτα και μαζικά εγκαταλελειμμένα ελληνικά σπίτια στον Έβρο κι όχι μόνο…
Είμαστε λοιπόν, «Φίλοι» με τους εχθρούς μας, ανεκτικοί σε όσους μας προκαλούν, μη αξιόπιστοι απέναντι σε δυνητικούς συμμάχους μας, εμμονικοί στην αποδοχή της λαθρομετανάστευσης που όλοι οι άλλοι απορρίπτουν, δεκτικοί στην woke ατζέντα που απορρίπτουν πια οι λαοί της Δύσης, και ακραίοι σε θέματα Πράσινης Μετάβασης, που η Αμερική την έχει ήδη εγκαταλείψει και η Ευρώπη την έχει χαλαρώσει. Τα κάνουμε όλα ανάποδα…
Ήμασταν οι «πιο καλοί μαθητές» – οι «απουσιολόγοι» – μιας παγκόσμιας Τάξης, που όμως πια δεν υπάρχει! Ήμασταν «καλοί μαθητές» στα πάντα. Αλλά «αμελείς» στα δικά μας εθνικά συμφέροντα…
* Το βιβλίο του Σταύρου Λυγερού για τον Πόλεμο στην Ουκρανία φωτίζει τις δικές μας αθέατες όψεις.
Κυρίως: ότι δεν μπορούμε να δούμε το εθνικό συμφέρον μας, σε μια εποχή που η Αμερική και άλλες χώρες της Δύσης κοιτάνε πρώτα τα δικά τους.
Γιατί η νέα αρχιτεκτονική των διεθνών σχέσεων θα στηρίζεται σε ευθυγράμμιση εθνικών συμφερόντων. Όχι σε ξεπερασμένα αφηγήματα περί «παγκοσμιοποίησης»…
Κι αν δεν στραφούμε κι εμείς στα δικά μας συμφέροντα, θα είμαστε αδικαιολόγητα φοβικοί και απόντες.
Αυτή είναι η νέα πραγματικότητα, που ήδη τη συνειδητοποιεί η Δύση συνολικά. Κι εγκαταλείπει την ανοχή στην παράνομη μετανάστευση, εγκαταλείπει τις πράσινες ακρότητες, εγκαταλείπει τον «δικαιωματισμό» και τη συζήτηση για το πόσα είναι τα φύλα…
Η κυβέρνησή μας, όμως, δεν τα βλέπει! Ούτε και τα περισσότερα κόμματα της Αντιπολίτευσης. Τα οποία είναι, κι αυτά, μέρος του προβλήματος.
Το μόνο κριτήριο Πολιτικής για την Κυβέρνηση είναι η Επικοινωνία.
Ενώ η Αντιπολίτευση, απλά, πετάει… χαρταετό!
Δείτε τώρα τι γίνεται στη Μέση Ανατολή. Που φλέγεται πάλι… Μόνο που, αυτή τη φορά, στο επίκεντρο βρίσκεται η σύγκρουση του Ισραήλ με τον ισλαμικό φονταμενταλισμό. Που τον υποστηρίζει το Ιράν με τους συμμάχους του Σιίτες. Και η Τουρκία με τους συμμάχους της Σουνίτες τζιχαντιστές. Το Ισραήλ εξουδετέρωσε τα ισλαμιστικά δίκτυα του Ιραν. Και τώρα μένουν τα ισλαμιστικά δίκτυα που καθοδηγεί η Τουρκία. Και η Μέση Ανατολή εξελίσσεται σε πεδίο αντιπαράθεσης Ισραήλ-Τουρκίας. Όπου οι Κούρδοι παίζουν πια κεντρικό ρόλο. Γιατί ήταν αυτοί που νίκησαν το ΙΣΙΣ. Και δεν υποτάχθηκαν ποτέ στην Τουρκία. Βλέπουμε καθαρά να γίνεται πια ανασχεδιασμός ολόκληρης της περιοχής, με τους Κούρδους στην πρώτη γραμμή και το Ισραήλ ως βασική δύναμη ανάσχεσης της Τουρκίας.
Εμείς, όμως, εδώ – αν είναι δυνατόν – δεν ψάχνουμε για συμμάχους, απέναντι σε αυτούς που μας απειλούν, αλλά μένουμε με μόνο σταθερό συνομιλητή μας τον… Ζελένσκι!
Είμαστε δυτικοί, ναι! Αλλά δεν υπάρχει Δύση χωρίς Ελευθερία. Ούτε υπάρχει Ελευθερία χωρίς Αλήθεια.
