Το 1966 ο ΣΕΓΑΣ διεκδίκησε την πρώτη μεγάλη διοργάνωση στην Ελλάδα μετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1896. Ήταν το 9ο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Στίβου. Κανείς ποτέ δεν κατάλαβε πως ανατέθηκε στην Ελλάδα η διοργάνωση.
«Έχετε Στάδιο;» ρώτησαν
«Θα φτιάξουμε!» απάντησαν
«Με την τηλεοπτική κάλυψη τι θα κάνετε;», αναρωτήθηκαν
«Θα φτιάξουμε και τηλεόραση!» είπαν με βεβαιότητα
Τώρα εάν σε όλα αυτά προσθέσουμε και τη ρευστή πολιτική κατάσταση που επικρατούσε στη χώρα δεν είναι δύσκολο να καταλάβει κανείς τον κίνδυνο οι αγώνες να πήγαιναν σε άλλη χώρα.
Κι όμως με την ανάθεση επιστρατεύτηκε ο ελληνικό φιλότιμο. Το Στάδιο «Καραϊσκάκη» που λεγόταν τότε Ποδηλατοδρόμιο κι ανήκε την Επιτροπή Ολυμπιακών Αγώνων επιστρατεύτηκε να γίνει Στάδιο και μάλιστα σύγχρονο. Για πρώτη φορά θα έμπαιναν ηλεκτρονικοί πίνακες για την καταγραφή των αποτελεσμάτων, ενώ ένα πολυόροφο κτίριο θα χρησίμευε ως Κέντρο Τύπου.
Το πραξικόπημα που μεσολάβησε στις 21 Απριλίου 1967 έφερε περισσότερα προβλήματα. Τώρα στις διεθνείς επιφυλάξεις ήρθαν στην επιφάνεια τα θέματα «ανθρωπίνων δικαιωμάτων».
Οι Συνταγματάρχες που κυβερνούσαν την Ελλάδα είδαν από την πλευρά τους το θέμα ως μοναδική ευκαιρία προβολής της χώρας σε μια εποχή που δεχόταν από παντού κριτική. Κι αποφάσισαν να προχωρήσουν με γοργούς ρυθμούς στα έργα.
Όπως συμβαίνει συνήθως στην Ελλάδα και παρά το «αποφασίζομεν και διατάσσομεν» ακόμη και το πρωί της 16ης Σεπτεμβρίου 1969 στρατιώτες έβαφαν τον περιβάλλοντα χώρο του Σταδίου. Η έναρξη είχε προγραμματιστεί για τις 2.15 το μεσημέσι και η αίσθηση του φρεσκοβαμμένου κυριαρχούσε παντού.
Υπήρχε όμως και αλλο σημαντικό πρόβλημα. Όλες οι μεγάλες διοργανώσεις στηρίζονται στην τηλεοπτική κάλυψη. Μόνο που η ελληνική τηλεόραση βρισκόταν σε πειραματική μορφή.
Ούτε εξειδικευμένο προσωπικό υπήρχε, ούτε τα κατάλληλα μηχανήματα, κυρίως οι μονάδες εξωτερικών μεταδόσεων, ακόμη και η δυνατότητα να μεταφερθεί η τηλεοπτική εικόνα στο εξωτερικό.
Η λύση την έδωσε ο ΣΕΓΑΣ . Η ομοσπονδία στίβου ανέλαβε την αγορά τεσσάρων μονάδων εξωτερικών μεταδόσεων (τα VAN με τα οποία καλύπτονται οι τηλεοπτικές μεταδόσεις). Πλήρωσε υψηλό τίμημα για τα πλήρως εξοπλισμένα με 16 κάμερες και όλα τα σχετικά (κονσόλες κτλ) που έφθασε τα 60 εκ. δρχ., ποσό τεράστιο για την εποχή. Τα ίδια μηχανήματα τα πούλησε στη συνέχεια, με ζημιά 26 εκ. δρχ., τα τρία στο κρατικό ΕΙΡ και το τέταρτο στην στρατιωτική ΥΕΝΕΔ. Όσο για την εικόνα μεταφερόταν στη Ρώμη κι από μέσω δοιρυφόρου σε όλο τον κόσμο.
Οι μονάδες εξωτερικών μεταδόσεων τοποθετήθηκαν:
* Στο Στάδιο Καραϊσκάκη (5 κάμερες) για τους κυρίως αγώνες
* Στον Μαραθώνα, στην εκκίνηση του Μαραθωνίου δρόμου
* Στο Παναθηναϊκό Στάδιο, στον τερματισμό του Μαραθωνίου, ενώ
* Ένα ακόμα Van ακολουθούσε τη διαδρομή των δρομέων του Μαραθωνίου.
Τη παραγωγή στο Καραϊσκάκη που ήταν και το βασικό μέρος των αγώνων την είχαν αναλάβει Ιταλοί της RAI υπό τη διεύθυνση του Φράνκο Μοράμπιτα. Δεν τα πήγαν και τόσο καλά, αφού όπως διαβάζουμε στο τύπο της εποχής, το BBC διαμαρτυρήθηκε για δύο παγκόσμια ρεκόρ που έχασε. Οι Έλληνες τηλεθεατές πάντως που δεν είχαν ξαναδεί αθλητική διοργάνωση σε απ’ ευθείας σύνδεση μαγεύτηκαν από το αποτέλεσμα.
Την παραγωγή του Μαραθωνίου την είχαν αναλάβει Γάλλοι τεχνικοί.
Την ίδια μέρα που άρχισαν οι αγώνες το ΕΙΡ εγκαινίασε και τον πομπό της Πάτρας. Ήταν η τρίτη πόλη μετά την Αθήνα και την Θεσσαλονίκη που θα μπορούσε να δει τηλεόραση.
Τις περιγραφές στο ΕΙΡ τις έκανε ο Γιάννης Διακογιάννης με τον παλιό πρωταθλητή και βαλκανιονίκη Νίκο Γεωργόπουλο στο σχόλιο..
Στην ΥΕΝΕΔ το γενικό συντονισμό ανέλαβε ο Κώστας Σισμάνης που είχε εργαστεί για χρόνια στο BBC και πριν τη δικτατοριία ήταν στέλεχος του ΕΙΡ. Στις περιγραφές οι Βασίλης Γεωργίου και Στάθης Γαβάκης. Το στρατιωτικό κανάλι επειδή έπαιρνε την εικόνα του ΕΙΡ που έδινε στη Eurovision κατασκεύασε ένα μικρό στούντιο στο Στάδιο από το οποίο μετέδιδε συνεντεύξεις των πρωταγωνιστών λίγο μετά τους αγώνες τους. Ήταν μια σαφής διαφοροποίηση έμπνευση του Σισμάνη.
Οι αγώνες ολοκληρώθηκαν, είχαν επιτυχία, οι στρατιωτικοί παρέμειναν σε δεύτερο πλάνο για να μην δώσουν αφορμή σε κριτική, ενώ οι Έλληνες αθλητές δεν κατάφεραν να ανταγωνιστούν τα μεγάλα ευρωπαϊκά αστέρια. Το διαπιστώνουμε και στα «Επίκαιρα» της εποχής που ενώ ήταν ο βασικός προπαγανδιστικός βραχίονας του καθεστώτος πέρασε ακόμα και τον Αντιβασιλιά Ζωϊτάκη σε δύο όλα κι όλα πλάνα κι αυτά μακρινά.
Η διοργάνωση πάντως άφησε σημαντική «προίκα» σε δύο τομείς:
1.-Η Ελλάδα απέκτησε ένα σύγχρονο στάδιο που φιλοξένησε πολλές διοργανώσεις, άσχετα εάν αργότερα το 2004 έγινε μέσω Ολυμπιακών Αγώνων ποδοσφαιρικό γήπεδο.
2-Η ελληνική τηλεόραση κατάφερε να κάνει ένα βήμα προς τα εμπρός. Με τα συνεργεία εξωτερικών μεταδόσεων οι κάμερες βγήκαν από το στούνιο. Μπορούσαν πλέον να καλύψουν τα μεγάλα γεγονότα σε ενεστώτα χρόνο. Αθλητικές Συναντήσεις, παντός είδους εκδηλώσεις, από δοξολογίες και παρελάσεις έως θεατρικές παραστάσεις και συναυλίες.
Οι αγώνες αποτέλεσαν μια καλή ευκαιρία για να διαφημίσουν τα καταστήματα ηλεκτρικών ειδών τις τηλεοράσεις τους.
Στιγμιότυπα από τους αγώνες με τον φακό των ξένων ειδησεογραφικών πρακτορείων