Κι αφού είμαστε δυτικοί, ας είμαστε σοβαροί δυτικοί. Δεν μπορούμε χρόνια να χτίζουμε φράχτη στον Έβρο για να μην περνάνε οι παράνομοι και τώρα να εγκαθιστούμε πάνω από 1 εκατομμύριο παράνομους στα χωριά μας, σε όλη την ελληνική επικράτεια!
Ο Σταύρος Λυγερός, με αυτό το βιβλίο, δεν προσφέρει “εύκολες λύσεις”. Προσφέρει, όμως, κάτι πολύ πιο κρίσιμο:
Τη δυνατότητα να δούμε καθαρά.
— Την αλήθεια πέρα από προπαγάνδες, ιδεοληψίες και αφηγήματα.
— Και τη θέση μας στον τελείως καινούργιο κόσμο που έρχεται!
Το βιβλίο του Σταύρου είναι δύο πράγματα ταυτόχρονα:
— Είναι μεγεθυντικός φακός για να καταλάβουμε όσα κοσμοϊστορικά συμβαίνουν γύρω μας – στην Ουκρανία κυρίως, αλλά όχι μόνο…
— Είναι ταυτόχρονα καθρέφτης για να δούμε τις δικές μας αναπηρίες.
Και μια που μιλάμε για πολιτικές «αναπηρίες»,
άκουσα χθές τον Πρωθυπουργό να παραπονιέται για
«αυτόκλητους συμβουλάτορες του καναπέ» στα εθνικά ζητήματα… Τόση αλαζονεία….
Πείτε του, να μην στεχοχωριέται και να μη ζορίζεται.
Δεν χρειάζεται να ακούει κανένα άλλον.
Άλλωστε, έχει δίπλα του, τον Γεραπετρίτη, τον Ντόκο, όλο το ΕΛΙΑΜΕΠ.
Αυτούς να ακούει…
Ολα καλά! Και μη χειρότερα.
Ο Θεός να βάλει το χέρι του…
Ένα μήνυμα θα ήθελα να πώ τελειώνοντας,
σε όσους κάθε μέρα, χωρίς να έχω εγώ μιλήσει, μιλούν για μένα,
συνήθως απαξιώνοντας ή διαστρεβλώνοντας όσα λέω…
είτε ακόμα κι όσα δεν λέω.
Αντιλαμβάνομαι ότι θα προτιμούσαν να παραμένω σιωπηλός.
Αυτό όμως δεν είναι το Χρέος ενός πρώην Πρωθυπουργού…
Ακούστε: Το έφερε συχνά η μοίρα, να μείνω όρθιος,
ακόμα και μόνος καμια φορά, στα δύσκολα.
Ακόμα κι όταν έβλεπα απέναντί μου «τη φοβερή ερημία του πλήθους».
Όμως το βλέμμα μου ούτε σκοτίνιασε ποτέ, ούτε λύγισε.
Να θυμούνται λοιπόν, οι περισπούδαστοι επικριτές μας,
πως αυτά που πρέπει να λέω για την Πατρίδα μου,
θα συνεχίζω να τα λέω, όπως έκανα πάντα.
Είναι θέμα ευθύνης.
Πολύ περισσότερο τώρα, που όπως βλέπετε,
είμαστε πολλοί και παραμένουμε όρθιοι.
Από αυτή τη λέξη – Ευθύνη – γεννιέται η άλλη μεγάλη λέξη – Ελπίδα!
Η Ελλάδα είναι Χρέος για μας τους Έλληνες.
Η Ελλάδα είναι υπερ-πολύτιμη και για τη Δύση συνολικά.
Όχι, λοιπόν! Αυτη η χώρα δεν θα αφεθεί στη μοίρα της!
Δεν θα παραιτηθεί από τα συμφέροντά της. Oύτε από τα δίκαιά της.
Δεν θα γονατίσει.
Δεν θα εγκαταληφθεί.
Ούτε τώρα, ούτε αύριο, ούτε ποτέ!
Σας ευχαριστώ».
Δείτε επίσης:
Η εξωτερική πολιτική Ελλάδας είναι της πλάκας και ερασιτεχνική γιατί παντού χάνουμε. Η εξωτερικη πολιτική της Τουρκιας είναι υποδειγματικη με διορατικοτητα γιατί κερδίζει παντού.
μπήκες κ εσύ στο χρονοντουλαπο.. δοσιλογε.